Geen erwtensoep vandaag
Waar gebeurd, enkele jaren geleden…
Het waait stevig. We zijn scherp aan de wind onderweg van Nieuwpoort naar Calais. November, grijs en kil.
De tocht duurt langer dan gedacht, ik heb het koud. En ineens is het niet meer zo leuk.
‘Maak jezelf een minuutsoepje, troost mijn schipper, dan krijg je het vanzelf weer warm…’
Ik zet me schrap in de wel erg schuine kajuit, vul de fluitketel, scheur een zakje soep en schud het bleekgroene poeder in een beker. Die heb ik in de afwasbak gezet, want bij een helling als deze vertrouw ik de opstaande rand van het aanrecht niet meer. De boot hakt nijdig in de golven, het kokende water in de beker mikken is een huzarenstukje. Ik roer kort in de dampende erwtensoep. Triomf. Nog even en ik kan de wereld -lees: de zee- weer aan.
Maar net op het moment dat ik de beker uit de gootsteen til, maakt de boot een bokkensprong. En uitgerekend op dat ene moment houd ik me nergens aan vast, behalve dan aan mijn soepje. Met een gil verliezen soep en ik ons evenwicht en worden als een ongeleid projectiel naar lijzijde in de kajuit gekatapulteerd. In mijn val breekt de poot van de kajuittafel uit de vloer en maakt slagzij. Ik eindig met een smak op de wit en blauw gestreepte bank. In mijn hand geklemd, de beker. Leeg… Erwtensoep op het plafond, erwtensoep op de kastjes, erwtensoep over de kussens.
‘Wat ben jij daar in godsnaam aan het doén?’ klinkt het vanuit de kuip…
Het kwam allemaal goed. Zelfs een joekel van een blauwe plek geneest, de kajuittafel is hersteld, kastjes en kussens zijn al lang weer schoon.
En we zeilden nog lang en gelukkig…
Maar toen we overgingen tot de aankoop van een ander schip was een van mijn criteria een kombuis in een hoekopstelling in plaats van langscheeps. En in dat kombuis kook ik met overgave. Niet alleen in de haven, maar ook op zee. Graag deel ik mijn receptjes. Geen erwtensoep vandaag, maar een herfstige risotto. Ik kook voor twee…
Risotto met butternut pompoen en halloumi
300g butternut pompoen – 1 ui – 150g risotto rijst – 450ml water – cheddar kaas geraspt – halloumi – olijfolie – boter – bouillonblokje (groenten) – peper – zout – 1 stengel pijpajuin – bladpeterselie
In een bodempje olijfolie stoof je de fijngesneden ui. Je schudt er de risotto rijst overheen en op een matig vuur schep je die om en om met een houten lepel. Als de rijstkorrels glazig worden, voeg je de blokjes pompoen toe. Vervolgens giet je alle water er ineens bij, samen met een half bouillonblokje. Roer om, doe het deksel op de pot, zet het vuur zacht en oefen zo’n 15 à 20 minuten geduld. De gaartijd is afhankelijk van het type rijst, je gasvuur en je smaak. Ondertussen bak je dikke schijven halloumi goudbruin in wat olijfolie. De risotto werk je af met een klontje boter en de geraspte kaas. Laat je gaan met de peper, maar wees karig met zout, de halloumi is al zout genoeg. Schep risotto op een bord, leg er de halloumi bovenop en versier met fijngesneden pijpajuin en bladpeterselie.
Halloumi vind ik niet alleen lekker, het is ook ideaal aan boord. Deze grillkaas heeft een lange houdbaarheid en is een prima vleesvervanger.
Risotto is het lekkerst als hij heel smeuïg is. Opdienen van zodra het klaar is, dus!
Smakelijk!
Adelheid Greven
