Hondenwacht 37 – Pratend schip
schilderij: Giovanni Winne, galerie PAK Gistel Toen ik op de boot voer, met weinig slaap en soms een stijve bries
Read moreschilderij: Giovanni Winne, galerie PAK Gistel Toen ik op de boot voer, met weinig slaap en soms een stijve bries
Read moreVier uur lang tot elkaar veroordeeld. Ik zit klem tussen hem en het raam, hij zit klem tussen mij en zijn vrouw. Zijn vrouw hoest elke paar minuten in een vast patroon van vijf korte kuchjes en dan met open mond een rocheltje. Terug tussen de mensen.
Read more‘Hee, een parkietje,’ klinkt het naast me en als ik opkijk hipt er een vogeltje op de kaartentafel heen en weer en verkent zo razendsnel de kust van Portugal. In één pas stapt hij van Baiona naar Porto en dan direct door naar Lisboa en de Algarve.
Read moreBlak. Het woord hoor ik voor het eerst en direct zie ik het voor me. De grote zee zonder een zuchtje wind, zonder een rimpeltje. Ik hoor de walging in de stem van de schipper die het hardop uitspreekt. Blak. Blàk.
Read moreZe danst, de boot, ze rock en rolt, ze walst, ze draait bevallig met haar kont of zwiept narrig opzij als aanraking haar niet bevalt. De golven zijn stil bij wat ze doen, behalve soms een felle ruis met bovenop een witte kuif.
Read moreBuiten bereik. Mijn mobiel schreeuwt om contact, zendt op vol vermogen de boodschap uit dat ik er ben en dat ik praten wil. Maar er is niks.
Het derde uur begint en ik zit aan de kaartentafel te werken op mijn tablet.
Ik verzeil, verboot, mijn buitenkant word langzaam de huid van het schip. Alle impulsen rechtstreeks doorgegeven van de polyester scheepswand naar mijn kouwelijke kippenvel.
Read moreHet is 15 graden met een luchtvochtigheid van 85%. Rilweer. En voor de tweede keer deze week verveel ik me. De zee is mooi, maar de dagelijkse foto wordt plichtmatig. Nee, niet naar mijn zin -geef me wind en storm, zodat het schip vooruit stuift en zich dapper door de golven stort.
Read moreKiezen moet. Dit schip vaart de wereld rond en ik ben aan boord. Dus als ik niet kies om ergens af te stappen, reis ik mee. Altijd is er een volgende bestemming, een volgend traject, verder, verder. Een plan heb ik niet. Dus wacht ik tot ik voel dat het genoeg is, dat ik verzadigd ben en stop met eten. Nee dank je, geen toetje, nee.
Read moreachtinstructie: de schipper porren bij meer dan 20 knopen wind, bij hoge golven en als de koers sterk verandert. De kust is ver weg en we varen ruim langs alle kapen en gaten. Koude vingers heb ik en mijn broek voelt klam onder het zeilpak. Dit bootleven kan ik jaren volhouden, maar de vraag is of me dat iets brengt
Read more