Hondenwacht 29 – Snuiven naast de boot

Kiezen moet. Dit schip vaart de wereld rond en ik ben aan boord. Dus als ik niet kies om ergens af te stappen, reis ik mee. Altijd is er een volgende bestemming, een volgend traject, verder, verder. Een plan heb ik niet. Dus wacht ik tot ik voel dat het genoeg is, dat ik verzadigd ben en stop met eten. Nee dank je, geen toetje, nee.

Read more

Hondenwacht 28 – Porren bij meer dan 20 knopen wind

achtinstructie: de schipper porren bij meer dan 20 knopen wind, bij hoge golven en als de koers sterk verandert. De kust is ver weg en we varen ruim langs alle kapen en gaten. Koude vingers heb ik en mijn broek voelt klam onder het zeilpak. Dit bootleven kan ik jaren volhouden, maar de vraag is of me dat iets brengt

Read more

Onze eerste zeereis op eigen kiel: de tocht naar Chatham 

‘Het is hier ondiep,’ ik kijk naar de dieptemeter, 1 meter 30 geeft ie aan. Mijn boot steekt 1 meter 70.
‘Hè, hoe kan dat nou?’ Cornell kijkt me met grote ogen aan.
‘Ik zit niet in de vaargeul.’ Snel geef ik gas bij en vaar richting de geul.
‘Net aan,’ zucht ik opgelucht. ‘Dit heb ik toch niet alleen gedaan?’
‘Jij wilde toch kijken hoe die zeilboot aan de mooring lag,’ lacht Cornell.
Ik kijk over de groene heuvels en de cottages aan de River Orwell richting onze eerste Engelse haven, Woolverstone Marina. We hebben zojuist voor het eerst op eigen kiel de Noordzee overgestoken.

Read more