Pittige warmte uit het kombuis…
Het is wat het is. Sommige dingen zijn niet mooi, sommige dingen vallen tegen. Het weer bij voorbeeld.
Maart is al goed op dreef, maar het voelt als herfst, nat en stormachtig. Enkele weken terug, in februari, proefden we even van uitzonderlijk mooi weer en voelde het einde van de winter als lente, zonnig en mild. Raakt het klimaat overstuur zoals je overal leest en hoort? Hoe dan ook, nu, midden maart, lijkt het zeilseizoen verder dan ooit en zoek ik troost in herinneringen aan voorbije zeilmomenten. Scrollend door mijn foto’s herbeleef ik talloze tochtjes. En blijf hangen bij een zeilweekend naar Boulogne via Duinkerke, een voorjaar of twee geleden…
Zoals ik al zei, sommige dingen zijn niet mooi, het mag gezegd worden. Meer zelfs, ze zijn lelijk. Duinkerke dus. Een weinig inspirerende havengeul, rook spuwende schoorstenen, stinkende industrie… En alsof dat nog niet erg genoeg is, sprongen toen, tijdens dat bewuste zeilweekendje, net wanneer we de haven binnen wilden varen, de lichten op rood…
Het was kil, het was laat en we hadden honger. Maar een groot schip werd de haven binnen geloodst dus dat werd wachten op zee.
Ik bekijk de foto’s nog eens één voor één. Zó lelijk was het toch niet, daar bij Duinkerke, denk ik bij mezelf.
Wachtend op zee op die koude avond in april voor de haven van Duinkerke besloot ik om van de nood een deugd te maken en begon alvast met koken. En terwijl de sleepboten traag hun werk deden, amuseerde ik me in mijn kombuis. Tegen de tijd dat we aan het ponton lagen, was het avondeten klaar…
Verder scrollend door mijn foto’s zie ik wel meer slecht weer, en wel meer Duinkerke.
En maak de bedenking dat lelijke dingen ook best een mooie kant kunnen hebben. Het is maar hoe je het bekijkt. En van tegenvallende situaties op zee, daar maak je maar beter het beste van. Zoals een pittige maaltijd, een beetje warmte uit het kombuis!
Visstoofpotje met gremolata
Witte vis – arborio rijst – tomaten – ui – look – saffraan – citroen – peterselie – witte wijn – peper en zout
Visstoofpotje. Ui fijn snijden, teentje look superfijn snijden. Aanstoven in een bodempje olijfolie. De rijst toevoegen en omscheppen tot die glazig is. Kruiden met peper, zout en saffraan. Achtereenvolgens de in blokjes gesneden tomaten en een flink glas witte wijn er bij. Deksel op de pot en het vuur zo zacht mogelijk zetten. Af en toe eens omroeren en wat water toevoegen indien nodig. Het moet een beetje papperig blijven. Als de rijst zacht is, de stukken vis er voorzichtig onder scheppen en nog even laten garen.
Gremolata. Een citroen wassen, afdrogen en zó dun schillen dat je er enkel het geel afhaalt. Deze ‘zeste’ fijnhakken met een handvol gewassen peterselie en een teentje look. Een pittig smaakbommetje!
Schep in elk bord een flinke portie rijst met vis en bestrooi royaal met de gremolata.
Smakelijk!
Adelheid Greven
