Fastnet Centenary Race op eigen kiel, of toch niet?

Hoe kom je op het idee om je in te schrijven voor de iconische Fastnet Race en wat doe je als alles, echt alles tegenzit? Dat overkwam Erik Nijdam en hij zette door. In drie afleveringen doet hij zijn verhaal waar we allemaal iets van kunnen leren.

Ik zeilde in 2023 voor het eerst de Rolex Fastnet Race, als bemanning op een Clipper 68. Aan het eind van de race (die de geschiedenis inging als een van de zwaarste Fastnets), bij het passeren van de finishlijn in Cherbourg, grapte ik tegen een van de bemanningsleden: “Laten we dit nog een keer doen – alleen de volgende keer op eigen kiel” Kort daarvoor was ik met pensioen gegaan en met mijn partner Moira hadden we net ons droomjacht Miri gekocht. Een Swan 48 uit 1999. En zo werd de Miri Rolex Fastnet Centenary 2025-campagne geboren.   

Miri is een German Frers ontwerp, 15 meter in lengte en met vijf vaste en twee tijdelijke slaapplaatsen. In dagtochten kan zij met twee personen gezeild worden terwijl in offshore wedstrijden, met gebruik van alle zeilen, er acht tot tien personen nodig zijn.

In de winter van 2023/24 werd ze geüpgraded door Sailworkz in Stellendam met o.a nieuw stand want en lithiumbatterijen. Tijdens haar tweede winter in Stellendam werd haar onderwaterschip vernieuwd en een extra vaste slaapplaats toegevoegd om haar klaar te maken voor het 2025 zeilseizoen. Daarbovenop kwamen alle administratieve eisen om Miri aan internationale offshore wedstrijden te kunnen laten deelnemen zoals bouw-, inspectie-, meet- en handicapcertificaten, de vereiste veiligheidsmaatregelen en uitrusting (daarbij enthousiast bijgestaan door Monosales & Sails uit Port Zeelande) en de certificering van haar bemanning.

Ondertussen schreef ik Miri in januari in voor de Rolex Fastnet Centenary Race en drie kwalificatieraces (de Vuurschepen en North Sea races en de Cowes-Dinard-St Malo race) en was ik druk bezig met het samenstellen van een bemanning voor de campagne. Een goede vriend en bemanningslid van de 2023 race stond al vroeg op de lijst en hij kreeg al snel gezelschap van een zevental ervaren Britse, Nederlandse en Zwitserse zeilvrienden als bemanning en van mijn partner Moira en een tweetal vriendinnen als shore-crew. Voor de optimale voorbereiding stelde ik een plan op met teambuildingactiviteiten aan de wal en trainingsweekenden op de boot. In het verlengde hiervan kwam de hele bemanning in mei voor het eerst bij elkaar, terwijl Miri nog in de loods bij Sailworkz lag, om elkaar en de boot te leren kennen vlak voordat ze te water zou gaan. De door Helly Hansen gesponsorde teamkit, bestaande uit oa de HH klassieke polo en het HH softshell jack, werd dat weekend opgehaald bij de drukker. Door het enthousiasme waren de verwachtingen hooggespannen voor de eerste van de kwalificatieraces.

Kort voor het mei weekend bleek dat er vertraging was opgelopen in de levering van het nieuwe roer lager en daardoor zou Miri pas kort voor de start van de Vuurschepen Race, haar eerste Fastnet-kwalificatiewedstrijd, te water worden gelaten en getuigd kunnen worden.

Dit was niet ideaal – de bemanning zou pas tijdens de reis van Stellendam naar Scheveningen hun eerste echte zeilervaring met elkaar en de boot opdoen voor de start van de eerste race. Maar het team was er helemaal klaar voor en bereidde zich gedurende het trainingweekend voor op een vliegende start in Scheveningen, of zelfs het missen van de eerste race als dat nodig bleek te zijn, en deelname aan de North Sea Race in Harwich. Het oorspronkelijke plan was al behoorlijk aangepast om met de situatie om te gaan, maar het hele team was vol enthousiasme en klaar om alles te doen wat nodig was.

Echter, volledig onverwacht kreeg ik vroeg in de ochtend op de dag voor de tewaterlating het bericht van de Sailworkz-werf: het lager waar iedereen op zat te wachten was niet zoals verwacht aangekomen maar zou pas over zo’n tien tot twaalf weken tijd beschikbaar zijn, dwz na de datum van de Fastnet Race, beschikbaar komen…..

Dit nieuws was een enorme teleurstelling voor de hele Miri-bemanning, maar de teamgeest bleef verassend hoog – onmiddellijk werd er vooruit gekeken en al snel kwam iedereen in actie. Netwerken werden aangeboord, contacten bij de Swan en andere grote jachtwerven, scheeps-architecten en specialistische werkplaatsen werden gebeld en alle mogelijk (en onmogelijk-) heden werden overwogen om te proberen een oplossing te vinden. In de zeilwereld vonden wij overal een luisterend oor, iedereen waar we contact mee opnamen maakte ongevraagd tijd vrij om mee te denken en geen idee werd bij voorbaat uitgesloten. Intussen werd Miri teruggetrokken uit zowel de Vuurschepen als de North Sea Race en alternatieve kwalificatiewedstrijden werden gepland. De race naar St Malo midden juli werd het eerstvolgende doel.

Uiteindelijk, na twee weken proberen en zoeken, moest het team toch concluderen dat het niet mogelijk was om op tijd een nieuw roerlager voor Miri te installeren om zich te kwalificeren voor de Fastnet Centenary-race.

Ik belde elk van de bemanningsleden afzonderlijk om het trieste nieuws te delen en hen te bedanken voor hun deelname aan de campagne en voor hun steun nu deze voortijdig eindigde. Vervolgens ging Ik samen met Moira aan de slag om onze zomerplannen te aan te passen. Een aantal bemanningsleden zou proberen een plekje te vinden op een andere boot, iets wat ik ook zelf overwoog. Maar met nog slechts een zestal weken voor de race start was het onwaarschijnlijk dat dat mij of mijn bemanning zou lukken.

Als onderdeel van de afronding van de campagne nam Moira contact op met Haslar Marina in Gosport om de ligplaats te annuleren die ze had geboekt voor Miri als Fastnet-basis daar. Zij nam ook contact op met vrienden daar om hen te laten weten dat Miri deze zomer niet zou komen, maar dat wij hoopten met de auto te komen als onderdeel van hun vervangende vakantieplan. Een van hen reageerde met het bericht dat hij met ene Robert Nichols gesproken had – schipper/eigenaar van een volledig uitgeruste ruim 50 jaar oude S&S Swan 48 genaamd Snow Wolf, liggend aan het D-ponton in Haslar Marina. Robert zou met haar deelnemen aan de Fastnet race, maar had recentelijk enkele bemanningsleden verloren. Moira kreeg Robert’s telefoonnummer, met het voorstel dat ik hem zou kunnen bellen als hij nog steeds in de race wilde zeilen.   

Erik Nijdam

Reacties

Reacties