Admiral’s Cup Podcast #2: Anna Houtzager en Wijbren Taconis
Dit jaar wordt er voor het eerst sinds 26 jaar weer een Admiral’s Cup gevaren en doet er ook een Nederlands team mee. In 1999 deed er ook een Nederlands team mee dat zelfs de cup mee naar huis nam. Aan het huidige team dat zich presenteert als Dutch Offshore Sailing Team, gevormd door Team Rost en Team Baracka GP, is het om die eer te verdedigen. In een serie podcasts spreken de redacties van Zeilhelden en Zeilwereld met Admiral’s Cup zeilers van toen én nu. Wat is de Admiral’s Cup en wat zijn de kansen voor Nederland dit jaar?
In deze tweede aflevering spreken Riemer Witteveen en Elisa Nipshagen met ROST-zeilers Anna Houtzager (Pit) en Wijbren Taconis (Grootzeil).Helemaal in de outfit van het Rotterdam Offshore Sailing Team (ROST) komen Anna en Wijbren de studio inlopen. Ook hun presentatie en antwoorden komen professioneel over. Zo op het eerste gezicht onderscheidt niets hen van de professionele Grand Prix Team die hun tegenstanders zijn op het water. Hoe zijn zij bij ROST terecht gekomen, hoe bereiden zij zich voor op de aankomende Admiral’s Cup, hoe schatten zij hun kansen in en hoe ziet hun leven eruit in dit wedstrijdteam?
Anna Houtzager (22) zeilt al haar hele leven, is begonnen in de Optimist en nu alweer een aantal jaren actief bij ROST. Samen met Saar van Bemmel bemant zij de pit. Wijbren (24), ook in de Optimist en nu verantwoordelijk voor het trimmen van het grootzeil op de Ker 46 van ROST. “Toen de selectie voor ROST3 startte, dacht ik; Dit is de perfecte stap na het catamaran en kleine jachten zeilen. En toen zat ik er opeens in. Dan moet je echt aan de bak.”
De hele podcast is hier te beluisteren:
Anna: “Ik zag ROST al eerder voorbijkomen, maar wist niet of ik daar goed genoeg voor was. Na een gesprek met Gerd-Jan mocht ik komen en nu sta ik aan de vooravond van de Admiral’s Cup. Dat had ik echt niet verwacht hoor.”
“Het eerste jaar hadden we als doel om Nederlands Kampioen te worden”, legt Wijbren uit. “Dat durfden we niet uit te spreken. Maar dat is toch gelukt! Toen de Admiral’s Cup in het vizier kwam was dat voor ons echt een gaaf evenement om onze ROST jaren af te sluiten.”
“De Admiral’s Cup wordt in de volksmond het on-officiële WK van het zeezeilen genoemd”, legt Wijbren uit. “Het behelst alle facetten van het offshore zeilen: van een wedstrijd van 30 uur, tot een aantal inshore wedstrijden en de Rolex Fastnet Race is de afsluiter.”
“Er wordt gevaren met een vloot grote en kleinere boten”, vult Anna aan. “Samen met Team Baracka vertegenwoordigen wij Nederland. Zij zijn de kleinste boot binnen de grote boten vloot, wij zitten in de kleine boten groep, maar zijn hier één van de grote boten. Je vaart allebei in je eigen groep en op het eind tel je de punten bij elkaar op.”
ROST3 is een team van 14 talentvolle twintigers die drie jaar met elkaar varen onder leiding van Gerd-Jan Poortman. Gedurende die tijd varen zij zoveel mogelijk offshore wedstrijden en voor deze lichting is de serie wedstrijden van de Admiral’s Cup de kroon op hun werk. Maar hoe hou je een team van deze enthousiaste jonge honden in het gareel? Het antwoord: Dat doen we vooral zelf!
“Ik vind het vooral leuk om te doen”, zegt Anna. “En ik ben erg gemotiveerd, we stimuleren elkaar om te groeien en samen oplossingen te zoeken.”
“We spreken van tevoren af wat onze verwachtingen zijn”, legt Wijbren uit. “Daardoor kunnen we samen goed aan hetzelfde doel werken. Anders wordt het heel lastig.”
“Communicatie is key”, vult Anna nadrukkelijk aan.
“Bijvoorbeeld bij een inshorewedstrijd van een uur, zijn er maar een paar momenten waarop we echt foutloos moeten zijn en dat is bij de boeirondingen. Dan zijn wij bepalend, verder moeten we onze mond houden. Trimmers mogen praten, de stuurman mag praten, maar wij moeten gewoon even onze mond houden. We hebben maar een paar minuten elke wedstrijd waarop we scherp moeten zijn en eigenlijk gaat dat tot nog toe heel erg goed. Het eerste jaar waren we vooral kwik kwek en kwebbel. Het was een groot vergaderhok. En dat doen we nu na de training of na de wedstrijd.”
In het team van 14 zeilers zitten drie meiden. “Een ongelijke verhouding inderdaad”, beaamt Anna. “En eerlijk gezegd vind ik het erg fijn dat we vrouwen aan boord hebben. Dat is toch anders qua managen. Een beetje regelen, een beetje elkaar in de gaten houden, dat is echt wel iets dat wij meiden anders doen.”
“Het is ook goed voor de groepsdynamiek”, vult Wijbren aan. “Ik denk dat het een sterke factor is voor het teamverband.” Anna: “Je moet er ook niet te veel de nadruk opleggen. Ik ben goed in de pit en dat had ook een jongen kunnen zijn. Ik vind dat je je best moet doen en dat je dan op de positie komt die het beste bij je past.”
Is het varen voor ROST te combineren met studie of werk?
Er valt een stilte bij de anders niet om een reactie verlegen zeilers.
“Zoals dat vaak gaat met zeilen, soms zijn dingen goed te plannen, en soms gaat het net anders”, zegt Wijbren met een gevoel voor understatement. Vorig jaar hadden we een delivery gepland. En dan blijkt het weer een beetje heftig te zijn, dan gaan we een dag later weg en ben je een dag later thuis. Bij iedereen in ons team staat ROST op één en dan komen studie en werk. Met mijn werk is dat goed te doen omdat de pieken die we hebben niet in de zomer vallen.”
“Ik heb een topsport regeling aangevraagd bij mijn studie, anders had ik het niet kunnen combineren”, vertelt Anna. “Dat betekent dat ik aan kan geven wanneer ik weg ben, dat ik vaak op zee zit en dan dus ook niet even een opdracht kan maken. Ze denken goed mee, ik krijg dan uitstel of kan het later inleveren. Dat is fijn want anders had ik een tussenjaartje moeten nemen denk ik. En naast ROST werk ik ook nog en sport ik. Echt vrije tijd heb ik niet. Ja als ik ’s avonds in mijn bed lig heb ik een half uurtje voor mezelf, dat is het eigenlijk wel.”
Hoe schatten ze hun kansen in?
Wybren: “Lastig. Een jong talenten team dat tegen professionals vaart. Mensen zien ons als de underdog.”
Anna: “Ik denk dat het een groot voordeel is dat we altijd met hetzelfde team varen, dat we zijn begonnen met z’n allen en tot hier zijn gekomen met z’n allen. Heel veel andere teams zijn niet zo lang bij elkaar of worden last minute bij elkaar gehaald. Wij zijn heel sterk als team en dat is wel wat ons onderscheidt van de rest.”
Voor beiden is het de bedoeling om na hun tijd bij ROST door te gaan in de professionele zeilwereld. Wijbren: ”Ik wil zo lang mogelijk doorgaan, om zoveel mogelijk ervaring op te doen op mijn positie. En later op technisch of tactisch gebied, of als coach of trainer. En ik blijf een liefhebber van multihulls.”
Anna: “Ik ga zeker door want het allerleukste vind ik het puzzelen, het teamverband, de adrenaline. Wij zijn toch een beetje adrenaline junkies. Vooral het moment dat je bent gestart. Je voelt de energie in je hele lijf, je voelt dat je scherp moet zijn en we gaan het gewoon met z’n allen doen. Inshore, offshore of coastal, het maakt mij niet uit. Ik vind het een heerlijk gevoel!”
Wat hebben zij het meest geleerd in de drie jaar Team ROST?
Anna: “De eerste dag op de boot hadden we geen idee. We voeren naar buiten en wisten niet eens hoe de main (grootzeil, red) omhoog moest. We moesten onze posities goed leren kennen, elkaar goed leren kennen. Veel van de boot, het zeilen, het managen van verantwoordelijkheid, het hele plaatje eromheen. We hebben zoveel geleerd dat ik niet één ding kan noemen.”
Wybren: “Het ownership nemen en gewoon doen, managen.
Dit is je plek, dat zijn je verantwoordelijkheden en dat ga je gewoon doen. Als je het niet doet, dan ga je niet op je bek en kan je er niet van leren.”
Jules Bänffer
