Karma-blog: ‘Shit!’
Werner Toonk is IT-projectmanager en zeiler. Na een barre tocht door de Zuidelijke Oceaan meerde hij zijn stalen tweemaster in 2018 aan in Nieuw Zeeland. Terug in Nederland publiceerde hij het boek Karma van Staal over zijn 200 dagen durende reis met verschillende opstappers. Dit jaar pakt hij de draad weer op en zeilt verder naar Kaap Hoorn. Via zijn blog op karmavanstaal.nl houdt hij ons op de hoogte.
Fri 01 Mar 2024 03:22 (CET) – Shit!
Gisteren aangekomen in de Straat van Magellaan, na een prachtige dag varen. Gewoon weer de hele dag zeilen op. Bakstag windje en in de Straat zelf ging het er dwars op met vlagen tot 41,8 knopen. Eindelijk weer lekker zeilen.
Vandaag een shit dag. Letterlijk, maar ook figuurlijk. De vuilwatertank bleek verstopt te zitten. Die moest eruit en dat is een mega klus. En het gaf een enorme bende. Shit bende dus. Ah fijn, rond een uur of acht was alles weer voor elkaar, stond het eten op tafel en morgen zeilen we verder. Enorm veel zin in. Op naar Punta Arenas.
Net als Maud en Tyche, blogt Robert trouwens ook via Polar Steps. Volg je ‘m daar al?
Sun 03 Mar 2024 18:27 (CET) – Whale watching Patagonia
Wed 06 Mar 2024 02:07 (CET) – Piriapolis
Ooit van gehoord? Piriapolis? Ik niet. Tot eergisteren. Het ligt in Uruguay en het schijnt een prima plek te zijn om je boot een half jaar te laten liggen. Dat is het nieuwe plan. Morgenochtend vertrekken we en laten we Chili achter ons.
Patagonië is prachtig. Kanalen, gletsjers, walvissen, dolfijnen, ander wildlife. We hebben er enorm van genoten. Zelfs het weer zat mee. Wel was het veel motoren en relatief windstil. Anders dan verwacht.
We hebben weer zin om echt te zeilen, out on the open. Dus in plaats van Puerto Williams, varen we verder naar het noorden. Op naar Piriapolis. 1.312 mijl vanaf Punta Arenas. Een lastige etappe, maar do-able denken we.
Ik vaar samen met Mitchel. Met z’n tweeën. Robert is vandaag conform plan van boord gestapt. We hebben een geweldige tijd gehad samen en we missen hem nu al.
Thu 07 Mar 2024 11:03 (CET) – Terug op de Atlantic
Licht gloort aan de horizon. Het is kwart voor zeven ‘s ochtends vroeg. Achter ons de laatste kaap van de Straat van Magellaan. Berucht vanwege het slechte weer. Voor ons 1.200 mijl open vaarwater naar Piriapolis.
Mitchel en ik hebben er zin in. Weer zeilen. Patagonië is werkelijk onvoorstelbaar mooi. Misschien wel een van de allermooiste gebieden waar ik ooit geweest ben. Ik had het absoluut niet willen missen.
Ja, we laten misschien wel het mooiste liggen. Isla Gordon. Maar hoeveel mooier kan het worden? Met nog meer glaciers, nog meer walvissen, nog meer van alles waar we zo van genoten hebben? Mooier kan bijna niet. Meer, dat was het wel geweest. Voor ons was het genoeg.
Zeilen is iets anders dan cruisen. Ik vaar liever op de oceaan, dan dat ik telkens aan het eind van de dag het anker uit gooi. Liever op open water dan in nauwe kanalen. Liever met wind, dan zonder wind.
Want dat was Patagonië ook voor ons. Het staat bekend om het ruige weer. Maar in ons geval hebben we twee keer net wat meer dan 40 knopen gehad. Momentopnames. Verder was het vooral heel rustig. En motoren. Daar hoefden we niet meer van.
Terug op de Atlantic staat de Genua strak. Hoog aan de wind gaat het de eerste dagen worden. Te veel wind. Verkeerde wind. Goede wind. Te weinig wind. We gaan het allemaal zien de komende 12 dagen. Maar we zeilen weer.
Op naar Uruguay. Ik had me er tot gisteren nooit in verdiept, maar het lijkt een pracht bestemming. En een plek waar ik Karma voorlopig weer een tijdje veilig kan achterlaten.
1.200 mijl varen en genieten. Van het open water, het ongemak, het zeilen door de nacht en het eerste licht aan de horizon.
Werner maakt ook video’s aan boord van KARMA, die kan je hier bekijken.
Werner Toonk
