Karma- blog: ‘Wat een dag: back on the water’
Werner Toonk is IT-projectmanager en zeiler. Na een barre tocht door de Zuidelijke Oceaan meerde hij zijn stalen tweemaster in 2018 aan in Nieuw Zeeland. Terug in Nederland publiceerde hij het boek Karma van Staal over zijn 200 dagen durende reis met verschillende opstappers. Dit jaar pakt hij de draad weer op en zeilt verder naar Kaap Hoorn. Via z’n blog op karmavanstaal.nl houdt hij ons op de hoogte.
Tue 12 Dec 2023 08:35 (CET)
Wat een dag: back on the water
We zijn vertrokken. De Bay of Plenty deed z’n naam eer aan. Veel te bieden. Prachtig uitzicht op Nieuw Zeeland, langsnuit dolfijnen met een lichtgrijze buik, zon… en veertien uur lang geen wind.
Wind kwam daarna, in een dubbel portie. 20 knopen, 25, 30 stabiel met vlagen tot 39 knopen. Windkracht zeven, vlagen acht en negen. Net toen we Cape Runaway rondden natuurlijk.
Voor een team dat nog maar net onderweg is, en een boot die uit de winterslaap komt is dat een ruige start. We deden het goed en hielpen elkaar de wachten door. Natuurlijk ging er van alles mis, klapgijpen tot drie keer toe in vijf minuten, vanwege onbekendheid met de windvaan, drie kleurenlicht dat we veel te laat aandeden, en noem maar op. Geen schade (klaogijpen was nog met licht weer) veel geleerd.
De kop is eraf. We zijn los van land, meteen ingeslingerd op stevige rollers en al een paar uur cirkelen er twee enorme albatrossen rondom de boot. Wow. Magistraal. Als je zoiets nog nooit in het echt gezien hebt is het moeilijk om er een voorstelling van te maken. Spanwijdte 3 meter, en zonder met de vleugels te klappen scheren ze laag over de golven, dan weer omhoog.
Moeilijk om er 1 vast te leggen met de iPhone. Maar dat lukt nog wel. Als je heel goed kijkt dan staat ‘ie hier ook op.
Fri 15 Dec 2023 09:52 (CET)
Leuvers weer gefixed.
Door het zware weer van de afgelopen dagen en wat foutjes van ons, zijn er een paar leuvers uit het grootzeil gescheurd , die hebben we vandaag vervangen.
Sat 16 Dec 2023 03:25 (CET)
Southern Royal
We zijn in de roaring forties. Het weer is ons gunstig gezind. Dat mocht ook na die ruige start. We zijn dankbaar.
Na een paar uur slapen steek ik m’n hoofd naar buiten en zie weer zo’n prachtige Albatros. Het is om meer precies te zijn een Southern Royal Albatross. Ook wel Toroa (Diomedeq epomophara). Met een gemiddelde spanwijdte van meer dan 3 meter. Een van de grootse twee soorten albatrossen, samen met de wandering albatros.
Starlink is weer up and running, dus dan kunnen we dat soort dingen lekker opzoeken. Nu eerst weer tonijn.
In de tussentijd heeft Mitchel alle jelly beans opgegeten.
Sat 16 Dec 2023 13:33 (CET)
Hoe laat is het bij jullie?
Vandaag of eigenlijk gisteren hebben we de klok verzet. Dat moet om de zoveel tijd als je over de oceaan naar het oosten of naar het westen vaart.
Nu was het wel bijzonder, want we zijn de datumgrens gepasseerd. De klok ging van zaterdag 18.00 naar vrijdag 19.00. Gisteren was het zaterdag en vandaag weer. Een extra extra lang weekend dus. Het past moeilijk in m’n hoofd. M’n bioritme heeft er gelukkig geen last van. De crew ook niet, die ligt heerlijk te slapen.
Voordat we vertrokken hebben we met elkaar besproken wat we doen met het aanpassen van de klok. Tijdens de oversteek van Kaap Verdië naar Brazilië met Thijs en Wil waren we daar vrij laks mee. We passeerden meerdere tijdzones, maar pasten de klok niet aan. Waarom zouden we dat doen? Tijd was volgens m’n crew vooral is iets wat we als mensen met elkaar bedacht hebben en niet meer dan een onderlinge afspraak. We zeilen er niet langer of korter door. Dat klopt natuurlijk. Het effect was wel dat het om drie uur ’s ochtends al licht werd en om vijf uur ’s middags donker. Of was het nu andersom? Ik herinner me in ieder geval nog goed dat mijn bioritme er volledig door in de war raakte. Dat je denkt dat de dag begint, terwijl het op de klok nog volop nacht is. Dat was niet prettig.
Zeilend op de grote oceaan hebben we niets te maken met landsgrenzen. Voor ons telt de breedtegraad en lengtegraad.
Ook al is tijd een verzinsel van de mensheid waar we nog lang het fijne niet van weten, wij hanteren hier aan boord gewoon de internationale tijdzones. Die zijn vrij overzichtelijk. De wereldbol telt 24 tijdzones. De nulmeridiaan in Greenwich is de basis. Elke 15 graden naar het westen gaat er een uur af en elke 15 graden meer naar het oosten komt er een uur bij. Daarbinnen zijn er natuurlijk nog economische, sociaal of politiek gedreven afspraken over bijvoorbeeld landsgrenzen en bijzonderheden zoals Chatham Islands die een eigen tijdzone hebben van UTC +12:45
Zeilend op de grote oceaan hebben we niets te maken met landsgrenzen. Voor ons telt de breedtegraad en lengtegraad. De breedtegraad licht tussen de 40 en de 50. Verder naar het noorden is er te weinig wind of uit de verkeerde richting. Verder naar het zuiden waait het vaak te hard, is het te koud en zijn de condities onnodig ruig. De lengtegraad varieert van 174 Oosterlengte in Whangarei tot 72 graden Westerlengte in Puerto Montt. Een verschil van 114 graden, oftewel 7 tijdzones. We moet dus wekelijks de klok een uur vooruitzetten om bij de tijd te blijven.
Gisteren ging de klok van UTC+12 naar UTC-11 en moest ook de datum een dag terug. Het is vandaag dus weer zaterdag, net als gisteren. Dat lijkt alsof de tijd stil staat, alsof we zomaar een dag extra krijgen. Thuis in Nederland of in Australië loopt de tijd wel gewoon door. Dat is natuurlijk ook weer een illusie, want we hebben net zoveel tijd en dagen als ieder ander. Maar wat we wel hebben, is twee zaterdagen achter elkaar. Die koesteren we.
De extra tijd heb ik gebruikt om een bananenbrood te bakken, met kokos en amandelen. Die is ook nog eens best goed gelukt. Samen met de 10 kilo tonijn die we zaterdag (gisteren dan) vingen komen we daarmee het weekend wel door. Wij hoeven hier nog lang niet aan het blikvoer. Op de todo-lijst staat trouwens nog een filmpje van het koken, om te laten zien hoe dat dan werkt op zo’n schommelende zeilboot op de oceaan. Dat gaan we doen als de GoPro uit de kast hebben gehaald.
Werner Toonk
