Sea Ranger-Blog #1
Ik trek nog een keer hard aan de lierhendel en kijk omhoog: de genuaval zit op de juiste hoogte. Mijn collega op het achterdek regelt de schoten en ik zie dat het zeil mooi de wind opvangt. Links van mij, in de verte, zie ik een duister ogend wolkendek met daaronder een uitgestrekte afsluitdijk. Aan mijn rechterzijde ontvang ik een verse dosis vitamine D op mijn gezicht, verderop ligt een van de Waddeneilanden onder aan de horizon. Een frisse bries waait door mijn haren. Ik ben buiten. Ik ben op zee. Ik ben aan het genieten.
Mijn naam is Thierry van Veggel, 24 jaar en momenteel werkzaam als Sea Ranger. Op mijn zestiende heb ik voor het eerst kennis gemaakt met zeilen en de zee. Ik mocht toen mee met School at Sea en voer een half jaar lang op een zeilschip naar het Caribische gebied en weer terug. Deze zes maanden aan boord hebben mijn ogen geopend en mij aan een wereld vol passie, inspiratie en avontuur geïntroduceerd.
Vijf jaar later ontmoette ik Florian Dirkse op een lezing. Hij vertelde hartstochtelijk over zijn wereldreis van twee jaar aan boord van zijn Pegasus. Geïntrigeerd door zijn verhaal stapte ik met twee biertjes op hem af met de vraag hoe ik zelf ook zoiets kon ondernemen. Wat volgde waren zes maanden waarin ik op mijn vrije dagen naar hem afreisde om mee te mogen helpen aan zijn nieuwe schip: de Zeildroom. Met als kers op de taart een trip naar Schotland toe en door het land heen. Voor de prijs van twee tapjes heb ik ontzettend veel kennis opgedaan over het varen en onderhouden van zeilschepen, meerdere trips mogen maken en een ontzettend mooie vriendschap eraan overgehouden.
Na mijn middelbare school heb ik nog enkele jaren op de zeevaartschool gezeten, helaas bleek dit geen succes. Ik heb nog wat andere dingen geprobeerd maar uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik heb toen besloten te stoppen met school en op een andere manier proberen te komen waar ik uiteindelijk wilde zijn. Op zee.
Inmiddels ben ik werkzaam bij de Sea Ranger Service. De organisatie heeft als doel het ecosysteem in onze zeeën te herstellen tot een gezond en zelfvoorzienend onderwater milieu. Dit doen we door middel van observaties, inspecties, metingen, het nemen van monsters en het schoonmaken van havens. Dit doen we allemaal aan boord van een zeilschip, om zelf zo min mogelijk uit te stoten.
Ik heb eindelijk het gevoel dat ik op de juiste plek terecht ben gekomen en ervaar voor het eerst een baan niet als werk. Bovendien leer ik mijn eigen land nu op een unieke manier kennen, gezien wij alleen maar operationeel zijn op Nederlandse wateren.
Toch lijkt het soms nog steeds alsof ik weer op de schoolbanken zit. Echter is de Noordzee nu mijn klaslokaal, de wind mijn docent en het schip de schoolboeken die ik aandachtig doorspit. Voor mij werkt deze vorm van educatie wél. Daarentegen zijn, net zoals op school, niet alle lessen altijd even leuk, maar dat komt vooral doordat ik steeds meer geconfronteerd word met wat voor afdruk wij als mens achter laten op onze leefwereld.
De inhoud van deze lessen hoop ik jullie de komende maanden mee te kunnen geven in de vorm van deze maandelijkse blog, tot dan!
Thierry van Veggel
