Hondenwacht 22 – Blijf hier weg!
Ze zijn eerder een vraag dan een aanwezigheid. Een plonsje achter het schip. Een klein stukje water dat vlak is, een vin, een gebogen rug, soms haaks op de boot, soms in de lengterichting, soms een, soms vier of zes. Vaak een vogel die boven hen vliegt en de weg wijst of een geschrokken vis verschalkt. Zo nu en dan is er een klank. Zijn het de dolfijnen, of kraakt het roer op een onverwacht melodieuze manier?
Volgens de kaart varen we in een militair oefengebied voor onderzeeërs. Achter ons aan de horizon ligt een fors oorlogsschip met grote radiotelescopen die naar boven wijzen. Het ziet er dreigend uit. Een straaljager vliegt idioot laag over terwijl een Franse stem over de marifoon alle schepen waarschuwt. ‘Blijf hier weg, hou tenminste 7 mijl afstand tot ons oorlogsschip!’
De stem op de marifoon wordt dringender en ratelt een lange boodschap, herhaalt die en nog een keer. Ik hoor het, maar versta het maar half. Een Engelse melding komt er niet, dus ik laat het maar zo. Ze roepen ons vast wel op als er echt gevaar dreigt. Even is het stil. Dan begint het aftellen. Tien, negen, acht, zeven, zes, vijf, vier, drie, twee, een…
Op nul rolt er een doffe donderklap over het water. Weer klinkt dat melodieuze geluid vlak achter de boot. Tien, twaalf snel vluchtende vinnen, ruggen die meebuigen met de golven. Direct zit er een lied in mijn hoofd en zingt Fred Neil de eerste regels van The Dolphins.
This old world may never change
The way it’s been
And all the ways of war
Can’t change it back again
I’ve been searchin’
For the dolphins in the sea
And sometimes I wonder
Do you ever think of me
(https://www.youtube.com/watch?v=b8g_j5y2OK4)
(Wakker blijven tijdens de Hondenwacht is soms lastig. Schrijven heeft me geholpen, het resultaat ervan lees je hier iedere week. Op welk schip ik was en waar? Check de intro voor meer informatie.)
