Fairblog: Tussen de roeiers en tankers
We leven aan boord van de Tres Hombres op een scheidingslijn hier in Boca Chica. Elke ochtend in volmaakte rust juist na 7 uur vertrekken hier een paar vissers in roeibootjes. Om uit de natuurlijke haven te komen moeten ze al meer dan een half uur roeien. Roeien gaat hier niet met gigantische snelheid maar op z´n gemakje. Aan het eind van de middag zie ik ze weer terug roeien. Dit keer met allerlei kleine losse visjes op de bodem van de boot. Niet de gigantische hoeveelheden als de visser thuis in Nederland maar kleine hoeveelheden. Juist genoeg om te overleven. En overleven is hier niet een 6e pit op het gasfornuis, een nieuwe auto een tweede huis, nee overleven is hier de vissen verkopen of ruilen en daarmee genoeg hebben om genoeg voedsel te kopen en zonder extreem vervuilende luxe de volgende dagen weer te halen. Als er meer nodig is roeit de visser weer uit om wat vis in de kreek op te vissen en zo gaat het leven eigenlijk best goed.
Aan de andere kant van de Tres Hombres zijn ze bezig met een refit van een gasschip. Bergen verroest staal en andere rommel over de hele kade en van 8 tot 5 lawaai van hamers, drilboren generators en daartussendoor geschreeuw in Spaans. Dit grote gasschip moet weer varen om veel geld op te brengen en alles gaat natuurlijk altijd te langzaam.
In het midden van deze twee liggen wij. We werken elke dag om de Tres oceaan klaar te maken voor onze terugweg. De stagen worden gespannen, zeilen genaaid en touwen nagekeken. Tussendoor hebben we natuurlijk ook veel lol en in de avond braden we vlees en groente boven een vuurtje en drinken een biertje in de avondschemering.
We werken hard om het schip in goede staat te houden maar hebben ondertussen tijd om te genieten van dat wat leven heet. Is het leven niet beter als je doet zoals de vissers hier rondom. Omdat ze niet overbevissen hoeven ze niet steeds verder te varen met monsterachtig grote boten. Ze vissen juist wat ze nodig hebben, en leven daarmee misschien zonder dat ze het weten een veel biovriendelijker leven als wij allemaal in Europa. Toch willen we ook voorwaarts met Fairtransport. Om een groot sein af te geven aan de wereld hebben we plannen voor meer schepen maar willen het in onze eigen weg doen. Om met de voorbeelden van hiervoor te spreken: liever een groot aantal roeibootjes om ons groene doel te halen als een groot vervuilend schip tegen al de regels in. Deze manier klinkt als een langere weg maar dat valt heel erg mee. Zoveel tijd verliezen we niet en nu hebben we overzicht: we weten dat dit 100 procent co2 neutraal is en de enige weg naar een duurzaam vrachtsysteem.
Wiebe Radstake #Fairtransport
