Hoe kom je op het idee om je in te schrijven voor de legendarische Fastnet Race en wat doe je als alles, echt alles tegenzit? Dat overkwam Erik Nijdam en hij zette door. In drie afleveringen doet hij zijn verhaal waar we allemaal iets van kunnen leren. (De vorige afleveringen zijn hier en hier te lezen).
Op donderdag 24 juli was de hele bemanning aangekomen in Gosport en werden de laatste voorbereidende werkzaamheden aan de boot gedaan. Iedereen was erbij betrokken, van bevoorrading tot routeplanning, het aanpassen van de tuigage tot schoonmaken van het onderwaterschip. Onnodig gewicht werd van de boot gehaald en in de buurt opgeslagen en de laatste items werden van de checklists afgevinkt.
Ready for the Rock!
Die avond kookte een van de bemanningsleden voor iedereen in het Teamhuis gevolgd door een korte vergadering over de weersvoorspelling en de laatste routeplanning. Op vrijdag was alle bevoorrading rond, werd het laatste motoronderhoud gedaan en was de bemanning klaar voor de Skipper’s Briefing die live werd gestreamd vanuit het RORC Clubhouse in Cowes. Een pre-race crewdiner in de plaatselijke pub was al een traditie geworden en Snow Wolf was klaar om te vertrekken.
Het weer voor de start van de Rolex Fastnet Centenary Race was ‘near perfect’ met stralende zonneschijn en een windkracht 4 vanuit het westen.
Snow Wolf zeilde de Solent af vanuit Haslar en arriveerde op tijd bij de startlijn bij Cowes, waar zo’n 460 jachten zich voorbereidden om deel te nemen aan een van de grootste offshore zeilwedstrijden ooit met 86 boten in (onze) IRC-klasse 3. De start om 13:00 uur vroeg om een nauwkeurig en tactisch plan vanwege de enorme drukte bij de korte startlijn, een unieke ervaring voor de bemanning, met een aantal lichte aanvaringen vlakbij en jachten die te vroeg over de lijn waren. Maar Snow Wolf timede haar manoeuvres goed en zeilde zonder oponthoud de Solent uit naar de Needles onder vol zeil met 13-15 knopen westenwind en het getij mee.
Thuiswater
Toen de vloot langzaam uit elkaar begon te vallen, ging Sneeuwwolf breed overstag in Tom’s thuiswateren, in een poging zoveel mogelijk wind te vangen en maximaal gebruik te maken van de complexe getijstromingen. Toen ze eenmaal voorbij de Needles was, ging ze naar het zuidwesten, weg van de kust waar een aantal lokale windstiltes overheersten, en maakte zoveel mogelijk gebruik van de relatief lichte wind die avond.
De koers langs Land’s End en de Scilly-eilanden bood een aantal keuzes om langs de drie scheepvaartroutes te komen die verboden gebied waren.
Die keuzes en de te volgen route daarna werden op hun beurt weer beïnvloed door een hogedrukgebied ten zuiden en een lagedrukgebied ten noorden van de route naar de Fastnet Rock bij de zuidkust van Ierland. Door nauwkeurig de barometerstand bij te houden kon de navigator zien hoe deze gebieden zich ontwikkelden en besloot Snow Wolf een zuidelijke route aan te houden op weg naar Fastnet Rock.
Fastnet in Ierse ochtendmist
Op de gekozen route in prachtig zeilweer wist Snow Wolf haar positie in de vloot langzaam maar zeker wat verder te verbeteren in de top 30- 40% van haar klasse en goed bijblijvend met de andere klassieke jachten. Toen scheurde helaas haar grootste J1 voorzeil in een windvlaag, waardoor ze gedwongen werd om over te stappen naar haar wat kleinere J2-zeil. Ze bereikte Fastnet Rock in de vroege uren van dinsdagochtend en was de beroemde vuurtoren goed te zien gehuld in een lichte Ierse ochtend mist.
Het ronden van de Fastnet Rock was een heel bijzonder moment voor iedereen aan boord, voor de meesten was het de eerste keer.
Na de ronding ging de terugweg naar Cherbourg nu met een krachtige ruime-windse koers onder Snow Wolfs grootste spinnaker wat zorgde voor hoge snelheden die grote concentratie vereisten van de zeiltrimmers en roerganger die daarom regelmatig uitgewisseld werden. Door haar ouderdom is de rompvorm van Snow Wolf niet optimaal voor dit soort voor- en ruime-windse koersen, moderne boten kunnen door een plattere romp bodem surfen op de grote en lange golven van Atlantische Oceaan maar Snow Wolfs rondere S-spant laat dat niet toe.
Zij moest haar goede positie in het veld daarom langzaam maar zeker wat prijsgeven en uiteindelijk werden de Atlantische golven te veel voor de spinnaker, die na een paar uur in het benedenwindse rak uit haar lijken blies. Het zeil werd snel verwisseld voor de sterkere wat kleinere All Purpose spinnaker die Snow Wolf donderdagochtend helemaal naar de finish bracht. Ze eindigde de race in 4 dagen en 19 uur, 59e in haar klasse en 217e algemeen.
In de jachthaven van Port Chantereyne in Cherbourg meerde Snow Wolf aan tussen de andere klassieke jachten toen ze binnenkwam en de bemanning vierde haar finish daar samen met champagne en croissants. Gedurende drie dagen liep heel Cherbourg uit om de finish van de talloze schepen te vieren waarbij de havenkant was veranderd in een groot Sailing Village en een fantastisch feestterrein met livemuziek optredens waar zeilers van alle hoeken van de wereld elkaar ontmoetten en genoten van de atmosfeer en de gastvrijheid. En waar ook bleek dat onze HH team-outfit compleet met het RORC Rolex Fastnet logo op de HH soft shell jacks voor onbeperkte toegang tot de festiviteiten zorgde, ongevraagd gingen alle toegang hekken en poortjes voor ons open en was verdere legitimatie niet nodig!
Het was voor iedereen een achtbaanavontuur geweest, maar het eindresultaat was een droom die uitkwam voor elk lid van de bemanning. Zeker een Fastnet campagne om nooit te vergeten!
Erik Nijdam
Erik Nijdam en zijn vrouw Moira gingen drie jaar geleden met pensioen en besloten hun passie voor zeilen opnieuw te ontdekken. Ze deden een RYA Coastal opleiding in Engeland en kochten de Miri, een Swan 48 uit 1999. Daarmee was het plan om de Rolex Fastnet Centenary 2025 te varen. Hoe dat ging lees je in het blog van Erik.
Naast zeilen, delen Erik en Moira hun enthousiasme als barvrijwilliger bij de Jachtclub in Scheveningen.
