Pat Panick-blog: De Vikingen achterna?
‘Time millionaires’ kan je ze noemen: Adelheid Greven en Stanislas Steverlynck. Met hun Breehorn 44 ‘Pat Panick’ (oftewel ‘pas de panique’, Frans voor ‘geen paniek’) zeilen ze naar niet zo voor de hand liggende bestemmingen. Ze varen zonder strak plan en zijn voor onbepaalde duur onderweg. En proberen een evenwicht te vinden tussen een leven met vrienden en familie thuis en zeilend reizen.
3 mei 2023
Achter ons verdwijnt Florø langzaam uit beeld, voor ons ligt een ansichtkaart, ‘Groeten uit Noorwegen!’. Traag zeilen we langs de rood en witte vuurtoren Stabben, poederig besneeuwde bergkammen tekenen zich af tegen de blauwe lucht. Het is precies een jaar geleden dat we aankwamen in dit zeilparadijs en het valt ons zwaar om te vertrekken…
‘Time millionaires’, het is een mooi begrip dat ik op het Instagram account van een stel wereldzeilers lees. Ja, rijk in tijd voelen wij ons sinds we niet meer werken en zonder strak schema onderweg zijn. Wij, dat zijn mijn schipper, Stanislas (66) en ikzelf, Adelheid (60). Samen varen we Pat Panick, een aluminium Breehorn 44 uit 1993. Nee, we zijn niet permanent aan boord.
En nee, tot verrassing van nogal wat zeilers kiezen wij niet voor tropische wateren met witte stranden en palmbomen.
Nog niet, zou ik voorzichtig durven zeggen. Want zo lang we ons nog fris en fruitig voelen en de koude geen bezwaar vinden, kiezen we voor noordelijke vaargebieden. Pure, arctische, fris tintelende bestemmingen waar je nog wel eens alleen vaart.
Omdat we niet van ingewikkeld houden luidde voor 2022 het plan, ‘we gaan een jaar naar Noorwegen’.
Simpel. Met een zee van tijd en de nodige kaarten en vaargidsen aan boord hadden we een heerlijke en zorgeloze tijd. Want in vijf maand zeilden we van Nieuwpoort naar de Noorse Hardangerfjord en Bergen, via de Helgeland kust en de Lofoten tot de Noordkaap en terug, tot in Florø, halfweg tussen Ålesund en Bergen. Een goede plek om de boot in het water te laten overwinteren, want al kan het er flink sneeuwen, vriezen doet het er amper.
Ondertussen brachten wij de winter in België door met huis-tuin-en-keukendingen en quality time met vrienden en familie. Dit halftijds onderweg zijn bevalt ons en ook in 2023 besluiten we het op die manier te doen.
Op ons verlanglijstje voor dit jaar de Shetland eilanden. En de Faeröer eilanden. En waarom ook niet, IJsland?
Maar de ervaring heeft ons geleerd dat zeilen en strakke plannen niet goed samengaan en we maken geen vaarplan. Wel schaffen we ons de Imray Pilot ‘Arctic and Northern Waters’ en de Navionics elektronische kaart ‘Iceland & Greenland’ aan en besluiten dat we, net als in 2022, weer en wind zullen laten beslissen. En zien waar we uitkomen…
Toch geef ik mijn Polarsteps reisdagboek de nogal voorbarige titel ‘Ísland 2023’. Als ik het op mijn scherm zie staan bekruipt me de twijfel. Is dit niet heel erg overmoedig? En gaan wij echt de Vikingen achterna?
Begin mei. We hebben de boot uit haar winterslaap gehaald, nog wat klusjes gedaan, de voorraadkastjes gevuld en het kriebelt om terug te gaan zeilen. Dit stuk Noorwegen ligt het dichtst bij de Shetlands, een oversteek van 180 mijl en je bent in Lerwick. Maar de lente is nog pril en het zeilseizoen starten met zo’n overtocht vinden we wat pittig na enkele maanden niet gezeild te hebben. Bovendien valt het vertrek uit Noorwegen ons best zwaar, we hadden er een prachtige tijd. Daarom stellen we het afscheid nog even uit door in twee tochtjes van 15 en 20 mijl naar het zuiden te hoppen. Zo raken we niet alleen rustig ingeslingerd maar ontdekken ook nog twee Noorse pareltjes…
Het eiland Svanøy is weelderig begroeid en groen, helemaal anders dan de doorgaans rotsige, wat kale eilanden hier. ’s Zomers is het een geliefde daguitstap bij toeristen maar nu ligt het eiland er verlaten bij. In een machtig mooie baai treffen we een pontonnetje met zicht op besneeuwde bergen. We blijven een dagje en rijden met onze plooifietsen het verstilde eiland rond. Op Svanøy worden herten gekweekt en in het enige winkeltje op het eiland kan je diepgevroren hertenvlees kopen…
Ten slotte brengen we onze laatste Noorse dagen door op de meest westelijke permanent bewoonde vissersgemeenschap van Noorwegen, de Bulandet archipel. Die bestaat uit 365 eilandjes, rotsblokken en kruimels, uitgestrooid over 6 mijl. Omdat de grootste eilanden door bruggen met elkaar verbonden zijn kan je helemaal van west naar oost over de archipel fietsen. Een fijne tocht door een bijzonder landschap met diepblauwe inhammen, dorre grassen en bultige rotsen, gepolijst door de wind…
Na dit afscheid ‘in stijl’ wordt het tijd om het hoofdstuk Noorwegen af te sluiten en koers te zetten naar Shetland. 180 mijl voor de boeg…
Adelheid Greven
