Pieter Jilles Tjoelker, schipper van de Sterke Jerke
Wie ben jij?
Ik ben Pieter Jilles Tjoelker, 36 jaar oud. Ik ben opgegroeid in Rottevalle en nu vooral veel te vinden in Eernewoude. Ik ben ZZP’er in de scheepsrestauratie. Schepen opbouwen, repareren, restaureren, motoren inbouwen, veel technische dingen. Dat doe ik vooral op de scheepswerf Ten Woude in IJlst. Ik woon ook op een boot, en daar mankeert altijd wel wat aan, dus in mijn vrije tijd ben ik daar veel mee bezig. Het skûtsjesilen kost natuurlijk aardig tijd, plus ik doe ook nog wedstrijden op een praam met wat vrienden. Boten nemen dus wel het grootste deel van mijn tijd in, haha.
De skûtsjewereld ben ik in beland door mijn ouders. Ik ging al mee varen met Gjalt de Jong toen ik een jaar of 11/12 was. Hij had een klein charterscheepje en daar ging ik wel eens op maten; eerst als derde maat en later als matroos. In 2007 ben ik begonnen in de IFKS, bij Henk Regts (toenmalig schipper van de Ut en Thús in de grote A-klasse) aan boord. Ik ben begonnen als derde man aan de fok en in de jaren daarna zat ik op de opsteker als uitkijk en dacht ik mee met de tactiek.
Johan van der Meulen zeilde toen op skûtsje de Engelina Smeltekop (kleine A-klasse) maar wilde binnen een paar jaar ophouden, en zocht dus een opvolger. Toen ben ik een paar jaar mee geweest als adviseur en uiteindelijk schipper geworden op de Engelina. Dat heb ik nog twee jaar gedaan, en daarna zijn we overgestapt op de Sterke Jerke: het skûtsje waar we nu nog op zeilen.
Wie is jullie team?
Een heel groot deel van het team is meegegaan vanaf de Engelina. Dat was al een hechte ploeg, voornamelijk vanuit Annage skûtsjesilen en zeilschool de Twirre in Eernewoude. Daar is de basis al gelegd. We hebben er nog wat mensen bij gevraagd, vrienden uit de omgeving, die er ook zin in hadden. Toen ik schipper werd op de Engelina, hadden we al een reorganisatie binnen het team gedaan, zodat iedereen weer wat uitdaging had in zijn taken. We hebben die grote wisseling gedaan om te zorgen dat iedereen niet te verroest was, en dat pakte goed uit. De stap naar een groter schip moest even wennen, maar al snel had iedereen het in de vingers. Fonger de Vlas (die in 2005 en 2006 schipper was op de Engelina Smeltekop) is er toen bij gekomen als adviseur, en zijn ervaring voegde veel toe. Hij en Annet van der Meulen houden op het achterdek het wedstrijdveld goed in de gaten, en zo vormen we een goed team. Ik ben volledig aan het sturen, en zij geven mij door wat er gebeurt.
Soms evalueren we na de wedstrijd, maar dat moeten we eigenlijk meer doen. Dan kan ieder teamlid even zijn ei kwijt, want tijdens de wedstrijd is er geen tijd voor discussie.
We hebben een redelijk gemixt team, wat oudere en wat jongere teamleden. De gezelligheid en sfeer zit wel goed bij ons. Dat moet ook wel, want als iedereen na de wedstrijd weer naar huis gaat wordt het snel saai!
Wat voor schip zeilen jullie op?
Ik stond een keer met Pieter Kooi aan de bar en hij vertelde dat hij ooit nog eens een skûtsje wilde kopen. Hij kon zelf niet zeilen, dus zocht een schipper. Wij hadden het goed gedaan in de kleine A-klasse met de Engelina (wat een heel geschikt schip was) maar we waren al eens kampioen geworden, dus het hoogste in de kleine A was al bereikt. We vonden het een hele leuke klasse, maar we wilden ook wel weten hoe we het in de grote klassen zouden doen, waar de mogelijkheid van promotie en degradatie het spannender maakt. Op een gegeven moment zijn die gesprekken wat serieuzer geworden en zijn we op zoek gegaan naar een schip. Toen tipte Henk Regts ons dat er ergens nog een Buitenstvallaat (een bekende skûtsjewerf in Drachten) lag, en toen we die zagen, maakte dat schip ons zeker blij. Maar het was nog een charterschip en er moest een hoop aan gebeuren. Uiteindelijk maakten we de beslissing: wij durven dit project aan. Dus heeft Pieter het skûtsje gekocht en zijn we een jaar lang bezig geweest met het verbouwen ervan. In 2018 zijn we gedebuteerd in de C-klasse met de Sterke Jerke.
Dat is goed uitgepakt, want we zijn nu drie jaar op een rij kampioen geworden: eerst in de C, B en vorig jaar ook in de A-klasse. Na zo’n rij overwinningen kijkt iedereen je wel aan; ga je het nog een keer waarmaken? Toch ben ik niet heel zenuwachtig; we gaan de dingen net zo doen als we eerst deden. We doen onze best, meer kun je niet doen.
Janne Herrema
