De Wilde Golf: Van Amsterdam naar Zeeland buitenom
In de vorige blog vertelde we dat we een zeilboot hebben gekocht en vanuit Makkum naar Amsterdam zijn gevaren. We hebben de boot achtergelaten in de Sixhaven van Amsterdam, een mooie en leuke haven in het centrum van Amsterdam. Nu varen we vanuit Amsterdam naar Zeeland.
Sjoerd besluit een week later nadat we in Amsterdam zijn aangekomen om samen met een zeilvriend de boot verder vanuit Amsterdam naar Zeeland te varen. Met de trein naar het centraal station, het pondje over het IJ en 300 meter verder zijn we bij de jachthaven.
Gelukkig is alles goed (soms vertrouwen wij ‘provincialen’ die ‘stedelingen’ niet) zeker niet als de kajuit niet afgesloten is. We komen om 19.00 uur aan bij de Sixhaven, en we besluiten diezelfde avond nog naar IJmuiden te varen. Het is een mooie tocht over het Noordzeekanaal. Af en toe een zeeschip dat voorbij komt maar verder heel rustig. Al snel begint het donker te worden ….. de navigatieverlichting doet het. We bereiden ons voor op de sluis, we hebben een uitdraai mee van het knopenboekje ‘varen doe je samen’, daarin worden tips gegeven. We roepen op tijd de sluis op met het verzoek of we kunnen schutten. Het is inmiddels donker.
Alles gaat goed, totdat we de sluis uitvaren ….. en doordat het donker is zien we dan alleen nog maar lichtjes, rood, groen, wit echt werkelijk overal, er lijkt geen logica in te ontdekken. De handmarifoon geeft geen signaal, gelukkig wel de vaste marifoon. We turen, op zoek naar de ingang van Marina IJmuiden. Wat is het slecht verlicht, Sjoerd realiseert zich nu dat het dom is om in het donker hier te zijn. Maar nu te laat. Snel de tablet opstarten en bevestiging zoeken waar we zijn op het water. (en dat is maar goed ook ;-). We arriveren in de haven en varen naar een box, blij dat we veilig binnen zijn.
We besluiten de boot gereed te maken voor de volgende dag, zodat we de volgende morgen gelijk kunnen vertrekken. Een van de vallen zit boven in de mast in de knoop. We zijn een uur bezig om deze uit de knoop te halen. Zonder succes. Dan doen we dit morgen maar als het licht is. Tanden poetsen en de hut in. We kijken naar de vertrektijden, wanneer hebben we het tij mee? dit komt goed uit, half acht uitvaren.
De volgende morgen hebben we in 5 min de val uit de knoop, weer een les geleerd. gewoon doen bij goed zicht.
We gaan… we gaan de zee op. vol opwinding varen we over de Noordzee richting het zuiden.
Mooi weer, goede wind, alles gaat op rolletjes. We gaan als een speer. natuurlijk hebben we vooraf de weervoorspellingen gecontroleerd, lijkt geen vuiltje aan de lucht.
alle schepen, alle schepen, alle schepen, hier de Nederlandse kustwacht…..stormwaarschuwing windkracht 6 klinkt het uit de marifoon, we kijken elkaar aan en denken…. hiervoor hebben we nu te weinig ervaring.
We besluiten daarom om bij Scheveningen naar binnen te gaan. En bij het binnenhalen van de zeilen merk je pas dat golven hoog zijn. We varen in de haven naar een mooie plaats in de jachthaven, perfect. En nog genoeg tijd om deze dag Scheveningen te verkennen.
Telefoon, Angelique belt, weet je dat jullie vermist zijn, nee antwoord ik. Blijkt dat mn zeilvriend de KNRM app heeft gebruikt maar zich niet heeft afgemeld met als gevolg een ongeruste vrouw omdat die door de KNRM op de hoogte is gebracht. We bieden onze excuses aan.
De volgende dag gaan we verder, weer een mooie dag en varen Scheveningen uit, mooie zonsopkomst, uitzicht over de pier. We schieten weer lekker op, we bereiden ons voor om de ‘oversteek’ van de Maas monding te maken. Op een of andere manier kunnen we ons niet melden via de marifoon. We kunnen wel uitluisteren maar krijgen geen contact met de verkeersdienst. Ik besluit om op mijn eigen ogen te vertrouwen en geen risico te nemen en rustig achter de zeeschepen over te steken.
Nu het laatste stuk naar Zeeland, gaan we via Stellendam of de Roompotsluis naar ‘binnen’. Omdat we lekker snel opschieten besluiten we via de Roompotsluis de Oosterschelde op te gaan. Vanwege de vele zandbanken in dit gebied besluiten we geen risico te nemen en echt binnen de vaargeul te blijven, andere boten zien we over de ‘zandbanken’ zeilen. Ik moet er niet aan denken om hier vast te lopen.
Daarnaast heb ik een fobie voor de Oosterscheldekering, wat een stroming heb je daar, het liefst blijf ik daar ver uit de buurt, het idee daaronder te kunnen komen.
Blij dat we veilig de Roompotsluis binnenvaren.
Het voelt bijna als thuiskomen, nog een laatste stukje naar Colijnsplaat en daar overnachten, maar eerst eten we in het dorp en drinken een biertje.
De volgende dag nog een klein stukje over de Oosterschelde naar het Veerse Meer.
