“We nemen een andere route dan de anderen… o,o,o, als dát maar goed gaat!” Christa appt ons vanaf de Ocean Breeze tíjdens de Rolex Fastnet Race.
(Waar wij als Zeilhelden ons min of meer aan het voorbereiden waren voor de laatste blog ná de finish komt er tijdens de race ineens een appje binnen. Gaaf hoor dat Christa tijdens de wedstrijd de tijd neemt om ons steeds weer weet te updaten!)
Na een laatste update op zaterdagavond over de verwachtte windsnelheden de komende dagen gaat de crew aan boord van de Ocean Breeze slapen.
Zondagmorgen, 09:05 hr nog snel een bericht van Christa:” ’t wordt spannend bij de start, we vragen toestemming om niet het trysail te hoeven zetten om op tijd start klaar te zijn… en we hebben tenslotte 3 reven.
Ik heb goed geslapen. We proberen de laatste probleempjes op te lossen: de wind informatie wil niet in Adrena gelezen worden😔. Nog even het 2de rif opnieuw leashen zodat deze dichter bij ’t lock komt en het onderlijk strakker wordt, etc.
De gasten bewegen zich druk door de boot. Het is de wedstrijdspanning en het niet gewend zijn aan het leven aan boord. De eerste lepels zijn al kwijt, het gas is op bij de jetboil etc. De dag is gestart, de eerste regen valt… én de wind neemt toe!”
Maandag om 13:13 hr. opnieuw een bericht van Christa aan boord de Ocean Breeze met als schipper Ysbrand Endt: “Bij Wolfrock! We nemen een andere route dan de anderen… o, o,o als dat maar goed gaat! Vanmorgen hebben we koffie gedronken met Alex Thompson… Langzaam gaan degene die zeeziek zijn zich beter voelen na deze klotsbak: oioioi, het was een pittig ritje de Needles uit!
We hebben een J4 met beginnende scheur maar konden deze gelukkig op tijd kunnen wisselen naar de J2 en we hadden nog ’n ander akkefietje ;), maar GOGOGO!
We moeten vaak reven en ontreven. De boot is ondanks alle leefregels een zooi geworden maar langzaam komt de structuur weer terug. Het regende bij het toilet omdat er een slangetje was los geslagen. Dit zorgde voor vele liters zeewater per uur en we moesten tussendoor de kots-emmers legen. Maar het allerbelangrijkste: op koers blijven en vooral racen!!!
De grinders aan de pedestools hebben verzuurde spieren en zijn blij dat we vol tuig varen en er even geen rif gezet hoeft te worden. Voor ’t eerst kan er wat gegeten worden naast bars, wortels en appels.
We hebben in de nacht helaas wat slechte tack’s gemaakt (hele slechte😭) dus nu op weg om terug te pakken wat we hebben verloren met Alex (Hugo Boss, red.) in ons zielzog. …En nu moet ik snel ’t stuurwiel weer overnemen.”
Update maandag 15:38 hr. van Christa: “We varen nu bij the Scilly Islands, so far so good. We zijn toch niet de enige met deze route: Apicil en nog een andere imoca. Nog 140 mijl to the Rock in 1 lijn! Een knikje in de schoot voor ons, maar we liggen te hoog voor de Mho. We zullen nog even op de J2 door gaan, waarschijnlijk tot The Rock, kijken wat ’t ons oplevert.
Mijn watch zit er weer op. Ys zijn watch begint. Hoognodig weer wat eten en een slaapje doen!”
Christa ten Brinke
