Angela Sails #8 – Spoor van ellende
Ik ben op Las Palmas en moet een 18 meter stalen zeiljacht naar Cyprus brengen met bemanning waar ik niet veel vertrouwen in heb. Ik praat met de zakenpartner (Iona) die nog steeds op Cyprus is en ik deel mijn bezorgdheid met haar.
“Gister hadden we een afspraak om haar uit het water te halen en John was al buiten adem toen hij moest helpen met aanleggen. Dit gaat niet goedkomen hoor. Daarnaast is alle apparatuur aan boord zo enorm verouderd dat we beter op papieren kaarten kunnen navigeren dan de systemen te vertrouwen en zonder professionele crew aan boord ga ik dat avontuur niet aan.”
Gelukkig krijg ik alle begrip en heeft zelf John op een gegeven moment door dat hij niet fit genoeg is voor de reis. Daarnaast krijg ik toestemming om alle apparatuur aan boord te (laten) vervangen door gloednieuwe systemen. Een heel project.
Tijdens de refit vliegt John terug naar Cyprus en op het laatste moment vliegt ook Anatole (de jonge “ik leer heel snel” gast) terug naar hun geliefde eiland. Sta ik dan. Wederom alleen op een schip met het verzoek of ik ‘zelf even bemanning kan regelen’. Ik besluit om eerst de boot vaarklaar te maken voordat ik allemaal beloftes doe aan mensen die ik niet na kan komen.
En dat blijkt een goed besluit.
Bij aankomst van John op Cyprus verdwijnt hij als sneeuw voor de zon. Zelfs zijn vrouw kan hem niet vinden. Op zich niet mijn probleem natuurlijk maar hij is de enige met toegang tot de bankrekeningen. Ik besluit direct een factuur te sturen naar Iona en gelukkig heeft zij nog wat rest-geld om mij te betalen. Maar dan begint de watersport winkel die de hele boot ge-refit heeft mij te bellen. Of ik langs wil komen. We moeten praten.
Een dag later ligt er een briefje van de havenmeester op het dek. Of ik langs wil komen. We moeten praten.
Het blijkt al snel dat er geen rekeningen meer betaald zijn nadat John verdwenen was. Ik bied 100.000 excuses aan op alle plekken die wachten op betaling en leg ook heel duidelijk uit dat ik maar een ingehuurde kracht ben.
Ik besluit om terug te gaan naar Nederland om zowel letterlijk als figuurlijk afstand te nemen van deze ellende.
……..
Een paar maanden later zeil ik op een Volvo 70 van Gibraltar naar Las Palmas en ik kan het natuurlijk niet laten om even bij het ‘jacht’ te kijken. Ze ligt er nog steeds. Alle apparatuur is geïnstalleerd, de nieuwe verpakkingen liggen nog gewoon in de kuip. Sinds mijn vertrek is er niemand aan boord geweest. Ik maak een foto en stuur deze naar Iona. “Oh” zegt ze. “My baby”. Ze vertelt mij dat John nog steeds niet boven water is en dat ze een rechtzaak is begonnen om bij het geld te kunnen komen.
De plekken waar nog rekeningen open staan op Las Palmas herkennen mij direct als ik binnen stap. “Jij bent toch van ‘die’ boot?” Niet echt een fijne associatie, maar ik word gelukkig niet verantwoordelijk gehouden. Ondertussen heb ik contact met Clipper en mag ik een try-out week doen! Mijn ticket is dus snel geboekt.
Angela Brandsma
