Zeiljacht Impala en haar crew: aangenaam kennis te maken
De grootste uitdaging is om crew te vinden die de Indische Oceaan over wil zeilen. Voor de Atlantische Oceaan staan hitch sailors in de rij, voor de Indische Oceaan… not so much…
Mijn witte boord verruilde ik voor een blauwe tijdens het zeilavontuur over de Indische Oceaan waar ik eerder over schreef. De (ongevraagde) meningen die mijn omgeving met me deelde, over mijn keuze om zonder zeilervaring de Indische Oceaan over te zeilen met mensen die ik niet kende en zonder zeilervaring, liepen uiteen. Het kamp met mensen die me toejuichten en als dapper bestempelden stond lijnrecht tegenover het kamp wat me in het hokje roekeloos en impulsief geplaatst had. Ik haalde m’n schouders op naar beide partijen, het volgen van je hart kan nu eenmaal op beide manieren omschreven worden besloot ik: dapper en roekeloos. Tegelijkertijd wist ik dat het essentieel zou zijn om een goed gevoel over de kapitein en de rest van de crew te hebben voordat de trossen echt los gegooid zouden worden. Dus bij deze stel ik ook jullie voor aan de crew van zeiljacht Impala!
Mag ik aan u voorstellen, kapitein Nick
Na zeven jaar met zijn geliefde de wereld rond te hebben gezeild, strandde kapitein Nick met zijn toenmalige vriendin in Maleisië. Tijdens een familiebezoek in Engeland deelde Nick zijn vriendin mede dat ze niet terug naar Impala zou gaan om de circumnavigatie af te maken. Nee, de koek was op. Het was mooi geweest. Of nou ja, ooit was het mooi geweest, maar het leven op zo’n klein oppervlakte had zijn tol geëist. Het was allang niet meer mooi of gezellig of leuk samen. De relatie had zich tot een ongezonde situatie ontwikkeld die het niet toe liet om nog minimaal een jaar met elkaar op zee te zitten. Dat maakte dat Nick eieren voor z’n geld koos en zijn vriendin het nakijken gaf. Met zijn 66 jaren rond de zon, gezonde kwebbel-lust en een sociaal karakter besloot Nick om zijn reis met crew van crewing websites af te ronden. Nick heeft vroeger bij de Mariniers gezeten en is altijd blijven varen. Hij weet hoe hij zijn crew op moet leiden en gaat graag een uitdaging aan. Ervaring of niet: geen probleem! De grootste uitdaging is om crew te vinden die de Indische Oceaan over wil zeilen. Voor de Atlantische Oceaan staan hitch sailors in de rij, voor de Indische Oceaan… not so much…
De Argentijnen: Miguel en Adriana
Een jaar voordat ik Miguel en Adriana uit Argentinië ontmoette in Pangkor, Maleisië, waren ze vanuit hun hoofdstad naar Italië gevlogen om familieleden van Miguel te bezoeken. Vanuit Bella Italia zijn de twee overland naar Azië gereisd op een super-duper laag budget. Geen idee wat het budget precies was, maar het was in ieder geval heeeel erg summier. Aldus Miguel. Keer op keer. Miguel spreekt een aardig woordje Engels, Adriana nagenoeg niet. Daarentegen is Adriana het werkpaard. Er is niets wat deze dame niet kan: naaien, schrobben, koken en ze pakt het zeilen ook nog eens heel snel op. Net als ik hebben ook Miguel en Adriana geen kaas gegeten van zeilen. Adriana leert echter voor twee en Miguel praat voor twee…. De Argies is de bijnaam die het duo kreeg. De Argies zijn graag samen en zien het werken op Impala als iets waar een tijdslimiet aanhangt. Zo bleek veel later… Doordat de eindeloze takenlijst bij het afstrepen van een uitgevoerde taak langer werd ipv korter, viel het de maand voor vertrek helemaal niet zo op dat de Argies graag tijd met z’n tweeen door wilden brengen. Er was gewoonweg geen tijd om je terug te trekken en de gehele crew was aan het einde van de dag uitgeput en klaar voor bed om de volgende dag weer fris en fruitig aan de slag te gaan. Er was een weather window op komst en alle taken moeten voor die tijd klaar zijn.
En dan ik, Janneke, die het kwartet compleet maakt
In mijn vorige column vertelde ik al over hoe ik tot dit zeilavontuur gekomen ben. Tegen alle verwachtingen in was het echt een makkie om dit crewing baantje te scoren. Ik zag het daarom als de enige juiste keuze en had ondanks een 100% kans op zeeziekte geen twijfels. Na het ontmoeten van Nick in Pangkor, Maleisië werd meteen geconfirmeerd dat het een degelijke man betrof. Een echte kapitein met een geroutineerd ritme. Een vrijgevige levensgenieter met een bovengemiddeld portie humor en onwijs veel kennis van de wereld. Maar ook een man die moest wennen aan zijn nieuwe crew samenstelling, die zijn stukgelopen relatie aan het verwerken was en zijn onervaren crew duidelijk wilde maken dat zeezeilen alleen gaat werken wanneer de regels gevolgd werden. Dit in combinatie met mijn eigen situatie – op eigenwijze manier het vrije leven ontdekken, een onervaren zeiler, maar helemaal open om het avontuur te omarmen – maakte dat we net zo vaak een pittige discussie hadden als dat we luid lachend elke avond toosten op een mooie dag. Tussen de Argentijnen en mij was het vanaf dag één afstandelijk, maar met een vriendelijke noot. We waren beleefd naar elkaar, maar beperkten interactie tot het noodzakelijke. We waren respectvolle ‘huisgenoten’ met een gedeeld doel: een verrijkend avontuur tegemoet gaan. We stonden allen te poppelen om de trossen los te gooien, daar vertel ik jullie alles over in mijn volgende column!
Lees meer over Janneke.
