Wrap up finish Mark Slats: The Dutch Jolly Giant

Donderdag 31 januari finishte Mark Slats als tweede in de Golden Globe Race na 214 dagen, 11 uur en 18 minuten op zee. Roel Meijer en Frieda Fennell reisden voor Zeilhelden af naar Les Sable D’Olonne, Frankrijk, en deden live verslag van de finish van het evenement.


Nederland slaapt onder een witte deken van sneeuw. Over een lege autobaan scheuren we de nacht in op weg naar het 926 kilometer zuidelijker gelegen Les Sable D´Olonne. Vroeg de volgende ochtend komen we als eerste mediateam aan in het hoofdkantoor van de GGR.

Jolly giant

We installeren ons in de persruimte en lopen onze briefing door. Eerst maar eens kijken of we de organisator Don McIntyre voor de camera kunnen krijgen. In zijn headquarter vinden we hem druk in de weer met de voorbereidingen voor die avond. ETA van Mark staat op 23 uur, zo informeert hij ons. Vol trots vertelt Don over de overweldigende finish van de winnaar Jean Luc van den Heede en zijn plannen met de GGR in de toekomst. Hij omschrijft Mark als een ‘jolly giant’. Niet iedereen die de droom heeft om aan de GGR mee te doen hoeft als Mark te zijn, voegt hij eraan toe. Volgens Don is het voor iedereen haalbaar; het is een kwestie van plannen, voorbereiden en uitvoeren.

Franse charme

Een silhouet met een licht slepend been loopt over de steiger. Vanuit de persruimte zien we hoe de gedaante aan boord van Matmut stapt, de Rustler 36 waarmee Jean-Luc van den Heede drie dagen eerder gefinisht is. Het is de Franse zeilheld himself. We gaan erop af.

“Monsier Jean Luc, nous sommes de media Néerlandais Zeilhelden…” Hij kijkt op. Ik stamel wat in het Frans. “Sorry, can I speak English?” Een brede lach op zijn gezicht. “Sure, sure”, antwoordt hij. Met een uitnodigende grimas geeft hij aan dat we welkom zijn om enkele vragen te stellen. We bereiden de apparatuur voor en gaan Live! Jean-Luc pakt nog enkele vuilniszakken aan van zijn vrouw en staat ons enthousiast te woord. Hij is sinds de dag van zijn finish niet meer aan boord geweest en komt vandaag schoon schip maken. Vanavond is hij er natuurlijk bij om Mark te onthalen. We zijn onder de indruk van de sympathie en charme van deze Franse zeilheld.

Drie lagen thermo

Na een lange dag van voorbereidingen en opnames ploffen de tassen om 16.30u neer. We zijn uitgenodigd door kamp Mark Slats om enkele dagen bij hen in een huisje te verblijven. We schuiven aan in een gezellig gevulde woonkamer en drinken een borrel terwijl Dick Koopmans zijn verhaal doet. Het is voor alle partijen mooi dat een lange, turbulente en zenuwslopend spannende race ten einde komt. Op de stoel naast me zakken een paar ogen dicht. Maar tijd voor een tukkie is er niet. We kleden ons in drie lagen thermo en melden ons om 21u in de perskamer, waar we ingedeeld worden op een persboot.

Stemmen overstemmen andere stemmen. Frans, Engels, Nederlands. Fluorescerende zeilpakken draaien om elkaar heen. Pers, vrienden en familie van Mark en pilots voor de onthaalboten. Iedereen is in afwachting van hét moment. De spanning in de ruimte stijgt voelbaar. Don McIntyre neemt het woord: “Mark is going fast. He is expected ten minutes earlier”. We lopen achter de schipper van onze persboot aan en stappen aan boord. Trossen los, boeg naar open zee.

Klotsend over de finish

We schommelen wild op en neer in een klotsende bak zilt sop. Onze persboot heeft toestemming gekregen om Mark buitengaats tegemoet te varen. Achter ons neemt een hoge golf het zicht weg op de kustlijn terwijl we het golfdal inzakken. Opgewonden turen we uit naar Marks toplicht in de verte. De AIS vertelt ons dat hij nog anderhalve mijl bij ons vandaan is. Naast me hoor ik het rochelende geluid van een maaginhoud die geleegd wordt. Het duurt lang, het is koud. Fuck die kou. Wie kan het wat schelen. Hier zijn we voor gekomen!
Mark is in zicht, een spot vanaf een rib verlicht Ohpen Maverick. Onder vol tuig glijdt hij richting de finishlijn. Zeilhelden gaat live! 214 dagen, solo, non-stop, like it’s 1968. Wat gaat er door hem heen? Hoe zou hij eruit zien? Wordt het een grote ontvangst? Daar is de finishlijn; hij klotst er geroutineerd overheen. Scheepshoorns weerklinken door de heldere nacht en gecontroleerd zakt de genua aan dek, alsof Mark na een lange winterwandeling zijn laarzen uitschopt. Hij heeft het gehaald!

Een lach van oor tot oor

Langs het kanaal van de havenhoofden naar de marina staat een menigte te juichen en te joelen. De Franse arena van het solozeilen laat zich zo laat op de avond van haar beste kant zien. Mark steekt zijn flares af en houdt zijn armen in de lucht. De donkere nacht licht op in rood. Hier in Les Sable D’Olonne is dat niet alleen de kleur van de liefde, maar van overwinning, veilig thuiskomen en respect voor de helden van de zee.

Even later dringen we naar voren op het ponton. “Presse, presse”, roept een man met grote camera als hij zich door de menigte baant. Zeilhelden duikt erachteraan. Ruim een meter bij Mark vandaan nemen we een plek in. Mark zit in het gangboord en lacht van oor tot oor. Niet overdonderd of verlegen. Niet moe en afgemat. Adrenaline doet zijn werk. Zijn ogen stralen en zijn energie blaast de menigte omver. De zinnen dansen over zijn lippen na een maandenlange retraite in stilte. Marks verhaal is eindeloos, helder, inspirerend, opwindend en angstaanjagend.

Formaliteiten

De volgende ochtend staan de huldiging op het podium en de persconferentie gepland. Een pittige bui trekt over. Tegen een donkere hemel gaan op het podium de armen in de lucht. Enkele tientallen geïnteresseerden fluiten en juichen Mark toe. Het is een beetje mosterd na de maaltijd, maar Mark kan het geen bal interesseren. Hij geniet van zijn moment, zoals hij van iedere minuut van zijn leven lijkt te genieten.

Enkele minuten later stroomt de tent voor de persconferentie vol. Het staat nokkie-nokkie met pers en fans. Als een volleerd charismatische verhalenverteller doet Mark zijn verhaal. De zaal hangt aan zijn lippen. Met collega’s van verschillende zeilmedia en een correspondent van de Volkskrant representeren wij Nederland. Mark is het praten niet verleerd. Na de persconferentie duikt hij van het ene in het andere interview. Om 14.30 uur is Zeilhelden aan de beurt. Het live interview aan boord van Ohpen Maverick is een cadeautje. Mark toont zich de groot man die hij is. Vol van optimisme, kracht en emotie. Een winnaar op de tweede trede.

Vol gas feesten

We begrijpen dat Mark zijn topprestatie viert zoals hij zijn leven leeft: vol gas. Hij is al ruim twee dagen en nachten wakker en feest vol van adrenaline zijn derde nacht tegemoet. Als Roel en ik voldaan een slok nemen van een welverdiend biertje, duikt Mark ineens naast ons op. In zijn hand een mobieltje met een filmpje van een wedstrijd roeien in de branding. Roeiboten duikelen over de krullende golven, lopen uit het roer en slaan om. “Dit ga ik doen! Dit ga ik doen!”, schatert Mark luid door de kroeg. Zijn PR-dame omschrijft hem als een blije baby. Hij voelt zich als herboren weer aan land te zijn. Geef de man eens ongelijk!

 

Om 04.05 rollen we ons bedje in. Zes uur later draaien we de snelweg op, op weg naar huis.

Frieda Fennell en Roel Meijer

Reacties

Reacties