Brandarisrace van binnenuit

Mistig in Harlingen. Het miezert, de pier glimt van de regen. Paraplu’s en opgestoken capuchons

haasten zich op weg naar hun eigen schip. Het duister wordt abrupt onderbroken door fel paarse en

blauwe neon verlichting. De disco is begonnen.

Vanuit allerlei windrichtingen zoeken gasten in het donker hun weg over een spiegelglad

“plankenpad”.

Op de tast wordt een ijzeren ladder gezocht en de afdaling ingezet. Eenmaal beneden in het ruim aangekomen, wisselen Duitse en Nederlandse begroetingen elkaar af.

“Ich heisse Kirsten, und mein Deutsch is verschrikkelijk”, zit naast:  “Ich heisse Birgit und bin

zwei sprachig”.

Als blijkt dat er mensen met dezelfde voornaam aan boord zijn, worden spontaan namen

ingeleverd. Martin en Heleen, doen als Sake en Leentje mee aan deze wedstrijd. En dit alles alleen

omwille van een heldere communicatie aan dek.

De schipper een fitte vijftiger met een warrige zilvergrijze haardos, begint zijn scheepspraatje met

de mededeling dat er de volgende ochtend niet gedoucht mag worden.

“De watertank zit voorin en met een volle tank zeilen we sneller !”

Niemand brengt er iets tegen in. Schijnt bij de wedstrijd te horen. Volgende keer maar weer een

“gewoon” weekend boeken.

Gelukkig geldt deze beperking niet voor het toilet.

Om het leven aan boord zo overzichtelijk mogelijk te houden, beschikt het toilet over een

schuifdeur. Geeft het bordje aan de buitenkant altijd “bezet” aan en zit er aan de binnenkant een

gewoon klassiek ogend haakje.

Koffie wordt bewaard in een bus waar “thee” op staat. Thee mag alleen in plastic thermoskannen,

en koffie in roestvrij staal. Maar wat te doen met een kan van plastic en staal?

De wedstrijd moet nog beginnen……………

Net de Spaanse Armada. Zoveel zeilschepen in optocht richting Terschelling.

Halfwinder en fok wisselen elkaar af of staan statig naast elkaar. In de verte het vage silhouet van

de Brandaris. Vandaag lijkt het eiland door de nevel bijna te worden opgelost..

Op de tast vinden we de haven.

Langzaam wordt het donker. De lichtbundel van de vuurtoren verlicht om de paar seconden een

enorm mastenbos. Vogels die door het schijnsel vliegen lijken op vallende sterren.