WK Laser Master: Back on track
Vandaag (dinsdag) begint – na wat rekken, goed ontbijt en de bikeride van ons appartementje naar de haven – met een bekend weerbericht. Westenwind, 15-20 knopen met in buien vlagen tot 25. Stroom die rond half 2 met hoogwater draait van noord naar zuidwaarts. Beetje groundhogdaygevoel. Prima voorspelling wat mij betreft.
Ik voel me lekker, het lijf doet t goed en ik heb zin in 2 wedstrijden met stevige wind.
Bij sommige lezers wekt mijn geschrijf blijkbaar de indruk dat ik zelf vind dat ik met heel belangrijke dingen bezig ben. En dat ik zwaar in mineur ben als het anders loopt dan gepland.
Heb leuke reacties gekregen op mijn verslagen en dat zet ook weer aan het denken. Ook commentaar van Engelse, Amerikaanse en Spaanse vrienden die blijkbaar de output van de vertaalmachines wel begrijpen 
.
Bij sommige lezers wekt mijn geschrijf blijkbaar de indruk dat ik zelf vind dat ik met heel belangrijke dingen bezig ben. En dat ik zwaar in mineur ben als het anders loopt dan gepland. Niets is minder waar, gelukkig. Mijn vriend – en meest succesvolle windsurfcoach ooit – Aaron McIntosh roept graag: ‘It’s just a yachtrace!’. Precies: het is maar een zeilwedstrijdje. Dat geldt voor de Olympische topatleten waar Aaron mee werkt, al helemaal voor een stel oude gasten die nog zo nodig in een klein bootje hard willen varen. Dat je daar met veel energie mee bezig bent en er graag over voor- en nadenkt en -praat maakt het nog niet wereldschokkend.
Er komt al aardig wat routine in het hele proces om goed voorbereid op de startlijn te liggen en de organisatie helpt daar goed aan mee. Die vind ik echt van wereldklasse. Het is niet simpel om 300+ lasers met gemiddeld toch best egocentrische lieden binnen een half uur op het water te krijgen en het lukt ze prima.
Vanuit de derde rij moest ik me uit de vuile wind worstelen en kwam aan de rechterkant uit, precies waar ik niet heen wilde.
Mijn races vandaag waren dit keer wel om over naar huis te schrijven.
De eerste start was moeizaam, ik was er van overtuigd dat dit een algemen terugroep zou worden maar die vlag kwam maar niet! Vanuit de derde rij moest ik me uit de vuile wind worstelen en kwam aan de rechterkant uit, precies waar ik niet heen wilde. Halverwege kwam de verwachte klap naar links en heb ik me shift na shift terug naar het midden gevaren. Uiteindelijk had ik het geluk dat veel boten de boei overzeilden, voor me langs terwijl ik al de boei haalde, gratis punten. Bootje of 20 bij de boei, gas erop voor de wind, aan de tenen hangen in het 2e kruisrak. Misschien ook het voordeel dat ik gisteren een zwaarweerrace minder had gezeild dan de rest. Elk nadeel heb ze voordeel. Ik heb in een wedstrijd zelden zoveel meters ingehaald. Op de finish 3e. Genieten!
In race 6 heb ik eindelijk een prima start. Het waait nu 20 knopen, ik ben links gestart, de wind draait, voor de meute klappen, deze ga ik zeker winnen.
Maar hier in Dun Laoghaire kan het raar lopen…. De korte versie: na heel veel grote draaiingen en positiewisselingen uiteindelijk van 8 naar 2, gaan er in het laatste kruisrak nog een Zweed en Brit voorlangs, helemaal van rechts. Ik finish als 4e.
Mooi dagje qua proces en qua resultaat, ik ben tevreden.
Morgen rustdag, daarna nog 6 races te gaan, we zijn pas op de helft.Voor de voorlopige resultaten:https://www.sailwave.com/results/2018LM_SGM.htmBinnenkort meer.
Groet!
