Dansende schepen
De schipper steekt zijn arm in de lucht als was hij de dirigent van een koor of de choreograaf van een dans. De scheepsbel in zijn hand wordt krachtig heen en weer geschud. Haar schelle klank overstemt ieder geruis van de wind.
Stilte aan dek. Iedereen houdt de grijsblauwe ogen van de dirigent nauwlettend in de gaten.
De stuurman draait het roer naar bakboord en langzaam beweegt de neus van het schip zich richting de wind. De fok, die al wil gaan, die klaar staat om te knallen wordt tegen gehouden in haar sprint en klappert slechts op de maat in haar voorlijk.
De bakboord bakstag wordt losgegooid en hangt in een mooie boog.
De lier van de stuurboord bakstag ratelt. Eerst snel dan langzaam , met alle kracht wordt de stag op spanning gebracht.
Ronsels worden verschoven en langzaam krijgt het zwaard weer daglicht te zien. De pal ratelt er lustig op los.
De grootschoot staat strak als de snaar van een cello. Langzaam wordt ze gevierd en draait het touw haar ronden om de bolder. Het grootzeil begint weer wind te vangen. Eerst een beetje later meer tot haar buik rond en bol staat.
De dirigent tikt tegen zijn neus en maakt een armbeweging naar bakboord.
Tijd voor de fok om aan de dans te ontspringen, ze knalt over.
“Diep”, gebaart de dirigent en daar duikt het bakboordzwaard op het afgesproken moment de diepte in zich voorbereidend op een langzaam schuiven door het slik.
Ondertussen is ook de kluiverschoot een halve meter gevierd. Als de fok over is volgt ze.
Op de hand wordt de schoot aangetrokken. Het laatste stuk over een katrol.
Zo danst de Najade minstens twintig keer. Van het wantij bij Juist tot aan de landpunt aan de oostkant van Norderney. “Rattendüne” met zijn scheepswrak in het zand en talloze zeehonden. Kruisen over het Riffgat, het Kalfamergat, de Ostbalje, Memmert Fahrwasser en snijden af bij de Hohe Platte.
Aan beide zijden worden we gepasseerd door jachtjes op de moter. Allemaal zijn we onderweg naar naar Baltrum.
De Nederlandse vlag wappert. De kleine Duitse vlag in het wand wappert ook, maar begint rafels te vertonen.
Na de tiende dans is er koffie met appeltaart op het achterdek. Kruimels in het gangboord en in de drie dagen oude baard van de dirigent. De laatst hap wordt naar binnen gepropt, want vanuit de ooghoeken ziet iedereen dat de dirigent langzaam zijn arm weer omhoog brengt, de bel klinkt.
