Slip-lines
Vertrekker Mark Schaart blogt op Zeilhelden over zijn voorbereidingen.
Ik zit in de kappersstoel, lange lokken vallen van mijn hoofd op de grond. Op dit moment kijk ik mezelf aan en denk, het gaat dan nu toch echt gebeuren. ik denk dan ook aan al mijn voorbereidingen, heb ik genoeg filters, v-snaren, olie boutjes en weet ik het allemaal niet. Een lijst zonder eind. Inmiddels ben ik bijna kaal geschoren en ben dan ook klaar met denken er is me namelijk niets meer te binnengeschoten.
Alles is aan boord. Aan pillen en tyrips geen gebrek. Om volledig selfsupporting te zijn leek me het belangrijk om een enge doos met pillen en pleisters aan boord te hebben, er is daar namelijk niemand anders dan ik zelf, niemand die het stuur even vast houdt of aan een lijntje trekt. Alleen ik, de zee en de Windharp. (vriendin vliegt in)
er is daar namelijk niemand anders als ik zelf , niemand die even het stuur even vast houd of aan een lijntje trekt , alleen ik de zee en de Windharp
Ook een goed pak is belangrijk, koud en zielig worden is geen optie. Er is namelijk niets waar je achter kan schuilen behalve de randen van de kuip. Geen dak boven je hoofd heeft zo zijn charme maar laat je volledig over aan de elementen. Je pak is als het ware je huisje en daar moet het fijn zijn. Heb dan ook met meerde pakken geoefend en gepast maar kwam terug met een pak van Musto. Om zijn hoge waterdichtheid, naam en bewegingsvrijheid wat zo zijn prijskaartje heeft en gesponsord werd door Van Klaveren Bloemen. Toen ik mijn verhaal deed bij Tijssen Watersport en de mevrouw die daar werkte me goed op weg wou helpen kreeg ik er gratis een goed paar laarzen bij en onderkleding. Dat minstens even belangrijk is als je buitenlagen.
Lang was de elektra niet in orde en heb mezelf enige discipline aangeleerd maar zelfs dan had ik na vier dagen geen stroom meer aan boord. Mijn grootste verbruiker is de koelkast, die toch mega geïsoleerd is. Voor de rest heb ik alle lampen vervangen door LED. Maar vier dagen is natuurlijk niet genoeg voor een vertrekkersboot, dus vervang ik de accu’s door monster-accu’s, bouw zonnepanelen op het schip en klim in de mast om mijn kapotte windgenerator te vervangen. Nu alleen nog de generator set bedraden en dan is het kopje elektra afgesloten. Ook ook nog de motor spoelen met motorreiniger, de olie en filters vervangen, kranen bouwen om de filters zodat filters vervangen een fluitje van een cent is, spannen de v-snaar, schrobben van de dieseltank, centreren van de schroefas, de verstaging nalopen en checken van de aanwezige apparatuur, pompen, leidingen, bedrading. En er blijven dingen die nog ik nog met mijn vader weet op te lossen. Zoals een radar die maar niet wil samenwerken met de software van mijn boordcomputer of een stuurapparaat die zegt dat je maar lekker zelf gaat sturen. Daar krijg ik weer hulp bij van Schaart Communications, die mij tevens sponseren met radio’s en satelliet verbindingen.
