JOG-blog: windstil in Jinjiu
Scipio Houtman (1998) zeilde deze zomer op de Jeugd Olympische Spelen in Nanjing/China in de Byte CII. Voor hij vertrok zei hij: “China wordt zonder twijfel een van de mooiste ervaringen van mijn leven”. Het werd een pittige week, met weinig wind en veel emoties. Hier zijn verslag over teleurstellingen en focus.
Na de teamoverdracht op Papendal, een week voor vertrek, ben ik begonnen met het aanpassen van mijn slaapschema aan China-tijd, zodat ik geen last zou hebben van jet-leg: 6 uur smiddags naar bed en 4 uur s ochtends op. In het vliegtuig doe ik geen oog dicht. Na een vlucht van 10 uur en een busreis van bijna 6 uur arriveert de Nederlandse ploeg op 12 augustus in het Jeugd Olympisch dorp in Nanjing. Hier wonen we de komende drie weken en wat een machtige omgeving! Het is groots en heel mooi aangelegd. Overal staan vrijwilligers (in totaal 20.000) om te helpen. Ze geven je echt superstar gevoel. Er zijn totaal 3800 sporters tot 18 jaar uit 204 landen in 28 olympische sporten. En wat een kick geeft het om 24 uur per dag omgeven te zijn met de beste jeugdatleten ter wereld!
De sailing venue is Lake Jinniu, een minimeertje waar nog nooit eerder een zeilwedstrijd is gehouden. De volgende dag gaan we er met alle andere zeilers en surfers naar toe. De rit is bijna anderhalf uur over een speciale ‘olympic lane’ in een convooi van 4 bussen met daar omheen politieauto’s met zwaailichten. Erg indrukwekkend. Het regent en waait hard. Iedere zeiler krijgt een splinternieuwe Byte toegewezen en de rest van de dag maakt ieder zijn boot vaarklaar. Wind zagen we vanaf toen niet meer.
We kunnen nog wat trainen met een paar andere landen maar we missen ook een trainingsdag door een gebrek aan wind. Alles voelt goed. 16 Augustus is de dag van de opening. ’s Ochtends heb ik uitgeslapen en hardgelopen, ’s middags rust gehouden. De opening was werkelijk spec-ta-cu-lair en echt heeeel gaaf in een stadion met 65.000 Chinezen. De volgende dag weer trainen en in het wedstrijdritme komen: 5:50 uur wekker, 7:10 uur bus, 8:30 aankomst bij Lake Jinniu. ’s Middags varen we de practice race en die gaat heel goed, een 2e plek.
18 Augustus Zéér lichte wind, eigenlijk niet genoeg om te zeilen. Ik vaar twee resultaten om niet bijzonder tevreden mee te zijn, maar de eerste race is erg moeilijk en ik vaar hem technisch goed. Ik weet wat er morgen beter moet. En geen nood, alles is nog mogelijk.
19 Augustus Een nieuwe dag, nieuwe kansen. De eerste race wordt halverwege afgeblazen, de wind is helemaal weg. Alle zeilers worden naar de kant gestuurd. Aan het eind van de middag gaan we toch nog het water op voor 2 races met opnieuw zéér weinig wind. Ik zeil 2 slechte resultaten. De tweede race lig ik er goed bij maar op de een of andere manier lukt het hier niet. 15e plek na 2e dag. Erg balen dat het opnieuw niet is gelukt, en ook emoties. Maar tegelijkertijd: er zijn pas 4 van de 11 geplande races gevaren. De kansen op een medaille zijn nog niet verkeken; iedereen vaart inconstant omdat de omstandigheden zo extreem moeilijk zijn.
20 Augustus Hoofd leeggemaakt, volle focus op een nieuwe dag. Drie races in de planning. Opnieuw nauwelijks wind. Weer een race waarin ik er goed bij lig en normaal gesproken een top5-uitslag zou neerzetten. Lukt hier niet. Dat stomme meer. Twee hele slechte uitslagen. Veel emoties. Gevoel van onmacht omdat het niet lukt en ik hier echt met medaillekansen naartoe ging. Gezakt naar 22e plek. Ik wil even helemaal iets anders. Medaillekans is voorlopig 1%, maar de mogelijkheden om naar de top10 te stijgen zijn er zeker nog. In het Olympisch dorp verschijnen steeds meer medailles op het mededelingen-bord van de Nederlandse sporters. Bij Zeilen staat: Houtman komt niet verder dan twee races in het achterveld.
21 Augustus De rustdag vervalt, we lopen achter op schema en moeten weer naar de venue. Er is geen wind en dikke mist. We wachten de hele dag op wind. Alle emoties van gister en eergister heb ik nu achter me gelaten. Ik wil heel graag nog een paar goede races neerzetten maar er kan helaas niet gevaren worden. Ze laten ons wel ruim acht uur wachten. Ook 22 en 23 augustus zitten we de hele dag te wachten. Totale windstilte. Het sein dat er niet meer wordt gevaren komt bij mij heel hard aan die laatste dag. We zullen nu nog maar 1 afsluitende race varen en ik zal geen enkele kans hebben om mijn slechte races goed te maken. Wat een teleurstelling.
24 Augustus De laatste dag, de ‘Medalrace’. Coach Sietse-Jan gaf me maar één doel: als beste starten. En dat doe ik. Maar het lukt me weer niet om een goede race neer te zetten. Ik heb tijdens de windstille dagen de tijd gehad om over mijn fouten na te denken. Na de medalrace ben ik opgelucht dat ik alleen nog maar met de bus terug naar het dorp hoef en nooit meer over het water van dit meer hoef te kijken of er al een zuchtje wind aankomt….. Die avond vier ik feest met Odile en Lars, de surfer. Zij wonnen zilver en brons. De resterende week heb ik een ongelofelijk leuke tijd. Het is geweldig om andere sporten te zien, de Nederlands aan te moedigen en nieuwe vrienden te maken. Ik verzamel “pins” van bijna alle landen.
De Nederlandse ploeg gaat met 12 medailles naar huis en ik ben trots op hen. De “winning mood” om hier een medaille te halen die ik overhield aan de voorbereidingen en waarmee ik het vliegtuig inging ging gedurende het evenement verloren. Eigenlijk heb ik diep in mijn hart nog steeds geen verklaring voor deze mislukking. Het ligt mentaal nog altijd lastig. Ik kan alleen maar hopen dat ik een keer de kans krijg het beter te doen. In China noemt men dit gebied “de windstille oven”. Ga er vooral niet naartoe om te zeilen……Verder was het prachtig.
Inmiddels ben ik geswitched naar de Laser Radiaal en heb me daarin gekwalificeerd voor de nationale ploeg. We trainen in Scheveningen en de motivatie is voor de volle 100% aanwezig.
Scipio Houtman
