Als elke seconde telt…
Onlangs plette een volautomatische brug een zeilboot. Hierdoor laait de discussie over onbemande bruggen weer op. Moeten we weer terug naar ‘op elke brug een brugwachter’?
Het ongeval gebeurt in Zaandam, bij mij ‘voor de deur’. Ik heb alles van begin tot eind gezien en het houdt me nog steeds bezig. Uiteindelijk moeten ook wij de brug weer passeren. Het is de enige toegang naar onze jachthaven. Door de volautomatische brug is de haven 24/7 bereikbaar, dat is een belangrijk voordeel. Er zijn geen kosten voor permanente bewaking. Ook een voordeel. Zeker voor een brug die niet heel veel open moet. Dus de keuze voor volautomatisch vind ik juist. Maar…
Stopwatch
Alhoewel een brugwachter ter plekke had kunnen ingrijpen, is het vooral de afstelling van de brug die mij een onveilig gevoel geeft. Bij de diverse testen heb ik staan timen met een stopwatch. Dertig seconden nadat de brug zich volledig geopend heeft gaat de bel en zet de daling in. Dertig hele seconden om te zorgen dat je met je boot bij het detectieoog bent dat zich onder het brughoofd bevindt. Volgens het onderzoeksrapport is het zelfs maar negenentwintig seconden, waarna het licht op rood gaat, een belsignaal wordt gegeven en de brug tien seconden later gaat dalen. Die extra tien seconden heb ik pas bij de derde test kunnen vaststellen, maar dat terzijde.
Je hebt dus negenentwintig seconden om in te varen en als dat niet op tijd lukt, heb je tien seconden om achteruit te slaan en weg te wezen. Ik vraag me af of degene die de brug afstelt zelf ooit vaart. Zou het niet beter zijn om dat verplicht te stellen in plaats van altijd een brugwachter? Laat elke brugontwerper, elk brugonderhoudsmens verplicht meevaren op verschillende typen schepen om in de praktijk te ervaren wat het is om ‘hun’ brug te passeren. En dan natuurlijk niet alleen met windstil en prachtig weer. Vaar met een twintigpluston zeilboot door een smalle, volautomatische brug met wind van (schuin)achter. Merk wat het is om knoppen die aan lager wal zitten te bereiken en ook te zorgen dat je op tijd weer aan hoger wal bent. Zie dat het brugontwerp vereist dat je de mast op afstand houdt van het brugdeel. Ervaar het verschil met een flinke motorboot waarbij je eerder kan invaren omdat het brugdeel dan niet in de weg zit. Ondervind dat een hoogtedetectiesysteem niet reageert op een voorstag, maar dat de opbouw van een zeilboot pas begint als dit voorstag de brug al raakt.
Je hebt dus negenentwintig seconden om in te varen en als dat niet op tijd lukt, heb je tien seconden om achteruit te slaan en weg te wezen.
Ik denk dat verplicht praktijkervaring opdoen, een manier kan zijn om de afstelling van volautomatische bruggen veiliger te maken. Als de afstelling niet meer achter een bureau verzonnen wordt, maar gebaseerd wordt op de praktijk maakt dat seconden uit. Seconden die in dit geval een boot hadden gered.
En als er dan toch met brugmensen wordt gevaren… neem de verschillende, verantwoordelijke wethouders en raadsleden ook mee op zo’n veldtrip.
De nieuwsberichten van RTV NH op zondag en maandag.
