Angela’s Clipper Race: ‘Een uur de poepzak naast je boot’
Vandaag is een trieste dag. 19 mei 2022, we hebben net de grens van Mexico naar Guatemala bereikt.. Trouwens, wat is Mexico groot zeg!! Als die kust iets minder lang geweest was dan hadden we 1. als 3e de 2e finish lijn bereikt en 2. dan waren we nu al bijna in Panama geweest.
Maar goed, terug naar de trieste dag. Op de boot zijn 2 belangrijke voedsel elementen (voor mij en blijkbaar is dat heeel Nederlands – De Engelsen vinden mij maar raar), de eerste is mayonaise en de tweede zijn eieren. Je kunt mij niet blijer maken dan met een (bij voorkeur) dagelijks gekookt eitje, crackers en mayonaise. Het effect dat het op mij heeft, mijn blije gezicht. Er worden nog steeds grappen over gemaakt.
De ‘moeders’ van de dag (koks) kwamen zojuist zelfs speciaal aan dek om mij het verschrikkelijke nieuws te vertellen…
Maarja, ik moet het ermee doen. Langzamerhand komen alle verse ingredienten tot zijn einde en dat is maar goed ook. In deze extreme hitte gaat het rottingsproces best snel. Dus binnen afzienbare tijd zijn we afhankelijk van groente uit blik, aardappelen uit een pakje en vers fruit wordt vervangen door koekjes en muesli repen. Melk wordt sowieso iedere dag van poeder gemaakt, maar als echte Nederlandse melk (of karnemelk) drinker heb ik mij daar nog niet aan gewaagd. In plaats daarvan drink ik 1 koffie in de ochtend en voor de rest heet water en liters en liters of Tang. Oh de dag dat ik geen Tang meer hoef te drinken om gehydrateerd te blijven wordt een dag om te vieren!
Omdat wij water uit een watermaker maken heeft dat geen mineralen etc. Het is gewoon water met verder niks in het. Daarom is het belangrijk om er iets aan toe te voegen. In ons geval is dat Tang en 1 of 2 keer per dag een zakje mineralen/zout supplement. Iedereen heeft de taak om de kleur van zijn urine continu te controleren om te kijken of er genoeg gedronken wordt (lichte kleur is ok, donkere (geelachtige) kleur is een tekort aan fluids). Je kunt er maar druk mee zijn.
Afgelopen nacht zijn wij door finishlijn 2 gevaren. We lagen steeds 3e maar Unicef heeft goede zaken gedaan vlakbij land en Bermuda kwam als een duveltje uit een doosje opeens vanuit zee voor ons langs. Iets wat ik absoluut niet meer verwacht had. Bij finishlijn 1 waren we 30 minuten achter Unicef. Bij finishlijn 2 wederom!! Dus nu hebben we nog 1 doel: voor Unicef eindigen bij finishlijn 3 en liefst bij de laatste finishlijn die er toe doet! We zijn aardig op weg want we liggen nu zo’n 5nm voor en boven hen. Aan onze stuurbord kant hebben we Bermuda die zo’n 4nm voor ons lijkt te liggen. Het is gek om opeens 2 boten letterlijk te zien na 21 dagen op zee.
Geen idee hoe lang nog. We kregen een mailtje van de Race Office en daaruit zou je kunnen opmaken dat ze ons door laten zeilen tot de allerlaatste (echte) finishlijn net voor de kust van Costa Rica. Dus de boog blijft gespannen, al is dat extreem lastig in de enorme windwakken die ons (allemaal) ten deel vallen.
Om jullie een beeld te schetsen: het is vrij frustrerend als je een papieren(!) ‘poepzak’ overboord gooit en dat bijna een uur naast de boot blijft drijven…
Groetjes,
Angela, Ha Long Bay Vietnam – CV26
PS. WTC (met de Nederlandse Ineke van der Weijden aan boord als AQP) is na dagen en dagen eerste liggen, uiteindelijk als 2e door de virtuele finishlijn gekomen . Ik geloof 3 minuten na Punta del Este..
But it aint over till the fat lady sings!!
