Route du Rhum: The land of hard knocks
Alex,
Wat een race, wat een einde, wat een disaster.
Je bent 2de geworden in de laatste Vendée Globe.
Als je je foil niet had gebroken was je eerste geworden.
De Vendée Globe ervoor ben je 3de geworden.
Al 17 jaar vaar je in de Imoca Open 60 klasse met een geweldige sponsor die je door dik en dun steunt.
Je geeft de sponsor ook veel, met je fantastische en gevaarlijke stunts, de mastwalk, de keelwalk, het vliegen met een kiteboard achter de Hugo Boss.
Winnen,
Dat is wat je wil, het hoofddoel is de Vendée Globe van 2020.
Zelfs Ellen Mac Arthur heeft de Vendée Globe nog niet gewonnen. Maar jij maakt aanspraak als eerste niet fransman op de winst in die race.
In Frankrijk is na de Vendée Globe de Route du Rhum de grootste race.
Eenmaal in de 4 jaar. Legendarische route, de Rhum Route, Frankrijk naar de tropische Caraïben.
Maar die aankomst, dat rondje Guadeloupe op het einde.
Alex, na de start nam je al heel snel de leiding in deze loodzware Route du Rhum.
Je ging als enige west, de Fransen noemden het een Route Nord.
Je bleef west van het verkeersscheidingsstelsel bij Ushant.
Je ging vastberaden naar het Westen, zo de depressies in die het zwaarste waren aan de Westkant van de directe route.
Je concurrenten bleven oost van die directe route, om de 50 knopen te ontwijken, om de 8 meter hoge golven te ontwijken.
Wat doet Alex Thomson, hij gaat erin, tactisch en navigatorisch briljant.
Als eerste pak je de winddraaiing van zuidwest naar west naar noordwest en je kan dan keihard op de directe koers naar het zuiden. Topsnelheid 38 knopen.
Niet alleen tactisch en strategisch briljant, ook gedurfd, kan je het zware weer aan, blijft je beproefde Hugo Boss Open 60 heel?
Ja, je schip is supergoed voorbereid, je hebt een team van 15 mensen om je heen, die al jaren voor je werken. Je Imoca Open 60 is beproefd en bezeild, al 70.000 mijl heb je met dit schip gevaren, verbeterd, geoptimaliseerd en betrouwbaar gemaakt, misschien wel je grootste troef.
Er gaat niets kapot in de depressie, ja, een lazy jack aan lij, daardoor valt er 100 vierkante meter zeil op het dek in de hoge golven, dat kost je 50 mijl, maar dat maak je zo weer goed.
De west positie is statistisch altijd de beste maar nu niet. Door de grote depressies ligt het Azorenhoog met een rug van hoge druk heel oostelijk en jij zit er het dichtste bij.
Op het juiste moment ga je door de rug, je stopt nauwelijks en kan de leiding behouden op Paul Meilhat met SMA, op de PRB van Vincent Riou en de UCAR van Yann Elies. Je blijft hen voor ondanks dat zij meer druk, dus meer wind in het oosten hebben. 10 mijl kruis je er voor.
Dan begint de passaatwind naar Guadeloupe, ten zuiden van het Azorenhoog.
Oh, oh, daar ga je goed, met de A2, VMG spi en A3.
Harder en lager dan de concurrentie.
Je bouwt je voorsprong uit, op een meesterlijke wijze.
Je bent niet bij te houden.
50, 100, zelfs 200 mijl voorsprong.
Hugo Boss is sneller, je foils vinden laag op het water grip.
Zelfs zonder veel helling van jouw Open 60.
Daardoor is er druk op die lij-foil, wel 8 ton! Ja, er staan sensoren op die foils, de druk erop kan je meten.
Hard en laag, een betere VMG dan je tegenstanders.
Ze hebben het nakijken.
Hugo Boss is de snelste Open 60 downwind.
Maar Alex, je slaapt weinig, je blijft pushen, de Fransen zeggen wel eens, Alex kan het rempedaal niet vinden,hij heeft geen rem.
Het managen van de slaap wordt de dealbreaker deze Route du Rhum.
De balans tussen hard pushen en luciditeit.
je ligt zo ver voor, alleen nog maar verdedigen end an heb jij je eerste grote wedstrijd gewonnen.
Dan kom je aan bij Guadeloupe.
Nota bene bij het Tete d’Anglais, het engels gezicht, letterlijk vertaald.
Je bent gaan slapen doordat je om het eiland moest gaan zeilen, nog even rusten voordat je de moeilijke laatste 60 mijlen ingaat.
Je zet het alarm met de autoclaxon en je hebt een extra device, een horloge dat electrische schokken geeft als alarm, als backup systeem.
Je slaapt door het auto-alarm heen, het horloge is niet opgeladen, dus geeft jou niet de schokken,
Je wordt wakker, op de rotsen, jeetje, werkelijk helemaal op de rotsen van Guadeloupe.
Wat een nachtmerrie, de nachtmerrie van iedere solozeiler.
Je hebt regel 1 overtreden.
Nooit gaan slapen op een koers naar het land,
Vraag maar aan Mike Golding die bij Kaap Reina in Nieuw Zeeland aan de grond liep of aan VDH, Jan Luc van den Heede, nu aan kop in de Gloden Globe, hij werd wakker op het strand in Australie op weg naar Sydney in de Around Alone.
Alex, je kan de rotsen aanraken, sterker nog, je pakt een stukje rots aan boord. Hoe kom je hier vanaf, met de zeilen lukt het niet, nee, dan maar motor starten.
Met de motor kom je er vanaf, kan je weer verder, ziten er geen gaten in je carbon romp, nee, goddank, het valt nog mee, schaafschade, jeetje, wat is die Hugo Boss sterk.
Dan maar doorvaren, de race committee waarschuwen, eerlijk zijn, fairplay, ja, dat ben je , een gentleman, 100 % fairplay.
De jury beraadt terwijl jij de laatste mijlen vaart. Je komt aan als eerste in Peters Punt, Pointe a Pitre.
Je hebt de Fransen verslagen.
In de haven krijg je te horen dat je 24 uur tijdstraf krijgt.
De internationale jury, 2 Fransen, 2 Engelsen en 1 Duitser hebben dit unaniem besloten, geen mogelijkheid tot áppel.
Ja, een zware straf, SMA met de jonge briljante Paul Meilhat ligt op 12-15 uur achter, 2-3 uur daarachter Yann Elies met de UCAR, zelfs Vincent Riou zonder windfuctie op zijn autopilot kan je nog bedreigen.
Nu wordt je 3de of 4de in deze Route Du Rhum.
Wat een disaster.
Maar Alex.
Je bent een voorbeeld van Sportmanship.
Op de persconferentie en aan boord zeg je dat je niet verdient te winnen, dat je een reuze fout hebt gemaakt die bestraft dient te worden.
I do not deserve to win this Route du Rhum.
I will be on the pontoon when Paul Meilhat come in and will be the first to congratulate him.
Wohww, Alex, je wint de harten van iedereen, zelfs van alle Fransen.
Geen excuses, geen bullshit, nee, gewoon je fout toegeven.
De Route du Rhum voor jou:
letterlijk en figuurlijk,
The land of Hard Knocks
Guadeloupe was in the way.
Alex the Best, dat is het antwoord van de Fransen.
Ze hebben respect voor je, voor je prestatie en voor je eerlijkheid.
Beat the French, One day It will happen. Dat is jouw motto.
SMA wint zonder foils, de jonge Paul Meilhat is de kroonprins.
Yann Elies met UCAR wordt 2de, zijn schip gaat na deze race naar een Italiaan, de winnaar van de Mini Transat. Yann zoekt naar schip en sponsor voor de Vendee Globe 2020.
Alex wordt waarschijnlijk 3de.
Waar heb je op verloren Alex.
Managing your sleep.
Wat een race, wat een race.
Spannend van begin tot einde, deze mytische Route du Rhum.
Hans Bouscholte
