Een geheel nieuwe Fastnet crew voor de Snow Wolf

Hoe kom je op het idee om je in te schrijven voor de legendarische Fastnet Race en wat doe je als alles, echt alles tegenzit? Dat overkwam Erik Nijdam en hij zette door. In drie afleveringen doet hij zijn verhaal waar we allemaal iets van kunnen leren. (De vorige aflevering is hier te lezen).

In Augustus en September 2024 lagen wij met onze Swan 48 Miri uit 1999 enkele weken in Haslar Marina in Gosport in de Solent. Daar leerden we ook onze buren op het D-ponton kennen – een vriendelijke en gastvrije groep mensen. Een van de boten aan de andere kant van het ponton was een prachtige klassieker genaamd Snow Wolf, een S&S Swan 48 uit 1974 – de eerdere versie van Miri. We ontmoetten Snow Wolf’s schipper Robert kort aan het begin van hun verblijf toen hij zo vriendelijk was een lijn aan te pakken. Helaas was hij daarna niet veel meer in de buurt en dus kregen we niet de kans om een goed gesprek met hem te hebben. 

Fastnet campagne voortijdig beëindigd

Nadat Miri’s Fastnet-campagne in 2025 voortijdig was geëindigd, hoorde ik dat Snow Wolf ingeschreven was voor de Fastnet maar onlangs een deel van haar bemanning had verloren. Ik kreeg Robert’s telefoonnummer van een vriend en belde hem op om te zien of hij misschien nog een plaats aan boord had voor de race. Robert herinnerde zich Miri van afgelopen zomer en we spraken af om elkaar het volgende weekend op Snow Wolf te ontmoeten.

Tijdens dat bezoek zette Robert thee op de boot en spraken we over de komende Fastnet-race. Het bleek dat Robert om verschillende redenen onlangs al zijn bemanning had verloren die hij had aangemeld voor de campagne en daardoor niet meer mee kon doen. Robert stond open voor het vinden van mensen om hun plaats in te nemen op basis van gedeelde kosten voor de race. Ik dacht meteen aan de bemanningsleden van de Miri. Die avond belde ik iedereen persoonlijk op om te zien of ze nog beschikbaar en geïnteresseerd waren. Toen ik iedereen gebeld had, was de Miri-crew grotendeels weer aangemeld en had Snow Wolf een nieuwe kant-en-klare crew voor een complete Fastnet-campagne. Slechts drie van de oorspronkelijke negenkoppige Miri-bemanning waren niet meer beschikbaar, wat betekende dat Snow Wolf nu een bemanning van zeven had om, met vijf weken te gaan, de boot voor te bereiden en de kwalificatieraces te varen. De eerste kwalificatiewedstrijd was de Morgan Cup het volgende weekend, waarvoor vier van de zeven beschikbaar waren: Robert, Erik en de Britse bemanningsleden Campbell en Tom.  

De Morgan Cup vond plaats op 27-28 juni van Cowes op het Isle of Wight via een westelijke omweg naar Guernsey, een van de Kanaaleilanden. Het weer was droog en zonnig met een west- tot noordwestenwind variërend van rond windkracht 5 aan het begin tot slechts windkracht 1 – 2 tegen het einde. Snow Wolf had een moeilijke start vanwege problemen met haar genua, maar deze werden snel opgelost, waarna ze een deel van de vloot konden inhalen bij het verlaten van de westelijke Solent en in de westwaartse etappe van de race.

Maar met slechts vier mensen aan boord kon Snow Wolf geen gebruik maken van haar grote spinnaker op de benedenwindse etappe richting Guernsey.

Samen met de schade aan haar overloop, vertraagde dit haar zodanig dat ze de belangrijke getijdenwisseling bij Alderney miste. Ze kwam uiteindelijk als 30e over de finish in haar klasse (IRC3) na iets meer dan een dag zeilen. De bemanning, was teleurgesteld maar voldaan, besloot om rechtstreeks terug te varen naar Gosport in plaats van te stoppen in St Peter Port en Snow Wolf arriveerde zondag vroeg in de middag terug in Haslar Marina na een waardevolle introductie met de boot en een lijst met dingen die gedaan moesten worden voor de volgende race.  

Nog 1x comfortabel slapen

Robert werkte de volgende dagen hard aan die lijst en tegen de tijd dat de hele bemanning van zeven op Snow Wolf was aangekomen voor de race naar St Malo op 11 juli, was al het werk gedaan. Gelukkig hadden we nog steeds de Airbnb in de buurt van de jachthaven die we hadden geboekt als Teambase voor de Miri-campagne en was er ruimte voor iedereen om comfortabel te slapen. Het verlaten van Haslar voor de startlijn bij Cowes op 11 juli was de eerste keer dat alle Miri-bemanningsleden daadwerkelijk samen hadden gezeild, dus deze tweede kwalificatiewedstrijd was de eerste (en laatste) echte trainingsmogelijkheid voor de Fastnet zelf. 

Het weer voor de 150nm lange St Malo Race was opnieuw droog en zonnig, met wisselende lichte windomstandigheden. Snow Wolf startte onder spinnaker en behield haar positie goed zeilend uit de Solent.

Eenmaal op het kanaal kwam de vloot in een windstilte terecht met een sterke getijdenstroom die hen achteruitduwde, waar Snow Wolf een van de weinigen was die een korte tijd kon ankeren in de 60 meter waterdiepte. Ze voltooide de 150 nm-race in iets meer dan een dag en eindigde op een welverdiende 24e plaats in haar klasse in een veel groter deelnemersveld. De bemanning meerde aan voor het avondeten in afwachting van het tij en zeilde vervolgens ’s nachts terug naar Gosport, waar ze een SOG van ruim 15 knopen door de Alderney-race zagen. Speciaal de cool bedrukte HH poloshirts en soft-shells droegen bij aan de hoge team spirit en bleken ideaal voor de weersomstandigheden, ze werden bijna permanent en met veel plezier door iedereen gedragen. Het voorbereidend teamwork bleek een groot succes en Snow Wolf had haar potentieel kunnen laten zien, hoewel er ook nu nog een takenlijst was voor Robert en de bemanning voor de grootste race van allemaal.

Nadat ze de race in St Malo hadden gezeild met een bemanning van zeven, besloten Robert en ik dat het nuttig zou zijn om een achtste bemanningslid aan boord te hebben voor de  vier tot vijf dagen durende Fastnet-race, zodat er twee gelijke wachten van vier zouden zijn. Een van de Nederlandse bemanningsleden had een goede zeilvriend die net terug was van een trans-Atlantische reis en dus vroeg ik hem of hij interesse had. Hij zei ja, en de bemanning van Snow Wolf voor de Fastnet was nu compleet.

Erik Nijdam

Reacties

Reacties