Karma-blog: ‘Oplossing komt langzaam in zicht’
Wat een ongekende hoeveelheid meuk kwam er nu weer uit. Dat is ook niet zo heel gek trouwens. Als je de meest remote plekken van deze wereld bezoekt, dan heb je het te doen met de diesel die je onderweg kunt vinden.
ma 21 apr. 2025: ‘Hoopvol’
Dick is hier. De Searover. Dat is fijn. We wachten op bericht over de hoge druk pomp. Die is niet goed. Onderdelen nodig. Pasen. Amanhana. Niet vandaag dus. We zien het wel. Go with the flow, overgeven, loslaten en meebewegen. Dit duurt nog even. Maar ergens komen we in beweging… In de tussentijd doen we nutige dingen aan de boot, we zeilen met locals, eten vlees van de bbq en drinken Heineken. Er zijn slechtere plekken waar je dit kan gebeuren. Veel meer afgelegen, remote, einde van de wereld. Ee paar van die plekken heb ik gezien. Wij zijn in Cabo Frio. En dat is hoopvol.
do 24 apr. 2025: ‘Zicht op een oplossing, maar eerst iets anders…’
12 dagen geleden begonnen m’n motorissues en het duurt zeker nog een week voordat de boel gerepareerd is. Maar er is zicht op een oplossing. Meer daarover in deze blog. Maar eerst iets anders.
Ik wil jullie enorm bedanken. Voor de hartverwarmende reacties, de harten onder de riem en de knuffels. Van familie, vrienden en van wildvreemden. Thx!
Je droom-leven, betekent ook afzien, problemen oplossen en weer boven komen. Dat lukt! Als het makkelijk was geweest dan had je het toch niet willen doen!? En: geen storm is te hoog voor Karma of haar kapitein, het komt goed. Dat soort berichten helpen! Enorm. Nee, de motor gaat er niet sneller van lopen, maar voor m’n energielevel en de moraal is het heel fijn. M’n lijf is bruin en stinkt. Van de zon, het zweet, maar bovenal van het smeer, de olie en de diesel. Niet zo gek na 12 dagen sleutelen, diesel schoonmaken en knoeien.
Halverwege de nacht werd ik woelend wakker, met nare dromen en lag dwars in bed.
Vannacht heb ik een hotel gepakt. Met een warme douche. En een pizza laten bezorgen. Of ik schoon ben, dat is weer een heel ander verhaal. Het ruikt in ieder geval weer fris en voelt minder plakkerig. Ik sliep er slecht. Die luxe van schone lakens en een goed matras voelde gek. Halverwege de nacht werd ik woelend wakker, met nare dromen en lag dwars in bed. Om zeven uur aan de ontbijttafel voelde het alsof ik al weer aan slapen toe ben.
Maar … het is weer een stralend zonnige dag. Heerlijk windje erbij. Niet al te warm. Daar krijg je ook energie van. Karma swingt rustig achter haar zware anker en draait mee met het getij. Er zijn slechtere plekken waar je zoiets kan gebeuren. Iedereen die we ontmoeten is vriendelijk, aardig en behulpzaam. De taal maakt communicatie ingewikkeld, maar met de moderne tools is dat oplosbaar. Bovendien heb ik goed contact met verschillende wereldzeilers die van alles weten over dieselmotoren.
Als dit in een afgelegen caletta in Patagonië was gebeurd, dan was de situatie veel minder rooskleurig geweest. In Cabo Frio staat ook geen legertje monteurs klaar. Noch zijn er speciaalzaken of webshops die alles op voorraad hebben en morgen kunnen leveren. Maar dankzij de vriendelijke mensen hier, voldoende tijd en geld, lijken de issues oplosbaar. Er zijn onderdelen besteld in Sao Paulo. Niet dat ze daar op voorraad zijn, maar daar kan iemand er wél aan komen. Het is afwachten wanneer ze hier zijn. In het meest gunstige geval draait de motor dinsdag weer. De kosten zijn stevig, maar redelijk. Zo’n duizend euro. Alles aan een boot kost dat al snel. Ik heb ondertussen het volste vertrouwen dat monteur Jorge het voor elkaar krijgt. Wat wel spannend wordt, dat is de timing.
Een datum die ik normaal gesproken ruimschoots zou halen, maar die nu krap begint te worden. En wat dan?
Ik wil met Karma naar huis en dat betekent een oversteek van de Atlantische Oceaan. Het orkaanseizoen op de noordelijke Atlantische Oceaan begint op 1 juni. Een datum die ik normaal gesproken ruimschoots zou halen, maar die nu krap begint te worden. En wat dan? Wat doe je als je die datum niet haalt? ‘Denk vast na over alternatieven’ zei Ruud. Ik laat het vooralsnog maar los en begin daar nog niet aan. Zeg ik, maar de werkelijkheid is natuurlijk anders. Mijn hoofd draait op volle toeren. Toch probeer ik vooral focus te houden op wat we wel kunnen doen en waar we wel over gaan.
Dan heb je werkelijk geen idee hoe oud het is, of wat voor kwaliteit het is.
De dieseltank schoon- en dicht maken is daarvan veruit de belangrijkste. Dat is enorm karwei omdat het ding onder de motor zit. Ik heb het één keer eerder gedaan. In de Bay of Islands in Nieuw Zeeland. Ik dacht dat ik dat voor Nederland niet meer zou hoeven te doen. Maar wat een ongekende hoeveelheid meuk kwam er nu weer uit. Dat is ook niet zo heel gek trouwens. Als je de meest remote plekken van deze wereld bezoekt, dan heb je het te doen met de diesel die je onderweg kunt vinden. Soms komt die uit een oude oliedrum die ergens in een steegje staat en met de mond eruit gezogen wordt. Dan heb je werkelijk geen idee hoe oud het is, of wat voor kwaliteit het is. Dan is er ook nog de biodiesel, minder milieubelastend, maar killing voor een zeilboot met een tank van 350 liter die nooit helemaal leeg gaat. Verschillende kwaliteiten en samenstellingen in de verschillende landen. En je boot een jaar laten liggen in de volle zon in Piriapolis.
Daarnaast is er nog het waterissue. Er zat te veel water in de tank. Vooral omdat de tank aan de bovenkant niet helemaal afsluit, omdat we daar ooit een provisorische reparatie hebben uitgevoerd met verkeerde kit. We hebben nu de tijd om die issues aan te pakken en verbeteringen door te voeren. Ik zoek nog naar een winkel waar ik een goedje kan kopen om de tank te spoelen. Daarna gaat ‘ie weer dicht. Dan oppompen om te zien of de druk erin blijft. En de boot weer vaar klaar maken. Water halen. Jerry cans vullen. Boodschappen doen. Zodra het kan gaan we weer het water op. Op naar het noorden. Dat is waar deze boot voor gemaakt is: oceaan zeilen. En dat is wat ik het allerliefste doe.
Nog even geduld, nog even focus, nog even doorwerken en dan mag het weer. En tot die tijd … blijf vooral die lieve reacties sturen en wat positieve energie. Het helpt.
Werner Toonk
