‘Met de dag werd het team hechter’
Felix heeft afgelopen week de Race off the Classics gevaren, een zeilwedstrijd voor studententeams, ook bekend als kortweg: De Rees. Via blogs en posts en stories op Instagram heeft zij ons op de hoogte gehouden. Vandaag het laatste en afsluitende blog.
De eerste dag dat ik op de boot kwam was het wel even wennen. Ondanks dat het een grote boot is, is het toch wel krap met 35 man. Probeer maar eens met z’n drieën in een volle kamer van ongeveer vier vierkante meter je kont te keren. Best lastig kan ik je vertellen, hoewel het stiekem ook best knus en gezellig is. En met z’n alle krapjes op de bank zitten geeft ook wel weer sfeer.
Toen gingen we eindelijk de Noordzee op. Super gaaf leek me dit, en ik had me er ook echt op verheugd. Totdat we daadwerkelijk op zee waren. De golven van soms wel een meter hoog vielen toch iets minder lekker op mijn maag. Veel van mijn teamgenoten en ik hebben de maandag dan ook gespendeerd met ogen strak gericht op de horizon.
’s Avonds was de eerste wedstrijd. Dit was een mijlenrace waarin we zo veel mogelijk mijlen moesten varen binnen een bepaalde tijd. Één mijl is ongeveer gelijk aan 1,6 kilometer. Helaas kwam er na een korte tijd veel mist op waardoor ze de wedstrijd hebben afgelast, en we in het donker de haven van Scheveningen binnen voeren.
Na de maandag heb ik gelukkig geen last meer gehad van zeeziekte. Dat maakte het zeilen namelijk echt een stuk minder leuk.
We werden de dagen ingedeeld in shifts. De eerste groep was aan het zeilen, de tweede groep stond stand-by en de derde groep mocht uitrusten. En zo wisselde we steeds door. Ondanks de shifts stond bijna iedereen van het team steeds op het dek. Niet alleen om te helpen met de zeilen bedienen, maar ook omdat het zo leuk was om met z’n allen buiten te zijn.
Ons team werd met de dag hechter en ’s avonds gingen we ook bij de andere teams gezellig buurten. De ene keer was dit bij een themafeest, en de andere keer bij een rondleiding op elkaars boot. Erg leuk om ook de andere teams te leren kennen. Je zou misschien denken dat je na een week bij elkaar op de boot zijn, wel blij bent om weer naar huis te gaan. Maar ik ga het juist wel erg missen. We zaten in een soort fijne bubbel met elkaar en als die ineens wordt doorgeprikt is dat natuurlijk weer even wennen.
Ik ga de Rees ontzettend missen maar heimwee naar zeilen heb ik niet, ik zit namelijk alweer op het water in Friesland!
Felix ter Steege
