Fair Ferry: En weer terug de oceaan over
Maaike de Jong zeilt met Fair Ferry op de Morgenster naar Zuid Amerika en het Caribisch gebied. Deze reis, van vier maanden, is opgedeeld in 7 etappes (zie kaartje onder aan haar blog). Aan boord helpen alle deelnemers mee als ‘sailtrainees’ en leren ze zeilen, navigeren en de fijne kneepjes van het zeemanschap. Maaike zeilt alle etappes mee en vaart dus van Rotterdam naar Rotterdam en onderweg doet ze verslag van haar belevenissen.
Marigot (Sint Maarten), France, 10 februari, 29°
Enthousiast om morgen aan een nieuw avontuur te beginnen, voor de tweede keer in drie maanden tijd de Atlantische Oceaan oversteken op het tallship Morgenster (St. Martin, Bermuda, Azoren, Rotterdam). Ik vind het gaaf om deel uit te maken van een gemeenschap van gelijkgestemde individuen die een passie delen voor zeilen, duurzaamheid en avontuur. Samen zullen we de reis tot een succes maken. Ik kijk ernaar uit om nieuwe herinneringen te maken, nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe plaatsen te ontdekken. Ik ben benieuwd wat de zee voor ons in petto heeft en om het meeste uit deze ongelooflijke kans te halen. Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om iedereen (ook werk, familie en vrienden) te bedanken voor de kans om dit avontuur aan te gaan en inzicht te krijgen in duurzame ontwikkelingen in vracht- en personenvervoer in de zeezeilvaart. Bedankt voor het ondersteunen van mijn passie en groei! Laat de wind en de golven maar komen!
St. Martin – Bermuda, Op zee, 11 februari, 23°
Wij zijn begonnen aan de laatste ‘leg’ van de reis: St. Martin terug naar Rotterdam, over Bermuda en de Azoren. Ik zit weer met Emily in de ‘Witte Wacht’ van 12.00 – 16.00 uur en ‘s nachts van 00.00 – 04.00. Zeilen in het wachtschema brengt een prettige structuur. In dit geval om 12.00 uur met de wacht beginnen, en om 12.30 uur lunch aan dek. Om 16.00 uur is er een ‘vieruurtje’ met iets lekkers, een heerlijk stuk taart, supersize cookies of een stuk fruit, samen met koffie, thee of water. Na de wacht is er tijd om te relaxen, lezen, naar muziek te luisteren of mee te helpen met (huishoudelijke) klusjes. Om 19.30 uur is er voor onze wacht diner, waarbij wij de laatste tijd aan een ‘vegetarische tafel’ zitten. Dan naar bed, want om 23.40 uur worden we gewekt voor de volgende Witte Wacht. We zitten dan in de nacht op het achterdek, te wachten om zeilhandelingen te doen of het roer over te nemen. Gelukkig is er koffie of thee, want opstaan valt niet mee. Zelf houd ik ook het logboek bij, een leuk klusje. Suzan was ‘onze DJ’ en dat leverde veel plezier en muziek tijdens de nachtelijke wacht. Helaas is zij in St. Maarten afgestapt en al lang weer terug in ‘haar Nijmegen’. Om 03.00 uur tosti’s! En dan om 04.00 uur naar bed. Meestal lees ik dan nog wat (Two years before the mast), of kijk naar een downgeloade aflevering van één van de Netflix series (Vikings, Real Pirates, the Witcher, Fauda etc…). En dan het voordeel van de White Watch: (naast een leuke ploeg en toffe stuur), uitslapen, totdat het weer allemaal opnieuw begint. En vandaag voor het eerst in lange tijd weer mijn zeilsmock en zeilbroek tevoorschijn gehaald. Maar niet totdat ik natuurlijk eerst kleddernat geregend was. De muts kon ook weer op, jammer, ik ga de warmte van de Cariben missen, maar kijk uit naar de hopelijke ‘fair winds’ en het zeilen tijdens de oversteek. In de nacht zetten we het Stay Sail (1) bij. Het is goed om te zeilen! Er worden regelmatig workshops gegeven o.a. knopen, overstag gaan en gijpen en natuurlijk splitsen. Heel inspirerend en iedereen doet enthousiast mee. De laatste dag zetten we de motor bij, er komt een storm aan en voor die tijd willen we graag in Bermuda zijn.
Myrthe’s Birthday, Op zee, 17 februari, 21°
Vandaag de verjaardag van mijn dochter Myrthe, 20 alweer. Denk er bijna de hele wacht aan. Speel ons lievelingsliedje ‘Our House’ en vertrouw erop dat het goed is! Met 20 jaar is ze zelf ook een aardige wereldreizigster (Ze werd 16 met School @ Sea op Cuba en vorig jaar toen ze 19 werd, werkte ze als ski instructrice in Canada). Reizen, zeilen en op avontuur gaan zit een beetje in de familie.
Enjoy! Happy birthday Myrthe! En als ik terug ben trekken we samen een fles champagne open. Op je verjaardag en toekomstige avonturen?(Op de foto samen op de Morgenster, oktober 2022, terwijl we één van mijn andere favoriete schepen, de Tres Hombres, een sleepje geven).
Survived the Bermuda Triangle, Bermuda, 18 februari, 21°
Ahoy! We zijn van St. Martin naar Bermuda gevaren. We moesten navigeren door de verraderlijke wateren van de Bermudadriehoek, waar menig schip en bemanning hun ondergang hebben gevonden. Maar vrees niet, landrotten! We zijn er zonder kleerscheuren doorheen gekomen, dankzij onze trouwe kapitein en bemanning, en heel veel geluk. We vochten tegen felle wind en golven (niet !!!) en hadden zelfs een aanvaring met een school ondeugende dolfijnen die onze rum bleven stelen. Maar nu zijn we eindelijk aangekomen in het prachtige Bermuda en zijn we klaar om onze zeebenen in te ruilen voor landavonturen. Dus laten we het glas heffen op onze veilige aankomst en op de wonderen van de Bermuda Driehoek – want als overleven geen toast verdient, dan weet ik niet wat wel!
Bermuda, Bermuda, 19 februari, 23°
Gisteren kwamen we aan in St. George en maakte een wandeling door de door UNESCO beschermde stad. Het was absoluut heerlijk! De schilderachtige straatjes en prachtige architectuur zorgden voor een perfecte middag. En laat me je vertellen over gisteravond… Ik had de lekkerste Rum Zwizzle in een plaatselijke bar. Het was de perfecte manier om de dag af te sluiten. Vandaag bezochten we de Crystal Cave en stapten toen op een bus naar Hamilton. Hamilton heeft een aantal geweldige musea en winkels – waaronder een Mark and Spencer’s (die ik niet kon weerstaan!). De infrastructuur hier in Bermuda is top-notch en de mensen zijn zo vriendelijk. Ik vind het hier echt geweldig. Als je op zoek bent naar een mooie en gastvrije plek om te bezoeken, Bermuda is zeker de moeite van het bekijken waard.
Bermuda, Bermuda, 19 februari,19°
Gisteren heb ik de Dockyard en het National Museum of Bermuda bezocht, en ik moet zeggen dat het echt een onvergetelijke ervaring was. De Dockyard, ooit een historische marinebasis opgericht in het begin van de 19e eeuw, is nu omgetoverd tot een levendig cultureel centrum met een scala aan winkels, restaurants, musea en galerijen. Het Nationaal Museum van Bermuda, gelegen op de Dockyard, is een must-see voor iedereen die geïnteresseerd is in de rijke geschiedenis van het eiland, waaronder het maritieme erfgoed, de slavernij en het leger. Zodra ik het Nationaal Museum van Bermuda binnenliep, was ik gefascineerd door de tentoonstellingen, die artefacten uit scheepswrakken, historische documenten en displays lieten zien. De displays deden de geschiedenis van het eiland tot leven komen, en ik had het gevoel dat ik uit de eerste hand een deel van Bermuda’s verleden meemaakte. Het museum had ook een fascinerende tentoonstelling over slavernij, die de impact van slavernij op het eiland benadrukte en hoe het Bermuda vandaag heeft gevormd. Nadat ik het Nationaal Museum van Bermuda had verkend, liep ik rond op de Dockyard en werd getroffen door de prachtige architectuur en het prachtige uitzicht op het water. Ik stopte zelfs voor de lunch bij The Pastry Shop, waar ik genoot van een heerlijk broodje hummus en een bananenmilkshake. De hele ervaring was onvergetelijk, en ik raad ten zeerste aan om het Dockyard en het Nationaal Museum van Bermuda te bezoeken voor iedereen die geïnteresseerd is in geschiedenis, cultuur en schilderachtige uitzichten. Maar daar hield het avontuur niet op. Ik nam een bus naar het beroemde Horse Shoe Bay-strand, dat op slechts een klein eindje rijden lag.
Het strand was echt adembenemend, en ik zag zelfs een walvis in de verte springen! Ik was zo overweldigd dat ik het uitschreeuwde van opwinding. De ervaring was echt bijzonder en een die ik me altijd zal herinneren. Eindelijk, toen ik terugging naar St. George, de buschauffeur speelde Bob Marley, en iedereen in de bus zong mee. Het was het perfecte einde van een perfecte dag, en ik ging terug naar het Morgenster schip met dankbaarheid voor het prachtige eiland en zijn rijke cultuur en geschiedenis.
Saint George’s, Bermuda, 20 februari, 20°
Laatste dag in Bermuda. Dag begon met een heerlijk ontbijt met Laura die ook op C of O gestudeerd heeft. Mijn goede vriendin Camille Howell heeft ons met elkaar in contact gebracht en het was een super ontmoeting. Ze vertelde volop over haar leven op Bermuda en de gemeenschap daar. We hadden in de St. Regis een omelet met drie eieren (Susan!!!), heerlijk als afwisseling op het eten aan boord. Vervolgens nog even goed de benen strekken voordat we aan de oversteek naar de Azoren begonnen. Laat dat maar naar Emily over. Ze had al snel weer het hoogste punt gevonden, een fort met museum, wel gaaf. Tevens zagen we de Pelican of London binnen komen en dat was ook gaaf om te zien hoe goed die zich met behulp van pilot door de smalle passage omringt door de rotsen werkte.
Iedereen had nog even het laatste contact. Om 14.00 weer aan boord en om 15.00 op weg.
Bermuda – Azores, Op zee, 21 februari, 21°
We zijn weer op weg. Onze ‘oude vertrouwde’ loods die wij aankomst in Bermuda ook hadden, kwam weer aan boord. Het is super om te zien hoe deze te werk gaat en een goede loods is ook wel nodig, want de omgeving van Bermuda ligt vol met wrakken. Gisternacht weer in de White Watch. Voor de laatste keer met Emily, want zij gaat zich oriënteren op wat andere wachten voor de terugreis. Ik blijf voorlopig nog in deze wacht, ook wel bekend als de hondenwacht. Alles went, en het is wel een gezellig clubje zo.
Deck wash! Ik haalde het water op uit de zee met een emmer. Uiteindelijk was mijn sweater net zo nat als het dek, en zo hoort het toch?!? Na onze wacht begint het te regenen, en als we om 24.00 opnieuw de wacht (of wash?) ingaan staat er een flinke wind. In de verte lichtflitsen. Het heeft wel iets dystopian. We varen nog steeds voor de wind, Oost. We halen de Fore Course weg en uiteindelijk staan alleen de twee topzeilen nog. De stuur, Rob, laat het roer deze nacht niet alleen en werkt vier uren hard om het schip op koers te houden. Voor ons is het ‘hold fast’. Af en toe geef ik de tijd door, 02.00 uur, 03.00 uur (Bootsvrouw Lotte brengt muffins, lekker!) en 03.40 uur (het wekken van de nieuwe wacht). In bed kijk ik nog even naar een gedownloade Netflix serie ‘Hit en Run’ maar ik kan mijn ogen niet openhouden, al is het wel superspannend. Dan nog maar een keertje ‘Our house’ wordt ik altijd wel heel vrolijk van en is ook het lievelingsliedje van Myrthe en mij. Tijdens de oversteek is geen contact er en zo voor het slapen reis ik in gedachten even naar huis, al is het alleen maar even in mijn dromen.
Schitterende ochtend. Strakke wind, heldere lucht en spectaculaire golven. Azoren here we come. We maken een mooie White Watch foto. In de nacht sta ik een lange tijd aan het roer. Het Fore Topsail (fokkemars) is gescheurd, dus we varen in een voordewindse koers (90 graden, oost). Er waait een stevige wind. De zeilen die we op hebben zijn de 3 Jibs (kluivers) de Fore Course (Fok), een Main Top Staysail (Groot Stengestagzeil) en een Main Top Staysail (Grootmars) Heerlijk sturen, de nacht door. Schitterende sterren en ik zie zelfs een vallende ster (waarop ik een wens deed, maar die ga ik niet vertellen).
Vandaag was er steeds minder wind. Het was wel super gezellig. Weer lang achter het roer gestaan en foto’s gemaakt van ‘het schaapje’ van Bianca voor haar kleinzoon. Het schaapje beleeft allerlei avonturen. Leuk! In de nacht een flinke wind, we raasden over het water heen. Twee uur achter het roer, ruime wind. Ik had nog nooit zo’n grote surfplank!
Bijna halverwege de Azoren! En over twee dagen 100 dagen aan boord. Ik ben nog niet aan het aftellen, wat mij betreft kan dit avontuur niet lang genoeg duren. Al had ik het wel gaaf gevonden om Alexander of Myrthe op de Azoren te zien (niet zo duurzaam, maar goed). Helaas ik kan ze niet bereiken en denk niet dat ze aan de kade zullen staan. Ik hoop op een brief bij Peter’s café sport, en anders is er altijd WIFI aldaar. Het is weer die tijd van het jaar de zeilpakken kunnen aan en we hebben de Cariben definitief achter ons gelaten. Leuke muziek tijdens de wacht, die verbindt maar ook terug laat denken aan herinneringen.
Het begint als een mooie dag, al zijn we al gebrieft dat er een depressie aankomt. Ik neem een kijkje aan dek en val met mijn neus in de boter, ik kan meteen helpen met het weghalen van de zeilen. Net voor de wacht trek ik mijn zeilkleding aan en neem ook mijn regenjas mee. De depressie komt er op volle vaart aan. Alle hens aan dek. We zetten een rif in het Fore Top Sail. De andere rif staat al in het Main Top Sail. Uiteindelijk staan alleen deze zeilen nog samen met Jib 2. Het is nu windkracht 8 – 9. De golven zijn super indrukwekkend. Als het zonnetje doorkomt gaan Rob en Paul de Fore Course opfurlen! Daarna gaan Rob en Lucas de reef vastzetten van het Fore Top Zeil! Je moet het maar durven. Ik geniet enorm van de turbulentie om mij heen en natuurlijk de kundige crew. Benedendeks gaat het te keer. ‘s Avonds maak het mijzelf comfortabel met een kussen en fleece (dank je wel voor dit lekkere dekentje Jeanet!). Vanuit de keuken komt veel lawaai het doet mij denken aan de Golf van Biskaje, een mede reisgenote schuift van de bank af over de vloer: ‘I am ok’ roept ze. Ik maak een mental note: ‘hold fast’. WOW wat een wind en golven in de nacht! Geen regen gelukkig. Ik ga naast de stuurman zitten op de broodwagen met mijn voeten tegen een reling, zodat ik er niet af val. Ik verwacht dat het weer een lange nacht voor hem gaat worden, de laatste keer stond hij vier uur achtereen aan het roer en dan lijkt het mij wel gezellig om iemand naast je te hebben staan. Hij vraagt of ik vannacht wellicht achter het roer durf te staan, en hoewel ik aardig geïntimideerd ben door het zee geweld om mij heen, wil ik het best wel proberen. De topzeilen zijn gereefd en we hebben verder alleen een jib (kluiver) 2 opstaan. Ik houd een koers tussen 80 en 90 graden aan. Als het schip door de golven naar bakboord weggezet wordt, moet ik telkens stevig stuurboord geven. Zo surfen we als het ware door de nacht. Het is super hard werken, ik vind het ontzettend gaaf en het geeft me een enorme kick! Ook moet je zelf goed je balans houden want het schip maakt onverwachts enorme hellingshoeken, je zou dan gemakkelijk kunnen uitglijden of erger. Vannacht sta ik nog twee keer weer aan het roer. Als we om 04.00 uur in de ochtend naar de kooi gaan krijg ik zowel van Rob, de stuurman te als van beide Britse mannen, Adrian en Sam, complimenten dat ik kick ass gestuurd heb.
Dag 100
Een dag vol afwisseling. De dag begon met een brandalarm vanwege een (klein) mankement in het elektrische circuit. Emily, Arjan en ik feliciteerden elkaar met deze dag waarop we samen al 100 dagen aan boord zijn en zeiden cynisch dat het vuurwerk wel een beetje te vroeg gepland was! Verder vandaag ook weer lang achter het roer gestaan met stevige wind en hoge golven. In de nacht de Fore Royal en Fore T’ Gallant weggehaald na eerst Jib 1 gezet te hebben. De Rode wacht had al een reef in het Main Top Sail gezet en wij hebben er één in het Fore Top Sail gezet. Zo kom je de nacht wel door. Uiteindelijk ook nog een hoop regen. Blij dat ik weer in mijn bed lig.
Werd wakker doordat we wel heel erg overhelde. Alles was op de kapstokken hing lag nu in mij bed. Gelukkig lag ik er zelf ook nog in. Bij het ontbijt was het 1 groot slagveld. Alles was door de lucht gelanceerd. Om 12.00 uur wacht, was eerst rough maar daarna beter. Zeilen bijgezet.
Vanochtend iemand lelijk gevallen benedendeks maar ze is in goede handen. Nog veel storm en hoge golven. Lekker met de zeilen bezig geweest. We zetten in op Horta a.s. vrijdag. On a positive note, we zagen een kleine dolfijn of een grote tonijn.
Eindelijk weer een normale dag. De golven zijn nog wel hoog, maar het zonnetje schijnt lekker. Sta achter het roer en volg hoe Rob het Main Top Sail dat gescheurd was naar beneden haalt. Een hele klus!
Sta aan het roer, koers 50-55 graden richting de Azoren. Het gaat heerlijk, als ik het roer overgeef aan Sam, noemt mijn roomy Yvonne my ‘schipper’ (skipper). Wat een super aardig compliment en ze meent het. En weer donkere luchten vanwege opnieuw een dikke bui die er aankomt. Regenpakken aan! We reven het Fore Top Sail en halen het Stay Sail weg. Nu rest alleen nog de motor en een Jib. De sfeer is goed en de oceaan boeit. Na het vier uurtje met heerlijke Amerikaanse Chocolade Cookies gebakken door Roos, speelt de Witte Wacht nog een spelletje Regenwormen, leuk! Vandaag, 3 maart verwachten we in Horta aan te komen. Ik verheug mij er erg op!
Maaike de Jong
