Strontveer 2022
Zelden is er een week meegemaakt op de Nico (redactie:klipper Nicolaas Mulerius) met zo weinig slaap. De helft van het team voor de Strontveer 2022 kwam al brak van de Brandarisrace (waar ze overigens eerste zijn geworden!) en zondagavond begonnen we de week goed met wat biertjes ter mentale voorbereiding. Want dit jaar waren we zo compleet gestoord om niet alleen het Beurtveer te gaan varen, maar ook nog de Strontrace. Dit niet helemaal democratisch genomen besluit was een plan van Jan, hij wilde wel eens een nieuwe uitdaging. Hoewel deze wereldrecordpoging niet volledig gelukt is, hebben we een uitzonderlijke prestatie geleverd.
Bij de start liepen we meteen al vast in ‘t Soal, maar een slechte generale is een goede première! We gingen als eerste naar de haven van Urk, waar wij de snelste tijd van 13 minuten neergezet hebben. Denk hier een heerlijke lasagne en een prachtige zonsondergang bij en je hebt optimaal genot. Hierna kruisten we naar Lelystad en kwamen we zo dicht bij de Blocq van Kuffeler op de doorreis naar Durgerdam dat we die haven ook maar even meegepakt hebben. Deze nacht was het wel enorm mistig én windstil, dus we hebben kilometers het IJsselmeer over geboomd. We hadden wel een goed systeem bedacht: we werkten in shifts. Team Bier ging zeilen, dan ging team Flügel huishouden en team Soco (Sonnema cola – samen vormen deze ingrediënten het bij Mayday welbekende drankje de U-boot) slapen. Zo wisselden we iedere paar uur. Alleen team Pul had pech en moest als navigatieteam stukken langer zonder slaap.
Met een (na de lange mistige nacht extra fijn) prachtige zonsopkomst voeren we het IJ op en Amsterdam in. Het broodje ei met spek dat we toen door Robin en Maarten voorgeschoteld kregen was als godenspijs. De motoruren werden optimaal gebruikt om bij te slapen.
Normale mensen gebruiken hun verplichte pauze in het Beurtveer om te rusten, maar wij hebben even in 35 uur een rondje langs Warmond gevaren. De shifts werden hier wat losgelaten en het was bomen, jagen, eten, even slapen en repeat. Onze lichamen begonnen op plekken zeer te doen die we nog niet eerder hadden ontdekt. Maar we gingen door, want: JANKEN IS ADTEN. Ons geliefde motto hielp ons doorstrijden. Onderweg kwamen wij een aantal lichte strontschepen tegen die het nog wat zwaarder hadden dan wij. Ook waren er allerlei supporters langs de kant en de jaagploegen werden uitgebreid aangegaapt en gefotografeerd.
Uiteindelijk kwamen we om middernacht aan in Warmond, waar we warmondhaalt werden, de vrachtbrieven ondertekend werden en we met zijn 25en in het theekoepeltje een Beerenburgje gedronken hebben, gevolgd door een lekker broodje Unox.
Hierna was er nog steeds geen wind, en onze energie voor bomen en jagen liep ten einde na een sprintje om de spoor- en snelwegbrug bij de A44 te halen. Die brugopening haalden we, daardoor hoefden we gelukkig niet nogmaals de mast te strijken. Een heerlijke zonsopkomst, eerst jagen langs de westelijke ringvaart, daarna hele stukken zeilen van Lisse tot Haarlem. Helaas raakten we in Haarlem een brugstempel, waardoor de zaling krom stond. Het laatste deel van de strontrace moesten we motoren en we gingen bij een werf langs om de zaling te laten repareren. Dit was een flinke teleurstelling, ook al genoten sommigen van de rust en het zonnetje die we er op de koop toe kregen.
Toen we dit eenmaal achter de rug hadden en het IJsselmeer weer op zeilden, besloot de wind eindelijk ook weer op te steken en voeren we nog even het Beurtveer uit. De facultatieve havens sloegen we over en we deden Enkhuizen – Lemmer – Medemblik met topsnelheid (onze haventijd in Medemblik was 7 minuten). Met goede moed en bijna 9 knopen zeilden we het laatste stuk naar Workum toe. De sfeer zat er goed in, maar het werd nog spannend of we voor 12 uur binnen zouden zijn. Waarschijnlijk had het ons kunnen lukken, als er niet een aantal schepen waren vastgelopen in ’t Soal, het smalle vaarwater richting de finish. Auke haalde nog even een kletspoot toen hij praktisch ging zwemmen om de jaaglijn te pakken, maar uiteindelijk lukte het ons op de valreep nog de Deinemeid in te halen, wat heel erg goed voelde. Desondanks waren we net buiten de tijd pas over de finishlijn.
Toen was het tijd om de laatste handjes aan het logboek te leggen (hulde voor het navteam) en natuurlijk om het heerlijke aanlegbiertje, waar we al vier dagen naar smachtten, te drinken. Hij smaakte 10x lekkerder dan elk biertje dat we ooit eerder hadden gedronken. Er werden na een speech van Jan nog een aantal jank-adten getrokken en daarna wandelden we (lam van twee biertjes) naar de track-en-trace bespreking op het kroegschip.
Toen was het schoonmaaktijd, en werd er een brasbrief aan de Deinemeid bezorgd voor hun verloren en door ons veilig gestelde boom. Gezien ons eerder tegen onder andere hen ingediende protest werd dit matig ontvangen, maar toch kwamen een aantal sportievelingen met ons een U-boot trekken.
Later die avond hebben we nog even bewezen dat de prijs voor beste sfeer naar de Nico ging, bij het feest na de prijsuitreiking in Workum.
Al met al was het een geslaagde oefening onder zeil en de Strontveer is voor herhaling vatbaar. Wij hopen volgend jaar andere schepen uit te dagen om ook mee te doen, en dan varen we hem uit! (Bekijk de vlogs van Matthijs en Janne op Instragram @zeilhelden :))
Jan, Gerco, Corneel, Jitze, Auke, Marten, Sandra, Juul, Nina, Jacco, Janne, Maarten, Magchiel, Yvette, Jelmer, Robin, Fenna, Tijmen, Matthijs, Koen, Dilay, Siem en Marijn.
Janne Herrema
