Angela’s Clipper Race: De finish
Man man man wat was de de race finish iconish! Na 6753 nm was het verschil tussen de eerste en de tiende boot slechts 120 nm!! Echt mindblowing.
Het was letterlijk spannend tot het einde en (zoals de engelsen zeggen) ‘It isn’t over till the fat lady sings’of zoals wij zeggen ‘het venein zit ‘m in de staart’ was volledig van toepassing.
De laatste week lagen wij steeds 6 of 7 en we wisten dat we in een enorm windwak terecht zouden komen ongeveer 12 uur voor de finishlijn. Alles was nog mogelijk en achteraf bleek dat wij de enige boot waren die naar de stroming heeft gekeken onder de wal. Dat was onze lifesaver en het zorgde ervoor dat we 3 plekken naar voren zijn geschoven! Twee boten hebben zich zelfs teruggetrokken terwijl ze nog 1 nm van de finish verwijderd waren. Ze werden door de stroming erboven geduwd en konden er gewoon niet komen.
Kan je het je voorstellen? Dan vaar je bijna 7000 nm en dan trek je je terug omdat je niet bij de finish kunt komen. Dat moet zo’n mega teleurstelling zijn!! Eerlijk gezegd had ik die beslissing niet zo snel genomen, maar iedere schipper is verschillend.
Als eerste over de lijn was WTC Logistics met een vriendin van mij aan boord als mate; de Nederlands Ineke van der Weijden. Ik heb diep respect voor hun prestatie. Ze hebben een fantastische etappe gevaren en de overwinning was meer dan verdiend. Well done guys!
Na de finish moesten we nog 12 uren varen over de rivier richting Seattle en daar stonden allemaal mensen op de pier om ons te verwelkomen. Het was echt geweldig en het aangereikte biertje smaakte zeer zeker naar meer, maar ik moest eerst de mast in voor een rigcheck. Deze moet binnen 24 uur na aankomst zijn gedaan.
De volgende dag was deep-clean (alles gaat dan van boord, van eten tot vloerplanken en alle tassen met kleding) en de eerste reparaties werden gedaan. Ik heb mij vooral bezig gehouden met alle lieren: uit elkaar en weer in elkaar en dit was hoog nodig na 36 dagen op zee.
De stopover is (veel) te kort doordat we 3 dagen later zijn aangekomen dan gepland en er moet veel gebeuren, maar gelukkig waren we woensdag vrij. Ik heb een neef die in Seattle woont en ik ben heerlijk de hele dag bij de haven en de mensen vandaan gebleven. Even iets anders en het was zoooooo relaxed!
Zaterdag vertrekken we en dan gaan we richting Panama, door het kanaal, naar Bermuda en dan hebben we weer een officiele stopover in New York.
Ik ben er wel weer klaar voor. Tenminste, als mijn was morgen wordt afgeleverd. Stopovers zijn namelijk op een andere manier zwaar: veel maintenance werk, ontvangst nieuwe bemanning, afscheid van ‘oude’ bemanning, late avonden en (veel) bier..
Leven aan boord is zo gek nog niet..
Angela, Ha Long Bay Vietnam – CV26
