Angela’s Clipper Race: Klaar voor de start
Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver. 11 boten verlieten de Subic Bay Marina onderweg naar de startlijn in de Luzon Strait. Maar niet voordat we een ‘parade of sail’ hebben gedaan waarbij we allemaal achter elkaar moeten varen met de sponsor vlaggen op de voorstag. Door corona en de strikte regels in de Filippijnen was het helaas geen groots afscheid met allemaal toeschouwers boten, maar Sir Robin (Knox Johnston) was uiteraard van de partij.
Voor ons vertrek heeft hij alle teams nog even persoonlijk (toe) gesproken waarbij de kern van het verhaal erg duidelijk is: “Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen veiligheid, jullie zijn goed getraind en ik verwacht jullie allemaal aan de overkant (Seattle) te zien” – aldus Sir Robin.
Dat doet wel wat met je. Natuurlijk weten we allemaal dat deze etappe (Filippijnen – Seattle) de langste en meest heftige is van de hele race om de wereld. De verwachting is dat we een gemiddelde windsnelheid van rond de 40 knopen zullen hebben met regelmatig depressies met vlagen tot 70 of meer knopen. Tijdens de laatste race was het record 97,6 knopen en dan hebben we het nog niet eens over de daarbij behorende golven. Daar wordt je wel even stil van.. plus ik kan mij voorstellen dat je denkt “is dit wel verantwoord met een team van onervaren zeilers?”. Mijn antwoord hierop is: Ja, absoluut.
De mensen zijn getraind om de handelingen (evoluties) aan boord te doen en zijn gedrilld over het inhaken en uithaken. Daardoor zijn bewegingen van a naar b aan boord langzaam en kan het zetten van rif wel een uurtje duren, maar als je realistisch bent: wat maakt een uurtje uit over een race van 6.500nm?
De start is morgen om 12.00u Lokale tijd. Onderweg hier naartoe hebben we alle evoluties tot in den treure herhaald. Overdag en ’s nachts. Tussendoor doen we iedere dag een man-over-boord drill met een speciaal ontworpen ‘man over boord – pop’ die de bijnaam “Bob” heeft. Hij heeft het gewicht van een volwassen man, dus dat is hard werken..
Morgen voor de start zijn we nog verplicht een allerlaatste Man Over Boord drill te doen en daarna zijn we er klaar voor.
Het voordeel van 3 dagen naar de startlijn varen is dat iedereen nu in het ritme van het wachtsysteem zit. In ons geval hebben we 2 wachten: De ene wordt geleid door Josh (Schipper) en de andere door mijzelf (First Mate), dus er is altijd een pro bovendeks. We doen 0600 – 1200 // 1200 – 1800 en daarna 1800 – 2200 // 2200 – 0200 // 0200 – 0600. Het voordeel is dat je hierdoor de ene dag zonsopkomst hebt en de andere dag zonsondergang. Daarnaast hoeft je ’s nachts maar 4 uur op en dat is met de kou, dikke wind en hoge golven wel zo fijn. Want eerlijk is eerlijk: van de 13 crew aan boord kan denk ik de helft sturen zodra de wind doortrekt. Het zijn er nog minder tijdens maanloze donkere nachten. Dus ja, wat dat betreft ligt er een hele verantwoordelijkheid bij Josh en mij..
We gaan het meemaken, er heerst een soort nerveuze spanning aan boord maar het feit dat we zojuist nog even hebben kunnen ‘douchen’ met emmers zeewater heeft enorm geholpen tegen de kriebel in de maag. Je wilt niet weten met wat voor temperaturen we hier te maken hebben en daarom is het heel erg lastig om te realiseren dat we over een week onze droogpakken etc aan hebben bij een gevoelstemperatuur van -10 – 0 graden!
Als je ons wilt volgen dan kan dat via clipperrace.com (standings) en ik zal proberen regelmatig een korte update te schrijven.
Angela / Team Ha Long Bay Vietnam (CV26)
