Aldert Hesseling 1952
Een onafhankelijk denker, die altijd zijn pad ging. Al dan niet ingefluisterd door Anne, zijn partner. Uiteindelijk bracht dat hem tot het selecte clubje van een handvol zeilers die de Noord-West passage van west naar oost heeft gevaren.
Het lag voor de hand dat Aldert zou gaan varen, met drie generaties voor hem die de kost verdienden op zee. Dat bleek ook de beste mogelijkheid na jaren niet geslaagde jaren op diverse scholen. Eenmaal aan boord ging het daarentegen snel. “Ik genoot van het varen”, zegt hij, “op school had ik geen uitdaging.” Soepel klom hij op van matroos onder de gage naar stuurman (zonder papieren). Dat diploma haalde hij later wel. Het werden jaren waarin hij 5 tot 6 maanden weg was, maar dat trok het thuisfront niet. Inmiddels in het bezit van diverse diploma’s van de Grote Vaart, werd het een baan aan de wal: een carriere in de bank- en verzekeringswereld.
Dat leverde rust en ruimte op voor kortere zeilreizen maar dan wel met zijn partner. Dat werden reizen naar Zweden, Engeland, Bretagne, maar ook Tallinn en een sabbatical naar de Middellandse Zee.
Een langere reis bleef kriebelen, vooral de verhalen van Ome Jo over Japan maakten indruk op Aldert. Daar moest hij een keer naartoe. En dat is er van gekomen in 2013, maar eerst moet er een schip gebouwd worden dat hem de wereld rond kon brengen. Dat werd de Necton een aluminium 14 meter lang expeditieschip dat zo veel mogelijk selfsupporting moest zijn en dat droog kon vallen. Twee motoren dus, twee masten, een ophaalbare kiel en voor de veiligheid en het gemak een centrale lier op het achterdek en een ruimte onder het achterdek om de bijboot op te bergen. De afmetingen van het schip werden bepaald door de box in hun Groningse haven 14 bij 4 meter. Het werd dus een relatief smal schip met een intrekbare boegspriet (anders paste het niet in de box).
Toen was het moment daar dat hij met een koperen handdruk de ING kon verlaten en aan zijn wereldreis beginnen. Zelf beschrijft hij zo: “Mijn plan was om de einden van de wereld te gaan zien. Na Kaap Hoorn, heb ik de beruchte Drake Passage gezeild (geen vraag of er een storm komt; alleen de vraag hoe krachtig en hoeveel). Hierna een aantal weken in Antarctica gezeild. Ben er zelfs nu nog emotioneel van, zo onwaarschijnlijk mooi het daar is. Geen luchtvervuiling, waardoor intense kleuren en een grootsheid die tot verwondering leidt. Het leven in de zee is zo overvloedig (pinguïns en walvissen) dat je er stil van wordt.”
Die reis duurde 2,5 jaar en bracht hem via Brazilie naar Kaap Hoorn, de eilanden in de Stille Zuidzee, Australie naar Japan en via Alaska en de befaamde Noord-West passage via Groenland en IJsland terug naar Groningen.
Na deze expeditie vond Aldert het tijd om meer tijd samen met zijn partner door te brengen, maar dan wel op het water. De Necton werd te koop gezet en in drie jaar bouwden zij eigenhandig een motorschip. Op hun site kan het interieur van de MS Boreas zien en dat doet niet onder voor een luxe huis aan de wal. De akoestiek van het 4,5 meter (!) hoge woongedeelte komt het best tot haar recht als Anne op haar dwarsfluit speelt. Met dit schip zullen zij vanuit Groningen vooral varen naar de Europese binnenwateren inclusief de Rijn
Ondanks deze bijzondere prestatie blijft Aldert er nuchter onder. Of zoals ze in Groningen zeggen: Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg.
Wekelijks verschijnt er een mini-biografie op Zeilhelden over een Nederlandse of Vlaamse zeiler m/v die iets bijzonders heeft gepresteerd. Als je denkt dat je naam hebt die in deze galerij niet mag ontbreken stuur dan een mailtje naar redactie@zeilhelden.nl
