Britt’s-Blog: ‘van cursist naar instructeur’
Als meisje groeide ik op aan het Wolderwijd (Randmeren) in Harderwijk. Na het volgen van CWO-lessen ben ik inmiddels al lange tijd jeugdzeil- en zwaardboot instructeur en leercoach bij W.V. Flevo in Harderwijk. Om de jeugd door heel Nederland te inspireren voor de watersport, werk ik onder andere bij evenementen als de Optimist on Tour (Watersportverbond). Ook zeil ik met een aantal mede-instructeurs wedstrijden op de Woensdag Avond Competitie en help ik mee bij wedstrijden en evenementen zoals de Combi Randmeren en de Allianz Regatta. Als ik nog wat tijd over heb, pak ik de Laser voor een tour over het Wolderwijd. Ondertussen kan dus wel zeggen dat de zeilsport voor mij is uitgegroeid van een hobby tot een grote passie.
Als men mij vroeger had gevraagd wat ik wilde worden, was zeilinstructeur niet het antwoord geweest. Als kleine meisje werd ik door mijn moeder meegenomen het water op. Met haar oude ZEF word bijna elke zomerse dag gezeild. Ik vond het maar eng: schuin gaan, je kan niet zomaar terug en dan nog die giek die continu overklapt. Ondanks de angst en eigenlijk hekel aan het zeilen, ben ik toch op les gegaan. Met hulp van de instructeurs heb ik mijn angst overwonnen en ben ik ondertussen gepassioneerd zeiler en zeilinstructrice. Die kennis, hoe je de angst voor het zeilen kan overwinnen, gebruik ik nog altijd in mijn lessen.
Wanneer nieuwe aanwas bij ons op de vereniging komt, zijn de meesten net 8 jaar. Een leeftijd waarop nog veel eng en spannend is en inzicht moeilijk te ontwikkelen is. Beginnen met zeilen gaat dan ook vaak gepaard met heel veel tranen en gespannen gezichten. Het is ook niet gemakkelijk om in te zien wat die Optimist allemaal doet. Toch zien we de meesten het jaar erop weer terug. Een week lang plezier maken op het water met spelletjes, muziek en gezelligheid is wat de meeste kinderen onthouden aan de zeilweken.
Sommigen hebben de smaak zo erg te pakken dat ze alle niveaus afmaken: van CWO 1 in de optimist tot en met CWO 3 in de tweemans boot. Op de meeste verenigingen en vaarscholen eindig je vervolgens in een wedstrijdtraininggroep. Aangezien wij die niet hebben, worden onze ‘CWO3’ers’ assistent-instructeur om vervolgens opgeleid te worden tot gecertificeerd zeilinstructeur. Het is altijd weer bijzonder om leerlingen, die je voorheen in de Optimist zette, opeens naast je te hebben staan. Met hetzelfde enthousiasme en dezelfde bevlogenheid staan zij de nieuwe zeilers de kneepjes van het vak bij te leren.
Als instructeur leer je de zeilsport vanuit een ander perspectief kennen. Je breekt alle manoeuvres, technieken en theorie op in kleine behapbare brokken en ziet zelf in hoe je zelf ooit heb leren zeilen. Maar ook persoonlijke groei is een mooie ontwikkeling als zeilinstructeur. Vanaf het moment dat je voor een groep ongeduldige, bloedeerlijke kinderen wordt gezet ben je continu aan het bouwen aan je communicatie en zelfvertrouwen. Zeg je iets geks, of ben je niet duidelijk, dan krijg je de ongezouten mening van een kind direct terug.
Les geven is niet makkelijk en het vergt tijd en geduld, van jezelf, om met vertrouwen voor een groep cursisten te staan. Desondanks zijn het de foto’s en video’s van zonovergoten weken die mij in de winter weer laten verlangen naar de zomer. Als je mij nu vraagt wat de beste bijbaan ooit is, zal ik met volle overtuiging zeggen: watersportinstructeur!
Britt Gort
