Voorbereiden op de race van mijn leven
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten doe ik dit jaar mee aan de Clipper Race als AQP (Additional Qualified Person – Mate) . Het is de race van 2019-2020, maar vanwege Covid-19 zijn ze in 2019 gestrand in Subic Bay (Filipijnen). Vorige maand kwam ik erachter dat ik ben toegewezen aan Ha Long Bay Vital. Ik ben SUPER blij hiermee!! Het team heeft tot nu toe geweldig werk geleverd en staat op de 2e plaats (van 11 jachten) na 5 etappes.
De race brengt me van de Filippijnen naar Seattle, via het Panamakanaal naar Bermuda en vervolgens naar New York, waarna we ons voorbereiden op de laatste etappe richting Londen.
Vooral de eerste etappe, die ongeveer 37 dagen op zee zal zijn, is degene die mij ‘zorgen’ maakt. Ik ben niet zo goed in het omgaan met ‘kou’ en er worden ons temperaturen rond nul graden beloofd, harde wind en veel water over het dek.
Wat draag je, hoe blijf ik in hemelsnaam 37 dagen droog en vooral: hoe blijf ik warm!
Ik kocht 4 onderlagen van merinowol. Het voordeel van merinowol is dat het niet zo snel gaat stinken zoals normale thermo-onderlagen. Er wordt gezegd dat het sneldrogend is, maar ik heb niet de illusie dat alles wat nat wordt ooit weer zal drogen op zee.
Dan trek ik een bodywarmer aan met verwarmingselementen die via USB kunnen worden opgeladen. Oh de luxe! Ik geloof oprecht dat dit een van mijn favoriete items zal zijn tijdens de race.
De volgende laag is een ‘berenpak’. Het wordt lastig om deze uit- en aan te trekken als ik naar de ‘heads’ (WC, red.) moet, maar op papier moet het mij warm houden tijdens de meest extreme omstandigheden.
Daarna weet ik het niet zeker. Er past niet veel kleding over het ‘berenpak’, dus misschien doe ik er nog een dunne fleece onder. De tijd zal het leren.
Als het echt heel koud wordt, trek ik daar een droogpak overheen. Nogmaals, een gedoe bij het naar de ‘heads’ gaan, maar het geeft me een gevoel van veiligheid en het zorgt ervoor dat ik absoluut droog blijf. Clipper voorziet ons van Ocean Gear, dus dat zal de laatste laag zijn.
Hopelijk kan ik me nog bewegen nadat ik al het bovenstaande aan heb.
Wat mijn hoofd betreft ben ik de trotse eigenaar van een waterdichte muts. Eronder doe ik een fleecemuts voor extra warmte.
Mijn grootste zorg op dit moment is hoe ik mijn handen en voeten warm kan houden. Ik heb handschoenen van neopreen, maar die worden natuurlijk nat. Ik heb ook merino-handschoenen en het plan is om daar zware kou- en oliebestendige werkhandschoenen overheen te doen. Dat zou ze droog moeten houden. Of het warm genoeg is, is een grote vraag.
Wat betreft mijn voeten; Ik denk erover om verwarmde sokken met USB-oplader te kopen. Ik heb ook sokken van merinowol die ik onder mijn waterdichte sokken kan doen. Het droogpak dat ik eerder noemde, is met ‘voeten’. Dus dat is weer iets minder om over na te denken.
Maar hoe krijg ik dat in hemelsnaam allemaal in mijn laarzen?
Dan de slaapzak. Mijn plaats van comfort en een soort van privacy. Ik heb zo’n waterdichte met 2 lagen (dikke) fleece voering. Het is gigantisch! Er is mij echter verteld dat dit mijn beste vriend wordt, maar ik heb nog geen idee hoe ik het op een verstandige manier moet inpakken
Het is druk in mijn hoofd, mijn radars draaien op volle toeren en ik loop continu van kast naar kast om ervoor te zorgen dat ik niets vergeet
Dan dwalen mijn ogen weer af naar een andere kast en zie ik mijn bikini’s en shorts.. Sh*t. Ik was zo gefocust op het koude weer dat ik helemaal vergat dat het ook extreem heet gaat worden. Het is nl zomer in de Filippijnen en daar gaan we een maand doorbrengen om de boten voor te bereiden, met de bemanning te trainen en de racetactiek te bepalen (mijn favoriet!).
Shorts, shirts, bikini’s en natuurlijk zonnebrandcrème worden toegevoegd aan de steeds groter wordende stapel spullen om mee te nemen.
Voor de goede orde bestel ik een USB-oplaadbare mini-ventilator.
Terwijl ik bezig ben, realiseer ik me dat ik het woord USB-oplaadbaar een paar keer gebruik in deze blog. Dit is afgezien van mijn telefoon, e-reader, tandenborstel (ja echt!), horloge en God weet wat ik vergeet. Twee, in plaats van slechts één powerbank, begint op een slimme actie te lijken.
Ik sprak onlangs met mijn schipper en we kunnen allebei niet wachten om de trossen los te gooien in Subic Bay. Maar dat duurt nog zo’n 7 weken.
Ik ben echter nu al ‘on the road’ en ondertussen maak ik mijn huis gereed voor verhuur via Airbnb of voor lange termijn. Ik ben nog maar net naar Palma verhuisd, maar het voelt alsof ik weer aan het verhuizen ben. Soms twijfel ik echt aan mijn verstand..
Ik had gewoon lekker rustig voor altijd in de Optimist moeten blijven …..
Angela Brandsma
