Ontmoeting met een wereldzeiler
Patagonia, ik had er nog nooit van gehoord. Ik ontmoette de wereldzeiler in een strandtentje langs de Waddenzee, een taxi zou mij wel komen ophalen het laatste stuk. Het was een a-la-minute afspraak. Zo’n een waar de energie van door je aderen stroomt, je je tas hebt gepakt en voordat je het weet al op het station staat ingecheckt en al, en dan pas tijd hebt om je reis uit te plannen.
Gastvrij hield hij de deur van de strandtent voor mij open en we kregen een plaats bij het raam aangewezen, of buiten? Ja, beter plan. Ik hou wel van een beetje wind. Was geloof ik het juiste antwoord die ik had gegeven aan zijn gezicht te zien.
De kaarten werden uitgelegd, wie we waren deed er eigenlijk nog niet eens toe want de flow had ons in de greep. Het schip lag al in Brazilië, er moesten nog wat reparaties worden gedaan maar dat deed hij in een haven verder, deze haven had namelijk niet de juiste middelen die hij nodig had en dan Recife, dan 10km van de kust, Zuidwaarts..
De ogen, de manier van rust maar ook grootsheid, ik had geloof ik de oceaan al gezien.
Henja Kerkhof
