Wel of niet het water op? ‘Volendam sluit haven met een botter’
‘Naar voren. Pas op!’ De vissers van een Volendammer botter manoeuvreren tussen de twee havenhoofden. Het geronk van de motor klinkt door de hele haven. Nee, ze oefenen niet voor een keerproef. Ze blokkeren op last van de gemeente Edam-Volendam de haven van Volendam.
De zon is nog maar net op als ik over de dijk loop. De haven is op de vaste ligplaatshouders en het VOC schip De Volle Maen, leeg. Mag er nou wel of niet gezeild worden? Ik weet het niet. Het advies van onze premier en wat ons overal wordt toegefluisterd is ‘BLIJF BINNEN.’ Voor een boodschap, een wandeling en een rondje op de fiets mag je naar buiten. Maar hoe zit dat met een rondje op het water?
De discussie op Facebook is heftig. Ik ben eigenwijs en moet mij ook aan de regels houden. Er wordt geschreven dat als mijn buurvrouw zonder boot ook niet naar buiten kan, dan mag ik dat ook niet. Waar gaat dit naartoe? Wie doe ik kwaad op het water? Juist daar heb ik de ruimte. Een dag later heb ik niets meer te kiezen. Het is voor mij besloten dat ik niet meer mag zeilen.
Op Goede Vrijdag is doormiddel van een botter de haveningang van Volendam fysiek afgesloten. Niemand kan erin en uit. Voor mijn werk als redacteur bij NH nieuws interview ik de havenmeester. Ze zegt: ‘Als er dit weekend zoveel bootjes komen, dan kunnen we de anderhalve meter niet realiseren. Dus daarom heeft de gemeente besloten om de haven fysiek af te sluiten.’
Maar hoe lang gaat die blokkade duren?
‘Dat weten we nog niet. Wel heb ik besloten om de haven van Edam niet dicht te gooien, daar komen minder passanten en is het niet nodig om de boel te blokkeren met een botter.’
Tweede Wereldoorlog
Het bericht dat de haven van Volendam fysiek wordt afgesloten gaat als een lopend vuurtje door het dorp en al snel krijg ik een foto toegestuurd van een eerdere blokkade in de haven. Ruim 75 jaar geleden. De vorige keer wierpen de Duitsers een blokkade op tijdens de Tweede Wereldoorlog. En nu 75 jaar later, het jaar waar we onze vrijheid nog groter zouden vieren herhaalt de geschiedenis zich.
Begrijp me niet verkeerd en ik zeg het nogmaals, ik snap dat ze dit doen om de passanten te weren. Zijn twee rode vlaggen en een bord ‘Verboden voor passanten’ niet voldoende? Iets wat de andere havens ook doen. Nu worden de vaste ligplaatshouders beperkt in hun vrijheid. En geloof me… Dat voelt heel naar.
‘De vissers willen hun botter voor ons weghalen, zodat wij kunnen zeilen.’ Krijg ik via de Whatsapp binnen tijdens een rondje hardlopen. Het is Eerste Paasdag en op het Markermeer dobberen tientallen bootjes. Opnieuw neem ik contact op met de havenmeester: ‘Als de vissers de boot voor jullie even willen weghalen, dan mag dat van mij.’
Mijn hart maakt een sprongetje en ik sprint naar huis om mijn zeilkleding te pakken. De zon brandt al hoog aan de hemel en er staat een rustige windkracht 2 op het Markermeer.
‘Maar wie van de gemeente geeft de toestemming?’ De visserman heeft toch twijfels. ‘Straks krijg ik problemen met de gemeente omdat ik jullie doorlaat en dan wil iedereen er even in en uit.’
In overleg met andere zeilers van de vereniging besluiten we om de blokkade niet te negeren. We willen de vissersmannen die het al zo moeilijk hebben, niet in de problemen brengen. Er zit niets anders op dan deze Pasen uit te zitten op onze boot in de haven kijkend naar de tientallen zeilen aan de horizon voor ons.
Wordt vervolgd.
Gerie Smit
