Ecologen, verlos ons van het fonteinkruid
Leuk hè, die Marker Wadden. Nou ja, wadden, het is gewoon slib dat over was, waar men iets mee moest, en die in het Markermeer tot eilanden is opgespoten. Het geheel is het gevolg van een compensatie voor bebouwing van lege grond elders. Zeg maar iets waar zowel de bouw- als de eco-projectontwikkelaars blij van worden. Als ook de slibboekhouding klopt, is men ook het al dan niet vervuilde slib uit het Markermeer netjes kwijt en is de overheid ook blij.
Dus er komt nu een mooi park. Gewoon een park hoor, al bekt ‘Marker Wadden’ wel lekker ecologisch. Met ecologie als argument mag maar één eiland door de varende mens bezocht worden. Dat wil zeggen: iedereen die betaalt, mag keurig volgens de geboden en verboden de aangelegde paden volgen. De andere eilanden zijn voor de parkwachters, de ecologen. Met de entreegelden van dat ene eiland kunnen ze op de andere eilanden hun ideale ecosysteem scheppen.
bron: Google Maps
Nu terug waar het om gaat: zeilen!
Het belangrijkste van de Marker Wadden is dat je eromheen kunt zeilen. Dus organiseert de WV IJburg elk jaar de Markerwaddenrace. Voor deze race was de Ya gevraagd om als startschip te dienen. Dus de Ya ging op weg van Medemblik naar IJburg.
Zeil je bij het Buiten IJ, dan ligt er een zandzuiger met daaromheen een grote ring van gele tonnen met een rood-wit-rood topteken erop. Die tonnen markeren een volgend eiland in wording: nog meer natuurcompensatie. Nieuwe ecolonisatie.
De Ya voer langs de gele tonnetjes en ineens liep de vaart terug. 2,8 knoop max. Wat nu? Al dat gezandzuig beroert de bodem blijkbaar, en ja hoor, dan sleep je aan iedere schroef een halve scheepslengte aan fonteinkruid mee.
Zachtjes vooruit geven. Achteruit geven. Helaas. Een klap vooruit, een klap achteruit. Vol gas vooruit, vol gas achteruit. Helaas, geen kruid tegen gewassen; het draaide hopeloos vast in de schroef.
Dus zeilen gestreken, voor anker, duikbril op, het water in met een groot broodmes. En garde!
Na een kwartiertje snijden had ik 2 à 3 kruiwagens fonteinkruid van de schroeven losgesneden. Ik moest goed opletten dat ik er niet met mijn voeten in verstrikt raakte. Je zou nog verdrinken.
Het ecosysteem
Hoe komt dat nu ineens, dat fonteinkruid? Dat weten de ecologen. Ik heb als milieukundige wat hoofdzaken geleerd over ecosystemen. Wordt een ecosysteem flink uit evenwicht gehaald, dan herstelt het zich vaak door biomassaliteit, zoals dat wel wordt genoemd. Zeg maar een woekering van iets. Bijvoorbeeld, als je ineens niets meer aan je tuintje doet, doet je tuintje het wel en staat het een jaar later vol brandnetels. Massaliteit, woekering. In de loop van jaren maken de brandnetels langzaam plaats voor andere planten en afhankelijk van de variatie van je tuintje zoals water, grond, en de mate waarin zaadjes uit de grote omgeving komen, komen er meer plantensoorten.
Nu het Markermeer. Er zwemmen daar weinig vissen. Ik heb me laten vertellen dat ecologen een bepaalde vissoort als niet passend in het ecosysteem beschouwden en dat Rijkswaterstaat enkele jaren terug deze soort vis uit het hele Markermeer heeft laten vissen. De reactie van het ecosysteem is met massaliteit. Fonteinkruid, fonteinkruid en nog eens fonteinkruid. Maaien kan zelfs averechts werken. Net als gras maaien, het wordt alleen maar sterker.
20 jaar lang onveilig
De schatting varieert, maar het kan zomaar twintig jaar duren voordat deze massaliteit aan fonteinkruid vermindert tot bevaarbare proporties.
Ik heb toch wel een paar vragen aan alle zeilers. Ten eerste, hoelang zullen we het fonteinkruid beschouwen als een gegeven? Want heus, met hard weer kan geen jacht met een paar meter fonteinkruid in zijn schroef van lagerwal wegkomen. Gaan we net zolang wachten tot de eerste ongelukken gebeuren?
Wat denken we hiervan: nu de parkwachters/ecologen ecosystemen zo kunnen manipuleren tot ze aan hun normen voldoen, kunnen we ze niet eens voorleggen dat we hier een onveilig ecosysteem hebben, en of ze dat willen herstellen?
Kortom: Ecologen, verlos ons van het fonteinkruid!
Amen.
Peter Hoefnagels
