Europa in 8 dagen: van de Halligen naar de Deense Zuidzee

kokkels zoeken 2
Net op tijd stapt de laatste Japanner aan boord. Trossen los, waarna landschappen elkaar in snel tempo afwisselen. Heksenbezems, prikken die geulen markeren, liggen bijna plat op het water, als de vloed verdwijnt naar de andere kant van de wereld. De Halligen steken zwart af tegen de horizon. Wandelen door diepe geulen, die zich een weg banen door het slik. Grillige randen vertonen voortdurend lawinegevaar, één na de ander verdwijnen er grote brokken zand in de diepte
van het wegstromende water.
Halligen droogvallen spectaculair

Woestijnschip

Najade lijkt een woestijnschip geworden. Voortgetrokken door rijen voorover gebogen zwetende bemanningsleden, snakkend naar water. Woest gravend, wordt een capuchon gevuld met kokkels, het enige voedsel voor deze dag. Kelp en zeesla wappert tussen dichtgeknepen handen in de wind. De lucht trekt samen. Diep donkerblauwe wolken pakken zich samen boven de Hallig.
Schapen verzamelen zich in een hoek van de wei.
Flarden zeewier en netten aan de bovenste rijen prikkeldraad, zijn de laatste getuigen van de hoogte van de waterstand tijdens de storm van afgelopen week.
Alles kleurt blauw. Twee spijkerbroeken hangen op het voordek te drogen aan het topje van de fokkeboom.

Aan boord stappen via een ingeniueus opgehangen loopplank is een avontuur op zich. Zon komt op boven de Halligen. Klein stukje regenboog blijft even hangen tussen twee prikken die het einde van een dammetje markeren. Eén moment wordt de zwart – wit wereld doorbroken.
Vreemd idee dat de wereld voor sommige mensen iedere dag zwart wit is.
Silhouet van een vogeltje doorbreekt de strakke lijnen van het Eider Sperwer.
Trapgevels in Friedrichsstadt worden bewonderd, sjansende ijsverkopers verleiden vrouwen tot het proeven van rozenijs.

Najade ook wel Indische Waterbloem genoemd, wacht geduldig tussen de waterlelies en plompebladeren, tot ze weer de rivier op mag. Een rivier die zich van plezier in alle bochten wringt. Fok, gijpen en overstag wisselt elkaar af en wel zo snel dat schipper en bemanning er opgefokt van
worden.

Giechelend zwemmen drie vrouwen naakt in het donker. Grenzen overwinnend van een donkere wereld onder water die ze niet kunnen zien.

Ankerpauze brengt koelte en heldere hoofden.
Meanderen verder en een gedicht van Marsman komt voorbij:
Denkend aan……… zie ik brede rivieren, traag door oneindig laagland gaan. Lange rijen ijle
populieren als hoge pluimen aan de einder, lees Eider, staan.

De heftigheid van de wind in de ochtend wordt ingeruild voor windstilte in de avond.
Traag glijden we langs lelies en lissen, en worden verrast door de blauwe flits van een ijsvogeltje.
Silhout van de klipper tekent zich scherp af in het riet. De kleine wereld om ons heen is een spiegelwereld geworden, waarin je de verschillen tussen echt en schijn niet meer kunt onderscheiden.

Zeven uur koffie klaar, motor aan

Giechelend zwemmen drie vrouwen naakt in het donker. Grenzen overwinnend van een donkere wereld onder water die ze niet kunnen zien.
Zwemmen voor het ontbijt. Gratis douches. Muntjes inwerpen niet nodig.
Langzaam verder. Geur van kruisbessentaart komt door het luik naar boven.
Hotline met de maakster van het recept staat open. Nog een grens verlegd. Al komt de notitie van de vanillesuiker te laat door. Hardgeklopte rechtsdraaiende slagroom maakt de taart af. Bordjes gevouwen van keukenrol.
Besparen op de afwas.

In Rendsburg vindt de groep Japanners elkaar weer op het grote plein en ze drinken samen. Twee Japanners willen even niet bij de groep horen en kiezen voor een nabijgelegen terras.
Zeven uur koffie klaar, motor aan. Grote vrachtschepen met ladingen evergreen persen zich door ons kluivernet. “Groot” is ineens een betrekkellijk begrip. Ondertussen hebben we al urenlang een klein bootje met daarin 7 jongeren op sleeptouw. Wonderbaarlijk hoe ze op een paar m2 meter
samen leven en reizen. Tandenpoetsen gebeurt vlak naast het smeren van een broodje nutella.
Regenjas is het bord.

Op het voordek staan nog drie aangekoekte pannen met restjes van de afgelopen dagen.
Kleine Sluis Kiel Holtenau buiten gebruik. Varen pas twee uur later de grote sluis in.
Schreeuwende meeuwen vergezellen ons. Het fjord begint rustig, langzaam wakkert de wind een beetje aan. Lyo met haar klokkenstenen is niet meer haalbaar en handig manouvreren we de haven van Marstal in, om er direct weer uit te varen. Stryno is het einddoel voor vandaag.

Gekozen voor eenzaamheid, vissen en zeilen om de pijn van zijn liefdesverdriet te helen

Douches zijn koud maar “rondstukken”, zoete Deense broodjes kunnen worden besteld voor het ontbijt, en worden persoonlijk bezorgd door de zilverblonde goedgemutste havenmeester.
Ontmoeting met een oude bekende, “Rosinante” 32 jaar geleden. Sail Hamburg.
Ergens aan boord ligt nog een foto, van dat meisje van 20 als maat op het voordek. Vreemd idee, te worden ingehaald door de tijd. De pijn straalt van Peter zijn gezicht. Gekozen voor eenzaamheid, vissen en zeilen om de pijn van zijn liefdesverdriet te helen. ’s Avonds valt hij in slaap met naast zich een schaal water, waarin rozen zich langzaam openen. In zijn droom komen vrouw en zoon voorbij.

Oude piano, wachtend op nieuwe klanken en groene appeltjes in het gras. Twee zwanen spiegelen zich statig in het water van de Oostzee.
Voldoende Sint Jans kruid is klaar om een mooie rode olie te maken.
Stilleven van twee oude groene glazen flessen wordt doorbroken door een tak rode stokrozen.
Floddertje meeuwenpoep ontsiert het raam.

Ontbijten met” rondstukken” en pruimenjam aan lange picknicktafels op de kade naast het schip.
Lang blijft het boterbakje met chichorei bloemen gedecoreerd, onaangeroerd staan.
Tot de schipper er onverbiddellijk het mes in zet.

Stryno verdwijnt in de verte en de ronde van Aero is begonnen. Vuurtoren Söby lijkt klein.
Ondenkbaar dat de windstilte van nu binnen 8 uur of meer plaats zal maken voor N.O. 8 of meer.
We wachten op het moment van wakker schudden.

Storm blijft uit. Kroegen in Maasholm en shoppen in Kappeln. Op tijd afgemeerd in Eckenfjorde waar oldtimers in allerlei vormen en maten zich verzamelen op de kade. De kapitein draagt een t-shirt met passende tekst: “ Oldtimer, nur leichte Gebrauchsspuren”. Topzustand”. Hij poseert voor een donkerrode oldtimer , op de motorkap het schuingeschreven woord: “ Kapitän”.

Janet Frieling

Oldtimer

Reacties

Reacties