De Volvo Ocean Soap
Allicante lijkt dit jaar wel Meerdijk. Alleen zijn er in Allicante meer slechte dan goede tijden. Radicale plannen, een CEO die nog geen één termijn volmaakt, Brunel die 2 miljoen sponsorgeld te kort komt en dan natuurlijk nog Team AkzoNobel vs. Simeon Tienpont. De Volvo Ocean Race begint langzaam de trekjes van de grote stakeholder-sporten te vertonen. Ego’s, corruptie en het grote geld zwaaien de scepter. Zelfs Blatter schijnt het te volgen.
De soap begon al tijdens de editie 2011-2012. Het besluit om over te stappen op one-design boten leidde tot veel kritiek bij de ontwerpers en leveranciers. Logisch, want nu mocht alleen Farr nog de boten tekenen, Gottifredi Maffioli de lijnen leveren en zaten zeilmakers als Doyle en Quantum zonder Volvo Ocean Race op hun klantenlijst. Maar ook voor de gewone zeiler is een box-rule interessant. Aan die box-rule hebben we uitvindingen als de code zero te danken. Het zorgt voor strijd tussen de ontwerpers en dat leidt tot nieuwe ontwikkelingen. De keuze voor one-design is misschien wel eerlijker. Het is ook saaier. Tenminste als het aan Gerd-Jan Poortman ligt. Want als hij tijdens een lezing het publiek vraagt “Wie vond het saai dat de boten zo dichtbij elkaar voeren?” stak hij zelf zijn hand op. Nou Gerd-Jan +1.
Blij als een hond met een afgedankte tennisbal
Goede tijden, slechte tijden ging verder. Tijdens de vorige editie werd er gesteggeld over het hoofdkwartier, dat mogelijk van Allicante naar Nederland zou verhuizen. Eén van de redenen was het publiek. Want in Allicante zagen ze ook dat we een Oranjelegioen hebben als het om de Volvo Ocean Race gaat. Want zeilen kunnen we gelukkig wél! Maar helaas ging dat feest niet door. En zelfs dat historische sportmoment, de herstart van Brunel in Scheveningen na de pit-stop, kon daar geen verandering in brengen. Wie erbij was zal het niet snel meer vergeten. Het moment dat Brunel voor de final approach naar de startlijn vaart was episch. Terwijl ze seconden voor de start hun code zero uitrollen ontploffen beide pieren. Luid gejuich van zo’n 100.000 zeilfans blaast Bouwe en zijn crew over de startlijn. En ondanks dat de beelden van de honderden RIB’s en andere volgboten de wereld overgingen, blijft HQ voorlopig nog in Allicante. Als goedmakertje kregen we de finish. Blij als een hond met een afgedankte tennisbal dartelen we in Scheveningen. Eh sorry, The Hague.
En wat ook best wel een misser is, is de media-aandacht. ‘Welke media-aandacht?’ Juist! Met twee Nederlandse boten en een handjevol Nederlandse zeilers in de grootste zeilrace om de wereld zou je verwachten dat Carolijn wel bij Jinek zou aanschuiven of dat Huisman wel even een skype call doet met Ziggo Sport. Had Humberto niet de Brunel-boot gezegend, voor de vorige editie? De lijntjes zijn er, maar de Nederlandse media zwijgt in alle talen. En natuurlijk is dat niet de schuld van Mark Turner & Co. Dit is gewoon weer die Nederlandse media die alleen oog heeft voor voetbal, wielrennen en schaatsen. Hoewel, was het niet Mark’s idee om de traditionele media links te laten liggen en voor een ‘digital first strategy’ te kiezen. Begrijpelijk, want een Facebook post op je eigen kanaal kost minder dan een trekdrop in de Gulden-tijd. Maar tegelijkertijd komt je digital first message niet veel verder dan de zeilcommune en wordt dat vuurtje in het Oranjelegioen niet aangewakkerd.
OBR Stefan benedendeks aan het dweilen, editten en kotsen
Die besparingen op media lijken trouwens verder te gaan. Misten jullie ook niet de onboard camera beelden tijdens de inport race? Erg jammer. En terwijl de onboard reporters gewoon aan dek stonden te filmen. Blijkbaar valt een live feed buiten het budget.
Over onboard reporters gesproken. Deze editie worden de OBR’s gewisseld. Iets waar de meeste crews niet direct vrolijk van worden. Je wilt een team bouwen en een team zijn. Een vreemde eend in de bijt is niet fijn. En helemaal niet als ze per etappe worden gewisseld. Als ik Stefan Coppers hoor over zijn ervaringen, dan heeft hij hard gewerkt aan het winnen van vertrouwen en was hij echt onderdeel van Team Brunel. Ook Sander Pluijm (OBR Team Delta Lloyd) vertelde mij gelijksoortige verhalen. Niet voor niets is Poortman nog steeds een van zijn beste vrienden. Maar met de roulerende reporters blijven het heel afstandelijke ‘journalisten’ die hard zullen moeten vechten voor vertrouwen aan boord. Een zware taak die mij vrijwel onmogelijk lijkt. Natuurlijk krijgen we mooie beelden. Maar krijgen we ook de emotie? Gaan we weer meeleven zoals we met Stefan meeleefden hoe hij benedendeks aan het dweilen, editten en kotsen was?
De stakeholders beginnen te hyperventileren en Mark doet een stap terug
Mark’s snelle vertrek kwam voor mij niet als een grote verrassing. De ambitieuze plannen van een nieuwe foiling Imoca-achtige VOR boot, een derde one-design editie, foiling cats tijdens in-port races en als klap op de vuurpijl elke twee jaar een VOR kan hij niet waarmaken naast het leiden van de Volvo Ocean Race. De stakeholders beginnen te hyperventileren en Mark doet een stap terug. Intussen wordt de 40 miljoen voor de foiling catamarans teruggetrokken. En hoewel er vol enthousiasme een achtste boot werd gebouwd, staat een van de VO65’s van het eerste uur te koop voor slechts 1.173.304,- US Dollar. En met de huidige koers is dat nog geen miljoen euro. Logisch dat hij zijn creditcard weer moest inleveren bij Volvo.
Het wordt allemaal erg eufemistisch gebracht alsof het logisch is dat je radicale plannen bedenkt die niet haalbaar zijn op de korte termijn en dat je dan maar ‘noodgedwongen’ je handen ervan aftrekt. Vervolgens benadrukt Mark wel dat hij ‘tot een opvolger is gevonden’ deze club blijft leiden en presenteert hij zichzelf als ‘El salvador’. Eén ding moet ik hem nageven, hij doet zijn PR verdomd goed. Wellicht heeft hij nog wat adviezen voor AkzoNobel.
Inmiddels is Akzo gate de laatste en grootste roddel in het land van kantelkielen en J zeros. Met de nieuwe (huidige) editie in aantocht begon het allemaal mooi. Simeon had het goed voor mekaar en draaide de rollen om. Hij benaderde zelf een sponsor en schakelde zijn eigen bedrijf in om alle zeilgerelateerde zaken (waaronder de crew) te regelen. Goede deal! Wij plakken onze naam op de boot en jij ‘ontzorgt’ ons met je Steam Ocean Racing, dacht AkzoNobel. Ik moet zeggen, die Simeon is niet van gisteren. Met zijn passie voor zeilen en zijn gewiekste koopmansgeest zou hij het in de VOC tijd ver geschopt hebben.
Het blijft altijd dubieus als er twee verhalen circuleren
Dat dit too good to be true was, bleek deze week. Wat ongelooflijk balen. Ik heb de neiging om het voor Simeon op te nemen. Ook al blijft het altijd dubieus als er twee verhalen circuleren. Maar zoals altijd brengt de waarheid gerechtigheid. Als Simeon gelijk heeft, wordt dat ongetwijfeld bevestigd door zijn bemanning. Nog niet publiekelijk. Want ze zijn als de dood dat ze hun salaris niet gestort krijgen. Of nog erger, dat ze hun spullen kunnen pakken. Maar in de wandelgangen klinken al berichten als ‘de crew stond achter Simeon’ en dat maakt het verhaal voor AkzoNobel alleen maar slechter. Intussen ben ik mijn International antifouling al van de boot aan het krabben. Ik verwacht dan ook dat Tienpont in ere hersteld wordt. Maar we weten allemaal ‘eerlijkheid duurt het langst’. Dat geldt overigens net zo hard voor Akzo Nobel. Stel dat zij gelijk hebben (stel hè) en Siem die antifouling-euro’s met bakken over de balk smeet, dan is deze smet op zijn zeilcarrière terecht. Just saying.
Nee, dan maar alle pijlen op Team Brunel. Een Nederlandse boot met ook daadwerkelijk Nederlandse zeilers aan boord. Maar ook met een begrotingstekort van 2 miljoen. ‘Komt wel goed’, zeggen ze. Maar in theorie kan het zo zijn dat er geen Nederlandse boot over de finisht komt in Scheveningen. Laten we hopen, nu we nog maar één Nederlandse boot in de race hebben, dat Brunel niet Team Russia achterna gaat.
Na al deze paparazzi is er gelukkig ook goed nieuws te melden. In de afgelopen jaren is oceaan racen populairder geworden onder de jeugd. En zijn er in Nederland verschillende initiatieven ontsproten die een loopplank zijn richting de VO65. Natuurlijk was Heiner al jaren actief met zijn pups, maar met opleidingen als Ocean Races Academy die op de Boudragon V60 (de oude Silk Cut) jongeren trainen en Rotterdam Offshore Sailing Team onder leiding van Gerd-Jan Poortman, ontstaat er iets moois in Nederland. Waar zijn die talenten dan? Nou die zeilen op dit moment vooral op de oude Volvo Ocean Race boten, zoals de Sanya en Boudragon. Misschien moeten we om die reden maar vooral de Legends Race gaan volgen, want op die oude boten ligt meer toekomst dan in de hele race village van Allicante.
