Tintelingen
Geconcentreerd zet ik mijn ene voor de andere voet. Tientallen visjes zwemmend in het helderblauwe water schitteren door de steigerplanken heen. In de glooiende spiegel beneden mij, zie ik een meisje van net achttien jaar staan, met een grote rugtas om haar middel gebonden. Mijn mondhoeken krullen omhoog en ik voel een lichte tinteling in mijn buik. Precies zo had ik het een jaar geleden mij voorgesteld, toen ik bladerend op de bank zat in mijn geboortestad Zoetermeer, met open mond starend naar het prachtige Marien park in Australië genaamd The Whitsunday Islands. De zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd verbreken het spiegelbeeld en ik ga op zoek naar waarvoor ik ben gekomen.
Al gauw kom ik in contact met de Australische schipper Peter die exclusieve weekend charters organiseert van Airlie Beach naar de Whitsunday’s. Een onwerkelijk mooi natuur gebied met poederwitte stranden en diep blauwe zee. Peter heeft twee schepen waar nogal wat aan geklust moet worden. Ik heb tijd en wil graag alles over zijn vak leren. Na een smaakvolle lunch met avocado, tomaatjes en TimTam’s, schudden we elkaar de hand in de airconditioned gekoelde kajuit. Ik help hem twee weken en in het weekend laten we net getrouwde koppels kennismaken met het mooiste stukje waterlandschap ter wereld.
Een gevoel van vrijheid en kansen, iets verslavends dat vraagt om meer
Wat maakte, dat ik elke dag blij was om te ploeteren in 38 graden en uiteindelijk niet twee maar acht weken bleef? Dat ik elke ochtend met een glimlach de haven op liep en met een nog grotere lach haar weer verliet? Dat ik mezelf aan het eind van de dag de mast in takelde en daar uren over de zee uit kon kijken? Ik denk: het gevoel. Een constant gevoel van vlinders in je buik en tintelingen achter je ribben. Een gevoel van vrijheid en kansen, iets verslavends dat vraagt om meer.
Bij terugkomst in Nederland ging ik meteen op zoek naar datzelfde gevoel. Ik stapte in de Yngling en pakte het wedstrijdzeilen op. Ik had veel plezier maar het gevoel was nog niet optimaal. Het bleef vaag hangen, rechtsonder in mijn buik. Ik zocht door en kwam bij Team Heiner in Lelystad terecht. Roy Heiner die met zijn team, jonge ambitieuze zeilers een kans geeft in de grote boten wereld, hun grenzen te verleggen en eindeloos te leren. Bijzonder en precies wat ik zocht. De tintelingen kwamen terug!
Het gevoel was nog niet optimaal. Het bleef vaag hangen, rechtsonder in mijn buik
Het is nu ruim een jaar geleden dat de Team Heiner Talents werd gevormd. Een bruisende en gemotiveerde club van jongeren tussen de achttien en drieëntwintig jaar, die elk weekend alles geven om zichzelf en de ander een betere zeiler te maken.
Al enkele weken na de start bij Team Heiner, tijdens een training in december waarbij de ijspegels aan ieders neus hingen, voelde ik het. Ik keek over de schuimkoppen van het IJsselmeer en de mij bekende warme tintelende gloed trok vanuit m’n tenen omhoog en nestelde zich veilig achter mijn borstkast. Tot op de dag van vandaag mag ik me gelukkig prijzen met die warmte. Die mij elke dag nieuwe energie geeft, inspireert en leidend is in de keuzes die ik maak. Vrienden vragen mij soms waarom ik doe wat ik doe. Hierom dus! Ik sta te popelen om weer grenzen te mogen verleggen. Ik ben meer dan benieuwd wat het zeilseizoen 2017 mag brengen. Dit smaakt naar meer… veel meer!
Rosalin Kuiper
Team Heiner Talents
