Mijn eerste bootblog #1: Iets met een ziel
Friso en Esther vertellen in deze blog over de zoektocht naar hun eerste eigen zeilboot. Voor velen een herkenbare eerst keer. Voor degenen die de stap nog moeten zetten wellicht een welkom inzicht in dit proces. Welke overwegingen hebben zij gemaakt? Waar let je op? Hoe pak je zoiets aan? Van oriëntatie tot het definitieve besluit. In deze driedelige blog nemen Friso en Esther je graag mee op hun zoektocht.
Albin
Het is nu grofweg anderhalf jaar geleden dat we zijn begonnen naar bootjes te kijken. Zeilbootjes uiteraard. Ik was nog niet zo gek lang terug van mijn wereldreis en had ook nog geen heldere visie voor mijn toekomst. Zeilen wilde ik wel. Dat wist ik. Ook wist ik dat de boot groot genoeg moest zijn om er een paar weken op te kunnen verblijven. Dacht ik. De scope was wijd en wiebelig. Een Albin Vega misschien? Na een ontmoeting met Paul Schot en zijn Rebellion was ik wel gecharmeerd van dit scheepje. Echte Zweedse degelijkheid. Groot genoeg om er een poosje op te vertoeven en blijkbaar betrouwbaar en robuust genoeg voor een wereldomzeiling. Niet alleen Paul maar ook Matt Rutherford heeft er immers een indrukwekkend avontuur mee beleefd. Na een paar bezichtigingen en een proefvaart misten we toch iets. Een gevoel, een karakter of ‘ziel’? De Vega was ook wel aan de kleine kant. Esther (mijn vriendin) was crew op de Stad Amsterdam. Ik heb mijn zeemijlen voornamelijk gemaakt op veertigvoeters. Toch maar iets groters dan. En bij voorkeur iets met een ziel.
Klassiek staal
Op een dag stuitten we met toeval op een mooie klassieker. Een De Vries Lentsch sloop getuigde stalen s-spant van zo’n 12 meter genaamd ‘Papillion’. Werkelijk waar een prachtig schip met houten mast en een grote houten boegspriet. Zeker een schip dat overloopt van ziel en karakter. ‘Leuk om even te kijken maar ver boven budget’ dachten we. De vraagprijs was 35.000 en het was een klusproject met een curieus verleden. Het schip was ontdaan van haar zeilgarderobe en verder onklaar gemaakt als gevolg van een geëscaleerde scheiding. Vanuit een ‘Albin Vega mindset en budget’ was dit veel te veel schip, project en geld om ook maar een beetje serieus te nemen. Later hoorde ik dat het schip weg is gegaan voor 15.000. Ik was een beetje verliefd en dus baalde ik van deze ‘gemiste kans’.
Ik troost mezelf door te denken dat ik ontsnapt ben aan een gigantisch klusproject.
Dan komen we een ander leuk scheepje tegen. Ook een stalen klassieke s-spant maar dan iets kleiner, zo’n 10 meter genaamd Breeveertien. Te koop in Amsterdam voor zo’n 15.000 en ogenschijnlijk vaarklaar. Dit lijkt allemaal wat realistischer en ook hier worden we gecontroleerd verliefd op. Na een paar bezichtigingen, consult van een technische vriend, interviews met de eigenaar en een proefvaart besluiten we om de volgende stap te nemen; De aankoopkeuring. Het is zeer zeker de moeite waard om hiervoor een expert in te schakelen. Deze betaald zich met gemak terug. Helemaal als je zelf geen technische achtergrond hebt zoals ik. De eigenaar zei nog: ‘het zou mij verbazen…’ maar de teleurstelling was groot. Onder de 1K lak bleek het staal op een aantal plekken verdacht dun en vol geplamuurd. De basis moet goed zijn, dat is een voorwaarde. De troost dat we niet letterlijk de boot in zijn gegaan.
Informatie
We struinen het hele internet af. Botentekoop.nl, Botenbank.nl, Yachtfocus.nl en Yachtworld.com. Ook lees ik op verschillende fora en andere websites alles over tuigerij, trimmen, lakwerk, osmose, delaminatie, galvanische corrosie, noem maar op. Als informatieverzamelaar spons ik alles op. Al was het alleen maar zodat ik kan doen alsof ik weet waar ik over praat bij een bezichtiging.
