Zeilen, slecht voor het milieu?
Watersport en ‘het milieu’, het blijft een lastige kwestie. Een van de pijnpunten: het gebruik van antifouling. Als zeiler heb je het goedje nodig. Anders groeit je onderwaterschip helemaal vol en kom je haast niet meer vooruit. Maar lekker spul is het niet. En dus is het gebruik van antifouling een doorn in het oog van de milieubeweging. Verschillende soorten staan al op de zwarte lijst. Voor de pleziervaart, althans.
Al die vissers, binnenvaartschepen en bulkcarriers mogen smeren wat ze willen. Officieel is dat omdat deze schepen minder vaak stil liggen en meer door zout water varen. Dat zou dan minder vervuiling opleveren. Onofficieel zal ook wel meespelen dat de vrachtvaart goed is voor 90% van de wereldhandel. Leuke hobby, dat milieu, maar de economie schade aandoen, dat is nou óók weer niet de bedoeling.
Niet gek dat deze regels weerstand opwekken onder watersporters. Zeker als blijkt dat die regels selectief worden toegepast.
Two wrongs don’t make a right.
Maar two wrongs don’t make a right. Varen met giftige antifouling is gewoon vervuilend. Ongeacht wat de beroepsvaart doet en of de regelgeving wel eerlijk is. En dan heb ik het nog niet eens over al die andere chemische goedjes die we op onze boten smeren.
Toch voel ik me daar niet al te schuldig over. Want er is ook een groter plaatje…
Als ik op pad ben met de boot, is mijn ecologische voetafdruk veel kleiner. Geen toilet, geen stromend water, een beperkte stroomvoorraad. Mijn vriend en ik gebruiken misschien een tiende van wat een normaal huishouden gebruikt. Als het niet minder is!
Verder zijn wij watersporters een belangrijke reden dat menig mooi gebied behouden is gebleven. Want wij brengen geld in het laatje. Horeca, lokale ondernemers, eigenaren van jachthavens, ze zijn maar wat blij met ons. En dan is men wel bereid om zuinig om te springen met een stuk mooie natuur.
En last but not least, denk ik dat zeilers een unieke rol kunnen spelen in het beschermen van onze rivieren, meren en oceanen.
Veel mensen hebben toch het meest een band met de natuur op het land, de natuur die ze om zich heen zien. Het leven onder de waterspiegel, daar heeft men veel minder mee. Onbekend maakt onbemind. Er is wel eens gezegd dat het gek is dat niemand wakker ligt van het uitroeien van een top predator van de oceaan, de blauwvintonijn, terwijl de wereld op zijn kop zou staan als we de leeuwen op de Serengeti allemaal af zouden knallen.
Wij zeilers hebben die band met het water wél. Die kunnen wij met zoveel mogelijk mensen delen. En dat doe ik dan ook. Zodat ook bij anderen dat besef ontstaat: Als we zo blijven omspringen met onze zeeën en rivieren, dan maken we iets heel bijzonders kapot.
Ik denk dat, onder de streep, onze hobby het milieu meer goed dan kwaad doet. Dus blijf ik met gerust hart door zeilen. En wat betreft de antifouling, we blijven altijd zoeken naar alternatieven…
