Mee met de Zeezeilers: Talententeam selectie weekend
Op een mistige zaterdagochtend begint het selectieweekend voor het talententeam voor instructeurs bij de Zeezeilers. Er is geen deurbel, dus ik loop, na 3 keer het adres gecheckt te hebben, maar gewoon voorzichtig naar binnen. Zo gauw ik de deur opendoe zie ik de plek die ik me herinner van mijn eerdere cursussen en stap ik bij de Zeezeilers naar binnen.
Een voor een druppelen de negen deelnemers binnen en al snel slaat het volume van de eerste voorzichtige introductie om in gelach en vrolijke gesprekken. De sfeer zit er vrijwel meteen goed in. Wanneer je negen avontuurlijke jongeren bij elkaar zet, die wel vaker alleen op pad zijn, komt het snel los. En het valt me op hoe makkelijk het is om met iedereen contact te maken. Met zeilervaring op verschillende plekken in de wereld en allemaal een hele andere achtergrond, vind je al snel overeenkomsten en raakvlakken met elkaar, op een weekend zoals dit. Het weekend wordt geleid door instructeurs Jules, Sacha, André en Sylvain. Ze hebben een programma opgesteld om deze eerste lading potentiële jonge instructeurs beter te leren kennen en te kijken: wie past er bij de nieuwe/jonge generatie zeezeilindtructeurs?
Het voornaamste wat me opvalt aan het weekend is de open sfeer. Het is een pilot, bedoeld om jongere instructeurs naar de Zeezeilers te halen en we krijgen als deelnemers ook meteen een kijkje achter de schermen. Het traject is nog niet af, maar kan ook nog samen met ons en de bevindingen die er tijdens dit weekend worden gedaan, verder worden uitgewerkt. De instructeurs zijn vooral benieuwd naar ons, hoe wij kijken naar zeilen, lesgeven en het optreden als instructeur, schipper en gastheer tijdens een cursus. “Wie ben jij, wat kan jij, wat wil en moet je nog leren en hoe ga jij zijn als instructeur?”, zijn dingen die centraal staan.
Het zeilgedeelte van het weekend valt helaas wat in het water. De dichte mist (<50m zicht) buiten de haven, maakt dat we binnen moeten blijven. Ook de andere twee schepen blijven binnen. Op een van die schepen krijgen instructeurs in opleiding hun laatste week en op de andere wordt deze week het RYA Yachtmaster Offshore examen afgenomen.
We oefenen met het motormanoeuvreren op de Windshift, een van de schepen van de Zeezeilers. Zo kunnen de instructeurs zien hoe er samen wordt gewerkt, wie welke rol oppakt en wie het manoeuvreren al in de vingers heeft. Het gaat iedereen aardig af, maar leidt ook zeker tot eindeloze discussies over de schroefwerking, de stand van het roer, propwalk, propwash, toch wel terug in neutraal als je al achteruitgaat of toch nog niet, of misschien gewoon nét wat later, enzovoorts, enzovoorts. Waarbij de sfeer altijd gemoedelijk blijft en men de discussie nog even plagerig opstookt door te opperen of een ‘betere manoeuvre’ nou eigenlijk uitgedrukt zou moeten worden in de grootte van de draaicirkel of de snelheid van de manoeuvre? Anders ben je namelijk eigenlijk met twee maten aan het meten en dan weten we het alsnog niet…
Het andere deel van de dag besteden we meer aan het bespreken van onze visie op wat we tegen kunnen komen: hoe ga je om met niveauverschillen binnen de groep als je lesgeeft? Welke leerstijl heb jij zelf en hoe ontdek je dat bij je cursisten? Hoe accommodeer je deze leerstijlen? Wanneer is het juiste moment voor feedback en hoe geef je die effectief? Welke voorbeelden ben je zelf tegengekomen in jouw lesgeefervaringen en hoe neem je dat mee? Binnen de groep deelnemers is er namelijk een hoop zeilervaring, maar ook een hoop aan verschillende soorten lesgeefervaringen. Ik ben zelf al een aantal jaar werkzaam als duikinstructeur, maar de rest heeft ervaring van zeilles in kleinere bootjes, tot huttentochten, bijles, kiten en klimmen. Dat nemen ze allemaal graag mee naar het instructeursschap.
‘s Avonds worden onze zeilskills en -kennis nog getest in een spel, dat misschien het best te omschrijven valt als een mix tussen pictionary, hints en 30-seconds. Nu op te vragen bij onze spelleider en -ontwikkelaar Sylvain 😉 onder gejoel, gelach en af en toe wat discussies over de regels wint team Seilen het uiteindelijk van team De Vaart Erin (gelukkig waren wij hele schappelijke verliezers, toch?).
Na een heerlijke pizza is het tijd om ons kennis te laten maken met een Zeezeilers klassieker: de blooper contest. Eerst delen de instructeurs zelf met ons hun verhalen. En die kwetsbaarheid en het laten zien dat niemand onfeilbaar is, nodigt ook uit tot verhalen van ons. Van het ontwijken van betonblokken in Frankrijk tot het stuurloos raken op de Waddenzee. Het biedt een moment van reflectie, van weten waarom je alle maatregelen neemt die je neemt en leren van andermans ervaringen. Ook laat het zien hoe de Zeezeilers uitnodigt tot het creëren van een veilige leeromgeving, iets wat voor de instructeurs hoog in het vaandel staat. En ook iets is waardoor wij als deelnemers allemaal heel positief en blij verrast waren. Een omgeving om je veilig te kunnen ontwikkelen tot een competente, zeezeilende instructeur!
Op de laatste ochtend van het weekend sluiten we af met een samenwerkingsopdracht, waarbij we pogen via de telefoon op afstand twee identieke lego bouwwerken in elkaar te zetten. Over het algemeen succesvol, behalve mijn groep die meteen het originele bouwwerk liet vallen en dus niet meer zeker wist wat we eigenlijk gingen bouwen 😉 maar ook daar leren we weer van. Daarna was het nog tijd voor een goed gesprek met de instructeurs en hun bevindingen en evalueerden we het weekend. Nu zitten we allen met spanning te wachten op de mail en moet komende week blijken: wie gaat starten in het talententeam?
Wie het ook mag zijn, ik mag denk ik voor alle deelnemers spreken, dat we er naar uit kijken om jullie op het water te zien, wat het traject ons gaat brengen, wat wij kunnen bijdragen als potentiële nieuwe instructeurs en om meer kennis te maken met het zeezeilen en alle zeezeilers! Dus hopelijk tot bij het volgende instructeurs weekend!
Evi Ritmeester (één van de 9 talenten)
