Max blog: ‘zeilheld’ Andries Bik aan boord
721 mijl
180 uur
4 mijl per uur
Donderdag 28 juli om 8 uur in de avond ben ik op Palma de Mallorca geland. Om vervolgens drie kwartier later bij Max op de Anne Marie te
stappen. Direct werden de zeilen gehesen en zetten we koers naar Ibiza. Het zou best eens kunnen dat ik een record heb neergezet in Mallorca: drie kwartier na het landen alweer wegzeilen! Op Ibiza zou de dynamo van de motor vervangen worden door de zeilheld Andries Bik. Voordat we Ibiza bereikten, bleek de dynamo plotseling weer te werken. Andries en Max zetten hun geld in op een los contact en na verdere inspectie werd de motor goedgekeurd. De werkende motor vierden we met een luxe BBQ waar Andries uiteraard onze gast was.
Na de heerlijke maaltijd gingen we nog even goed los in Ibiza-stad. Gelukkig ben ik goed verzekerd, want bij terugkomst op de boot, rond 7 uur in de ochtend, heb ik per ongeluk de iPhone 6 van Andries, de benzineslang van de bijboot, Max’ geluidsbox en mijn eigen telefoon in het water laten vallen. Mijn eigen telefoon was gelukkig niet kapotgegaan door het zoute water, de rest helaas wel. Het blijft lastig evenwicht te houden op het water.
Andries en Max zetten hun geld in op een los contact en na verdere inspectie werd de motor goedgekeurd
De volgende dag vertrokken we, direct na het wakker worden, halsoverkop richting Menorca om de verloren tijd in te halen. Dichtbij Mallorca haalden we een nieuw weerbericht binnen. Het weersbericht voor de aankomst bij Menorca bleek slecht te zijn. Onweer, regen en 35 tot 40 knopen wind was voorspeld. Beter was om direct naar Sardinië te zeilen. Spontaan zetten we koers naar Sardinië en werd de beloofde dag op zee opeens 4.5 dagen op zee. Even later besefte ik me dat dit nog een langere afstand is dan de golf van Biskaje! Jaja, met Max erbij is er altijd avontuur.
De eerste nacht na de spontane koersverandering verliep allesbehalve comfortabel. De harde wind en het onweer hadden de Anne Marie ook 
bereikt (niet voorspeld!), waardoor van slapen weinig terecht kwam. Wel ging de boot als een speer en in 4.5 dag hebben we geen 1 keer de motor aangehad. Dus overspoelde mij bij aankomst het eervolle gevoel dat we op natuurlijke krachten de zee hebben overwonnen.
Dat bleek overigens maar goed ook, want de dynamo leek te zijn overleden. Nadat in Ibiza alles was gecheckt en gedubbelcheckt heeft de dynamo nu toch definitief de geest gegeven. We kwamen rond 2 uur in de nacht aan in Cagliari. De volgende ochtend stond de motormonteur alweer om 8 uur op de boot. Hij zou weer iemand anders langs sturen, die pas s ‘middags tijd had. Die zou hij bellen waarna dié persoon vervolgens wéér iemand anders belde en daarna weer Max belde. Zo gaat dat dus in Italië. Het enige wat wij nu nog konden doen, is genieten van een Sardijns biertje en een pizza Napolitana, respectievelijk Carbonara.
Naast de hoofdmotor kreeg de motor van de bijboot ook opeens kwalen. Wie denkt dat Max 4 maanden op vakantie is, heeft het goed mis. Ik heb nog nooit zoveel gezeik en dingen moeten regelen in het buitenland. Je zou er haast overspannen van terugkeren. Ik besloot om maar zo goed mogelijk te genieten van een siësta op een terras in Cagliari, terwijl Max op de boot bleef om te wachten op de monteur(s).
Ik heb nog nooit zoveel gezeik en dingen moeten regelen in het buitenland
Na 2 dagen in Cagliari gelegen te hebben zijn de problemen met de bijboot verholpen, na het plaatsen van een nieuwe schroef. De dynamo is 
echter nog steeds niet gerepareerd en dat zou hier een week gaan duren. We besloten een week zonder dynamo te zeilen en dat Max zijn broertje een nieuwe dynamo uit Nederland meeneemt. Met het immense zonnepaneel achterop moesten we toch ook een heel eind kunnen komen, zeker omdat hier iedere dag de zon schijnt.
Op vrijdag 5 augustus voeren we richting de Eolische eilanden. Na ongeveer 700 mijlen op de Middellandse zee gezeild te hebben in +/- 9 dagen, zijn we gearriveerd op Alicudi. Alicudi is het meest westelijk gelegen vulkanische eiland behorend tot de groep Eolische eilanden. Mijn fascinatie voor vulkanen heeft vorig jaar geleid tot een meerdaags bezoek aan het eiland Stromboli. Ik was zo onder de indruk van Stromboli dat ik Max, die niet wist van de vulkanische activiteiten, heb overgehaald om naar deze eilandengroep te zeilen. De komende dagen zullen wij alle eilanden proberen te ontdekken met als hoofddoel een excursie tot de krater van de actieve vulkaan Stromboli. Volgende week kunnen jullie onze vulkanische avonturen weer lezen in een nieuwe blog, hopelijk kunnen we nu eindelijk vakantie vieren!
Opstapper Jelke Geerdink
