Karma-blog: ‘Zeilen, altijd zeilen als je kunt zeilen. En het liefst met een werkende motor’
Zo 18 mei 2025: ‘Dick’
Hij is er weer vandoor, m’n opstapper Dick. Wat een ervaring en wat een avontuur. Hij kwam om te zeilen. Dat hebben we samen ook gedaan, maar niet op Karma.
Dick kwam om te zeilen en voor avontuur. Dat is gelukt. Maar niet aan boord van Karma. Daar hebben we vooral geklust. De dieseltank schoongemaakt, een dekventilatie paddestoel vervangen en nog wat andere dingen. Hij klaagde niet, hij pakte aan.
We gingen een dag het water op met een gele zeilboot van een local. Een prachtige ervaring met twee Brazilianen aan boord. Opkruisen voor het prachtige strand van Cabo Frio.
Daarna hielpen we Rodrigo zijn boot zonder motor van Rio naar Cabo Frio te zeilen. Een nachtje doorhalen en goed te doen met zijn drieën. Behalve het verlaten van de baai bij Rio, omdat de wind totaal weg viel. We dreven haaks op de stroming, net naast de drukke vaargeul, tot de wind weer opkwam.
Als een kleine jongen die het nest steeds verder verlaat.
Dick kwam om te zeilen en voor avontuur. Dat is gelukt. Maar niet aan boord van Karma. Daar hebben we vooral geklust. De dieseltank schoongemaakt, een dekventilatie paddestoel vervangen en nog wat andere dingen. Hij klaagde niet, hij pakte aan.
We vermaakten ons met de zeiltripjes, met het kluswerk, bij Rodrigo thuis en in het restaurant. Tussendoor ging ‘ie er alleen op uit, zodat hij toch wat van Brazilië zou zien. Als een kleine jongen die het nest steeds verder verlaat.
Eerst naar Araial, om de hoek waar ik met Karma veilig kon ankeren toen de motor issues begonnen. Toen naar Buzios, iets verder naar het noorden. Daarna weer naar Rio om nog wat meer van die stad te ervaren. En uiteindelijk zelfs naar Ilha Grande. Een plek die je moet ervaren als je in Brazilië bent.
Dat was erg ongemakkelijk geweest, zonder medische hulp.
Daar ging het mis: tijdens een boottochtje maakte hij een verkeerde beweging bij het ankeren. Eén misstap, dat was alles. Scherpe pijn in zijn rechter knie. Zou wel weer overgaan. Maar een dag later zat hij in het ziekenhuis.
De diagnose: een gescheurde meniscus. Enorm vervelend. Geen noodgeval, maar hij is wel immobiel. Volgende stap is een MRI-scan en wellicht een operatie én fysio. Zeilen is geen optie meer, voorlopig dan.
Ik ben blij dat het op een andere boot gebeurde, dichtbij land, waar medische voorzieningen aanwezig waren en niet terwijl we samen op Karma naar Recife zeilden. Dat was erg ongemakkelijk geweest, zonder medische hulp.
Dit is ook niet fijn, maar nu kon hij geholpen worden, een ticket boeken naar Nederland en een afspraak maken bij de huisarts. Vanavond vliegt Dick vanuit Rio de Janeiro terug naar Nederland. Gelukkig met een rechtstreekse vlucht. Het avontuur zit erop.
Goede reis Dick! Fijn dat je er was, dank voor de tijd samen en ik wens je een voorspoedig en vooral goed herstel toe. Keep up.
Di 20 mei 2025: ‘Afscheid nemen … en nieuwe ontmoetingen’
Ik kijk er naar uit om weg te varen uit Cabo Frio. En ik heb een hekel aan afscheid nemen. Ik heb hier vrienden gemaakt. Vandaag zag ik Bambino weer. We barbecueden. En we zijn samen naar Isac gereden om hem een prachtige fles Jack Daniels te bezorgen.
Dat is meteen warm contact. Ik hoop ze nog te ontmoeten voordat ik vertrek.
Mijn vriend Rodrigo is er al een week niet. Hij is in Nitreroi, bij Rio de Janeiro. Zijn zoon Joao (van drie) ligt er in het ziekenhuis. Vandaag hoorden ze dat ze nog tien dagen moeten blijven. Snik. Stuur ze best wishes. Please.
Verder begreep ik gisteren pas van Koen, een van m’n beste maatjes, dat vrienden van zijn ouders hier in Cabo Frio wonen. Dat is meteen warm contact. Ik hoop ze nog te ontmoeten voordat ik vertrek.
Maar stel nu eens dat het lukt en dat het nu eens een keer mee zit…
Want dat zit eraan te komen. Vertrekken. Karma is er klaar voor. Bijna dan. Morgen is een belangrijke dag. Dan komen de monteurs weer om de motor beter af te stellen. Ik hoop dat het lukt. En ik vertrouw erop, hoewel echt vertrouwen na zo’n maand in Brazilië moeilijk is voor me.
Maar stel nu eens dat het lukt en dat het nu eens een keer mee zit. Dan ga ik de was doen, vers boodschappen en nog wat kleine klusjes en dan vaar ik hier woensdag of donderdag weg. Wat zou dat gaaf zijn! Be with me.
Naar Recife, zo’n 1000 mijl. Peuleschil. Maar wel serieus zeilen. Spannend vind ik het niet, ik heb er het volste vertrouwen in en bovenal heel – heel – heel veel zin in. Out on the open. Back on the blue water.
De wind ziet er op dit moment goed uit. Laat het zo blijven. En laten we gaan. Duim voor me en wish me luck. And some fair winds.
En als het niet lukt? Dan lig ik hier nog even. Wil je dan bij me liggen en gewoon de wereld even vergeten?
If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me and just forget the world?
Wo 21 mei 2025: ‘Ik mailde net, naar m’n droomvrouw, lees mee’
Allerliefste,
Het moest er een keer van komen. M’n grens is bereikt. De f* maat is vol. Vandaag zouden ze er zijn, de monteurs. In de ochtend. Maar het paste niet. 13.00 wel. Ik was begripvol en aardig.. Uiteindelijk was Jorge er om 14.15. Ik bleef vriendelijk. If you can be anything, be kind. Het staat op je prachtige T-shirt en is waar.
Gaskabel moest erop. Dat is altijd een k* klus, ik heb dat vaker gedaan, en weet hoe k* het is.. Twee uur mee bezig. Toen afstellen. Dat werkte niet.
Jorge pielt met de gaskabel, maar het probleem zit (volgens mij, en iedereen die ik erover spreek) ergens anders.
If you can be anything, be kind. Het staat op je prachtige T-shirt en is waar.
.
Ik heb er geen woorden voor. Werkelijk. M’n emotie loopt op.
De communicatie verloopt moeilijk. We begrijpen elkaar niet, en Google Translate vertelt me bizarre dingen. Niet zo gek, als de motor draait. Ik twijfel of Jorge weet wat hij doet. Pomp expert. Zonder twijfel. Maar deze Yanmar 4JH3E weer goed afstellen? Dat is echt wat anders.
17.30. Het is donker. ‘Ik moest maar eens stoppen. Het is donker. Donderdag ben ik er weer.’ zei ‘ie.
Vandaag is het dinsdag. F* ! Gloepertse nog wat. ‘Morgen is het woensdag, echt dat is altijd zo.’ Ik heb er geen woorden voor. Werkelijk. M’n emotie loopt op.
Als het vandaag niet werkt, waarom dan morgen wel?
Morgen moet Jorge een auto van straat helpen, anders wordt die auto weggesleept. ‘Het spijt me. En het interesseert me niet, al worden er 20 auto’s weggesleept.’ Dat was m’n antwoord. Ja, ik kan ook een botte Hollander zijn.Verdomd Hollands en bot. Maar altijd vriendelijk.
‘Sorry. Ik heb er geen vertrouwen meer in. Als het vandaag niet werkt, waarom dan morgen wel?’ vroeg ik. Toen nog niet wetend dat ‘ie het echt over donderdag had.
‘Omdat het nu donker is.’, was het simpele antwoord.
‘Ja, omdat je weer veel te laat was. We hadden een afspraak, vanmorgen. Toen werd het 13.00. En je was er pas om 14.15.’
k ben echt laaaaaaaiiend! K*a;d$#$%^@#$lkfajsd;lf22348907123–*&
Donderdag komt ‘ie het oplossen.
‘Ik accepteer het niet. Niet meer.’ Ik heb het vijf x gezegd, via de vertaler. ‘Mijn grens is bereikt.’
Er komt een goed weervenster aan, dat wil en zal ik niet laten schieten.
Ik ben echt laaaaaaaiiend! K*a;d$#$%^@#$lkfajsd;lf22348907123–*& En allemaal andere dingen die ik voelde, maar niet gezegd heb en niet zal mailen of bloggen. Ja, echt, sommige gevoelens houd ik voor mezelf. Wees blij. Lees tussen de regels door, verbeeld je, en je voelt nog geen kwart.
Ik heb niet geschreeuwd, maar ben wel verdomd duidelijk geweest. ‘Morgen om 08.00 en geen minuut laat is je laatste kans. Anders ga ik andere mensen zoeken en wil ik m’n geld terug. Al mijn geld.’
Andere mensen vinden, zal niet makkelijk zijn. Maar ik heb 3 lijnen uitstaan:
1. Rodrigo belt Bambino voor Isac. Wellicht kan hij het wel fixen.
2. Pieter van Scheepstechniek Andijk gemaild. Die weet precies hoe dit opgelost moet worden, denk ik, maar hij zit op afstand.
3. De vrienden van Koens ouders die ik vandaag pas ontmoette, maar al 15 jaar hier wonen en een goed netwerk hebben, gevraagd of zij wellicht iets kunnen doen of via via iemand kennen.
Kan ik meer doen? Volgens mij niet.
Het mooie is dat de motor loopt, redelijk goed. Maar stationair veel te hoog, niet start bij laag stationair en hunt (600 toeren op en neer). En we hebben nog niet eens varend getest wat de motor dan doet.
Paul gesproken vanavond. Van Quellinda. Die heeft er voor doorgeleerd. Ik denk na dat gesprek dat ik er zo mee kan varen. Maar fijn is anders.
Recife is goed aan te lopen, zeilend. Ik wil en zal het weer venster dat er aan zit te komen pakken. En alles doen om dit werkend te krijgen. Maar mijn grens is bereikt.
F* all en alles.
Dat en alleen dat, is wat ik nu te zeggen heb. Anders word ik echt boos. En laat ik m’n emoties gaan. Stop. Nu.
Still Snow Patrol, Chasing cars.
We’ll do it all
Everything
On our own.
Ik ben er zo f* klaar mee.
And I <3 you.
En daarna de Boulevard of Broken Dreams – Green Days.
I walk a lonely road
The only one that I have ever known
Don’t know where it goes
But it’s home to me, and I walk alone
I walk this empty street
On the Boulevard of Broken Dreams
Where the city sleeps
And I’m the only one, and I walk alone
I walk alone, I walk alone
I walk alone, I walk a-
My shadow’s the only one that walks beside me
My shallow heart’s the only thing that’s beating
Sometimes, I wish someone out there will find me
‘Til then, I walk alone
Wo 21 mei 2025: ‘Geef me het leven’
Ik zit in de ellende, maar geloof me: alles went. Deze ellende ook. Maak je niet ongerust. Please. Ik zal m’n best doen om minder heftig te bloggen. Want ik wil niemand ongerust maken. Het gaat goed met me. Serieus. Ik ben veel aan het leren. En aan het groeien. Dat is waar het in het leven om gaat, toch? Dat is een fantastisch cadeau. Mooie dingen hoeven niet makkelijk te zijn.
En ik zal altijd blijven bloggen. Op mijn manier. Het rauwe, eerlijke verhaal vertellen. Puur, want dat is hoe het moet zijn, hoe ik ben: ongefilterd, open en eerlijk. Raakt het je te veel? Bel me. App of mail. Kost niets. De ellende en de tegenslagen, het raakt me nog maar nauwelijks. Het went. Echt. Vanmorgen had ik zowaar een warme douche, omdat gisteren de motor draaide. Morgen weer eentje. Happy days.
Gisteren was ik boos. Gefrustreerd. Ik vind het heerlijk om dat van me af te schrijven. Dat is veel fijner dan om ermee rond te blijven lopen. Als je het niet wilt lezen, lees het niet. Raakt het je te veel? Bel, mail of app.
Alle lieve reacties op m’n blog helpen me weer. Thx. Keep them coming. Maar ik wil niemand ongerust maken. Dus ik zal minder heftig bloggen.
Vandaag begon goed. De monteur was er. Maar de uitkomst was slecht. De pomp is er weer uit. Iets zit niet goed. Er moeten opnieuw onderdelen besteld worden. We beginnen dus weer vooraan, zonder verwachtingen, met veel meer ervaring. Ik ga het komende weervenster missen en nog even niet zeilen. Ik lig zeker nog een week in Cabo Frio. Het moet kennelijk zo zijn en het is goed. Mentaal moest ik even schakelen. Want Karma is vaarklaar. Op wat boodschappen na.
Azoren en naar huis zeilen wordt steeds minder kansrijk. Maar ik blijf hopen, uitwegen zoeken en plannen B en C maken. Het komt goed, altijd, ooit en ergens. Mooie dingen hoeven niet makkelijk te zijn. Onkruid vergaat niet. Echt niet. Dat is een illusie.
De monteur vertrok om 15.00. Met de pomp in de achterbak van z’n oude Golfje. Ik zei sorry tegen hem, omdat ik gisteren boos was. Hij antwoordde positief: ‘Dat is geen probleem, dat hoort bij m’n werk. Laten we deze gesprekken blijven voeren, dan komen we verder.’
Morgen zien we wel.
Miss Montreal – Kom je me halen
Eén stap verder en twee weer terug
Miss Montreal – Geef me het leven
Geef me het leven ook al doet het pijn
Vr 23 mei 2025: “Zonder verwachtingen en zonder pomp, maar niet liggen wachten”
Happy days, vanmorgen weer een warme douche.
Ik heb de afgelopen weken zo’n beetje alle opties onderzocht om weer te kunnen zeilen. Maar vooralsnog steeds pech gehad, verkeerde keuzes gemaakt, of wat dan ook. Het zal …
Maar ja, … in dit land weet je niets zeker.
De makkelijkste optie was om een nieuwe pomp en nieuwe injectors te kopen. Maar vind dat maar eens, in Brazilië. Via Scheepstechniek Andijk, m’n broer en hulp van Andrés ouders, heb ik nieuwe injectoren, maar een pomp is zomaar niet te organiseren. Ik denk dat mijn pomp gemaakt kan worden. Hier. Door Jorge. Maar ja, … in dit land weet je niets zeker. Bijna niets moet ik zeggen. Want 1 ding weet ik wel heel zeker: Alles kost tijd. Heel … veel … tijd. Lees het langzaam.
M’n pomp is er dus weer uit. Vandaag zijn er weer nieuwe onderdelen besteld. Garantie, zeggen ze. Maar ja, het duurt, en duurt. Zaterdag gaan ze versturen, zeggen ze. Ik heb geen verwachtingen meer, vertrouw niets meer en laat los. Alles. Het gaat zeker een week duren., dat is mijn verwachting. En ik ga hier niet nog een week liggen wachten, maar ik ga wat doen. Mijn droom is rond de wereld zeilen en het zal me lukken.
Ik tune even uit, dit blog wordt even stil, Karma blijft gewoon even lekker liggen. Stay tuned. It will take 7 days. I will be back.
Lyrics? Ja natuurlijk. Van mijn favoriete artiesten: The Wanderer. Een link naar YouTube deze keer. Van toen ze nog jong waren. Take 11b, of take 12.
I will seek and I will find
While I’ll try to keep a steady mind
I will follow all the signs
This healing takes time
I will find my way back home
We’re all going home
Listen to the beat of your heart when you don’t know where to go
We’re all going home
Listen to the song that’s playing on your own soul’s radio
Change will come, change will go
I’m on the right track but a different road
I’m gonna go where the wind blows
‘Til the end, ’til my heart knows
‘Til I find the place called home
And what I need, I never lost
While I’ll keep my fingers crossed
What I want is what I’ve got
What is true and what is not
I know I’m not alone
We’re all going home
Listen to the beat of your heart when you don’t know where to go
We’re all going home
Listen to the song that’s playing on your own soul’s radio
Het bijzondere is dat dit al twee jaar in het concept manuscript staat van Karma van Staal deel 2. Bovenaan. Het is zo toepasselijk. Nu. Zo moest het zijn. En het zal zo zijn. Ik ga even naar huis. Voor een knuffel. Om samen te zijn. No worries, the dream will stay. Het kan allemaal nog, nog net. #hurrrrrricaneseason,
Za 31 mei 2025: ‘Opgeladen en klaar’
Ik was er even tussenuit. Om m’n eigen batterij weer op te laden. Om even bij Liane te zijn, de kinderen en m’n familie te zien. Om samen naar de yoga te gaan, om te kiten in Zandvoort en om even afstand te nemen. Dat was goed.
Zeilen, altijd zeilen als je kunt zeilen. En het liefst met een werkende motor.
Niet in de laatste plaats omdat ik in Nederland via Pieter van Scheepstechniek Andijk een andere pomp kon regelen. Die heb ik vanmorgen samen met Rodrigo geïnstalleerd. En de motor loopt weer als een zonnetje.
Er is nog een klein ding dat ik moet fixen, maar dat komt goed. Maandagochtend.
Morgen (zondag) gaan we proefvaren. Diesel, benzine en water tanken en boodschappen doen. En ik durf het eigenlijk nog niet te geloven, of op te vertrouwen, maar zoals het er nu naar uit ziet, vaar ik hier maandagmiddag weg. Onwerkelijk. En zo mooi.
Zeilen, altijd zeilen als je kunt zeilen. En het liefst met een werkende motor.
Lights will guide me home. 🥳🙏
Werner Toonk
