Sydney-Hobart: ‘Als enige niet-Australiër aan boord’
De Sydney-Hobart is een van de grotere offshore wedstrijden wereldwijd en trekt zeilers vanaf elke hoek van de wereld, zo dus ook ons, die de gave kans krijgen om dit jaar mee te varen tijdens de race. Bouwe van der Weiden, Stan Schouten en Finn Kribbe nemen je mee in hun voorbereiding richting dit bijzondere event. Vandaag kijkt legt Bouwe van der Weiden uit hoe hij op een van de toppers van de vloot terecht is gekomen.
Toen ik voor het eerst naar Sydney vloog om de periode tussen het Europese en Caribische zeilseizoen te overbruggen, wist ik nog niet in welke bubbel van extreme zeilers ik terecht zou komen in deze havenstad. De typische ‘We gaan het zien en anders kijken we wel even’-houding vind ik een aangename afwisseling van de altijd serieuze superjachtevenementen in de rest van de wereld. Ik begon wat boten te schrobben bij de yachtclub en vertelde aan zoveel mogelijk mensen over mijn ambitie.
Whisper (gebouwd als Jethou) heeft drie pedestals, en de boatcaptain kon wel een extra handje gebruiken tussen de wedstrijden. Zo kreeg ik een kans om op te stappen. Na wat trainen werd ik een van de twee voordekkers, een positie die ik dit jaar weer mag vervullen.
Als zeiler kun je hier iedere dag aan de slag. Op een willekeurige woensdagavond zijn er 200 boten op het water, van J/70’s tot Comanche en alles daartussenin. Als iedere dag gevuld is met 18ft skiffs tussen de haaien of met het ontwijken van veerboten terwijl je aan boord bent van een kantelkiel-100-voeter, snap je de ontspannen houding van veel Australische zeilers. De grootzeiltrimmer stelde zich de eerste zeildag als volgt voor:
“I used to do some dinghy sailing and that, but I just sail with friends now.”
Ik had daaruit niet opgemaakt dat hij Olympische Spelen én vier Volvo Ocean Races achter de rug had.
Whisper had vorig jaar al meer dan 200 Hobart-finishes (en tientallen Volvo Ocean- en Olympische deelnames) verdeeld over de 16-koppige bemanning. Ik ben daarom erg blij dat ik dit jaar terug mocht komen als enige niet-Australiër aan boord.
De communicatie is altijd kort en droog:
“Oi, big Dutchman, we’re going to need a chute soon as we get around this island.”
“Copy that, A2?”
“Go.”
Dit jaar hebben we grote namen als URM 72, Alive en Moneypenny als tegenstanders, terwijl we proberen de snelle 52-voeters zoals Caro achter ons te houden. De voorspelling zegt 30+ knopen downwind voor de eerste 24 uur, en met temperaturen rond de 14 graden wordt het verre van ‘tropisch’. Het biertje in de Customs House Pub zal er alleen maar beter van smaken.
Ik hoop dat jullie ons gaan volgen!
Bouwe van der Weiden
