In de juiste diepte #1 – Solo
Mijn naam is Jetty en ik ben, mede dankzij de Corona lockdown, sinds 2020 solozeilster op mijn Compromis 888, Pasión. Ik heb de afgelopen zomer een prachtige en uitdagende zeiltocht gemaakt, van Marina Muiderzand aan het Markermeer naar Alcaidesa Marina, net buiten Gibraltar. Tijdens het zeilen heb ik hierover een boek geschreven: ‘In de juiste diepte’, waarin ik je ongecensureerd mee laat leven met alle ups en downs van deze reis. En dat waren er nogal wat! Mijn boek komt in mei uit, maar hieronder wil ik de komende weken iedere keer een klein stukje exclusief met jullie delen.
Ik heb het gevoel alsof ik keihard in het diepe gegooid word. Soms is dat de enige manier om erachter te komen dat je het kunt.
Het is dag 1 van het hoofdstuk ‘Solo’. Mijn broer, Hans, heeft me geholpen de Noordzee uit te komen en stapt af in Cherbourg. Nu sta ik er alleen voor. Ik ben behoorlijk nerveus! Die avond schrijf ik in mijn logboek: ’’Het wordt een uitdaging – de uitdaging van mijn leven!’’
De volgende dag, op zondagochtend 2 juli 2023, vertrek ik uit Cherbourg. Ik ben niet zo goed uitgerust als ik had gewild. Het weer is ook verre van ideaal; de wind komt uit het westen, maar beter weer wordt er niet voorspeld voor de komende dagen, alleen slechter. En ik heb nog drie weken vrij van mijn werk om naar Zuid-Spanje te kunnen zeilen.
Meteen word ik op de proef gesteld, als net ten noorden van Casquets (een rotspartij 8 mijl ten noordwesten van Alderney) opeens de genua omlaag komt. Het tij is al aan het kenteren – ik ben te laat en zit de hele nacht ‘gevangen’ tussen de TSS in het noorden en Casquets in het zuiden. Hoe hard ik ook probeer op te kruisen, gaat mijn track achteruit, terug naar het oosten. De volgende dag staat er windkracht 6 met daarbij behoorlijke golven…
Het lijkt alsof ik steeds een test moet afleggen; als ik slaag mag ik door naar het volgende level. Zo is elke uitdaging een stapsteen op het pad van mijn reis.
Die avond, maandag 03 juli 2023, schrijf ik in mijn logboek:
’’Oeps, blijkbaar is die stroming tegen zo sterk dat mijn koers over de grond opnieuw teruggaat naar waar ik vandaan kom… Mijn track volgers zullen wel denken dat ik man overboord oefen, grr. Dan maar overstag als de stroming er klaar voor is. Dat duurt nog 90 minuten. Ik zet de motor terug op stationair om langzamer te gaan en niet te dicht bij de kust te komen in de nacht. Om 18:00 zet ik hem toch weer op 1000 RPM, omdat we nu zo langzaam gaan dat de stuurautomaat het moeilijk krijgt met de golven. We kunnen dus naar het noorden, zuiden of oosten. Naar het westen, tegen de wind in, zelfs door op te kruisen, gaat alleen met stroom mee. Dat had ik natuurlijk eerder moeten bedenken. Het is ook bijna springtij.
Om 19:00 gaan we overstag, nog steeds met de motor op 1000 RPM. Ik e-mail met Martin over het ‘pingpongbaleffect’ van opkruisen met stroom tegen en hij stelt me gerust dat het hem ook wel eens is overkomen. Nu maar even goed in de Reeds checken wanneer ik precies stroom mee heb en hoe lang. Dat is HW-4 – HW+2 Dover op 3 juli. HW Dover is om 00:57, dus we hebben pas stroom mee om 21:00 en dat duurt 6 uur, dus tot 03:00. Morgen is HW Dover om 12:36, dus we hebben weer stroom mee om 08:36 (Reeds, Dover tides p. 269, tidal streams p. 857). Dichter bij de kust heb ik al eerder stroom tegen.
Eigen schuld, als ik het eerder bedacht had, dan hadden we daar vanmiddag gebruik van kunnen maken om naar het westen te zeilen toen het wél kon. Maar er waren zo veel golven dat ik me daar niet mee bezig gehouden heb en ik heb veel geslapen vandaag. Na twee keer pingpongbaleffect, heb ik het hopelijk eindelijk geleerd! Nu varen we weer terug richting Guernsey. Nog twee uurtjes en dan vol gas naar het westen, hoop ik. Eigenlijk wilde ik het brandstofverbruik checken bij 1500 RPM, maar aangezien we geen genua meer hebben, is deze test uitgesteld. In mijn routeplanning stond geen pingpong en ook geen afgezakte genua.
Maar ik heb al veel geleerd over de Pasión, die blijkbaar wel wat wind en golven aankan, over zeilen tegen de stroming met wind tegen en over mijn eigen powers. Mijn intuitie staat vol aan, elke keer als de AIS gaat piepen ‘voel’ ik het al van tevoren. En ik heb goed gereageerd in een onverwachte situatie, zonder daarbij mijn mindfulness kwijt te raken en onvoorzichtig te worden aan dek.
20:40 Ik heb het eerste rif ook uit het grootzeil gehaald. Mijn telefoon, waar mijn backup Navionics opstaat en die ik gebruik om e-mails en sms’jes te versturen met de Iridium Go, blijft moeilijk doen. Nu laadt hij wel aan de 12 Volt stekker en niet meer aan de omvormer. En gisteren was het juist precies andersom.
Vanaf 21:00 helpt de motor mee op 2500 RPM – Brest here we come! Op 2438,0 motoruren vul ik de tank bij met jerrycans. Eigenlijk heb ik nu geen zin in dit klusje, maar het moet maar, nu het enigzins kan met de golven en het nog licht is. Ik vul hem iets te goed, want bij de derde jerrycan gaat het er overheen! We hadden dus maar ongeveer 23 liter gebruikt, dat is minder dan ik dacht. Ik baal ervan dat alles nu naar diesel ruikt, vooral ook mijn kleren en handen. De kuipvloer is spekglad, die moet ik schrobben en mijn schoenzolen ook. En ik ben toch al chagrijnig dat ik geen betere strategie had bedacht voor wind én stroming tegen.
Dan kijk ik naar de zonsondergang, maar, ondanks het mooie moment, ben ik negatief aan het denken en voel ik me onprettig en angstig. Er kraakt iets verschrikkelijk ter hoogte van de motor of kombuis, ik kan niet vinden wat het is. Ik kan ook niet naar de romp kijken, want alles zit prachtig ingebouwd met een mooi interieur, zonder luikjes. Ik check de bilge door de enige luikjes die er wel zijn, maar die is alleen heel licht vochtig. Ik denk dat ik gewoon slaap en rust nodig heb, dan voel ik me waarschijnlijk straks weer beter en maak ik me vast geen zorgen meer.’’
Na een paar 20-minuten slaapjes voel ik me inderdaad beter en de volgende ochtend besluit ik plan B uit te voeren en naar Roscoff te gaan in plaats van naar Brest. Dat blijkt een goede keuze. De route voor mijn volgende vaart, van Roscoff naar Camaret-Sur-Mer, plan ik veel beter en ik ben ook uitgerust voor mijn vertrek. Daarna komt het allermooiste stuk van mijn reis: offshore tot Lagos, Portugal. Ook dit deel is niet zonder uitdagingen. Maar gelukkig worden ze steeds beloond en afgewisseld met prachtige momenten die alle moeheid en het afzien meer dan waard zijn!
Jetty de Koster
Wil je meer lezen? In de juiste diepte is vanaf mei o.a. on-line te koop via https://jettydekoster.com
